Van 125 naar 32: 20 jaar geleden was er veel meer te kiezen
Minder motoren, minder carrosserievarianten, minder uitvoeringen
Onder druk van hogere ontwikkelingskosten en toenemende concurrentie zijn autofabrikanten al jaren hun modellenaanbod aan het stroomlijnen. Dat wordt pijnlijk duidelijk als we het aanbod van twintig jaar geleden vergelijken met dat van nu.
Toyota Corolla nu: 25 varianten. Toyota Corolla in 2003: 73 modelvarianten. Renault Megane nu: 4 modelvarianten, allemaal elektrisch. Renault Mégane in 2004: 331 modelvarianten. Volkswagen Golf nu: 23 modelvarianten. Volkswagen Golf in 2004: 150 modelvarianten. Opel Astra nu: 26 varianten. Opel Astra in 2003: 125 verschillende varianten. Dit zijn allemaal cijfers uit onze eigen CarBase-database en ze vertellen allemaal hetzelfde verhaal. Het is wel goed om in gedachten te houden dat er bij de oudere cijfers wat overlap zal zijn tussen uitgaande en nieuwe versies, en het totale aantal in de praktijk van één specifiek moment dus wat lager zal hebben gelegen. Het aantal verschillende versies is evengoed schokkend veel hoger dan nu het geval is en dat geldt voor eigenlijk ieder automodel waarvoor je deze vergelijking kunt maken.
Een deel van het verschil zit in het aantal uitrustingsniveaus, want dat was in 2004 doorgaans enorm. Renault bood de Mégane van de tweede generatie aan als Authentique, Expression, Dynamique en Privilège en had voor elk van die varianten ook weer de niveaus Basis, Comfort en Luxe. Tel daar zeven verschillende motorvarianten en vijf carrosserievarianten bij op en er staat een enorme reeks modelvarianten, en dan tellen we de heftige RS-versies nog niet eens mee.
De Opel Astra maakte het ook bont. Voor dit model gaan we vanwege een modelwissel in 2004 even uit van 2003, het laatste volledige jaar van generatie G. Die was er als driedeurs hatchback, vijfdeurs hatchback, sedan, coupé én cabriolet, uiteraard allemaal in allerlei verschillende uitvoeringen.
Zo mogelijk nog indrukwekkender was het aantal motoren bij de Astra. In 2024 zijn dat er in Nederland feitelijk twee, al kun je de 1.2 Turbo krijgen met 110 of 130 pk en is de 1.6 in de plug-in hybride er met een systeemvermogen van 180 of 225 pk. In 2003 konden Astra-kopers kiezen uit een 1.2, een 1.6, een 1.8, een 2.2 of een 2.0 Turbo. Liever diesel? Natuurlijk: 1.7, 2.0 of 2.2? Zoveel variatie is anno 2024 simpelweg ondenkbaar, zeker omdat het allemaal echt verschillende motoren met verschillende cilinderinhouden zijn. Het aantal mogelijke keuzes zagen we trouwens ook op detailniveau terug, want de variatie in bekledingsoorten, wieldesigns en kleuren was twintig jaar geleden ook groot.
Voor een deel is deze neergang goed te verklaren. Autofabrikanten kiezen er logischerwijs voor om hun aanbod aan te passen aan een specifieke markt, dus laten ze dieselgestookte sedans graag aan Nederland voorbijgaan. Handgeschakelde uitvoeringen waren in 2003 goed voor ongeveer de helft van het genoemde aanbod en zijn inmiddels steeds vaker niet meer leverbaar. Het deel van de markt dat vroeger voor driedeursversies, coupés en cabriolets was, gaat nu naar cross-overs en SUV’s die onder een andere naam worden aangeboden.
Toch klopt het wel degelijk dat er binnen de kaders van één enkel model steeds veel minder te kiezen valt dan voorheen, en dat zien we ook terug bij zogenaamde premiumfabrikanten. Onder invloed van Tesla en Chinese autobouwers, die vaak maar één uitrustingsniveau en nauwelijks opties aanbieden, is dit een belangrijke manier geworden om productieprocessen, prijslijsten en bestelprocedures te vereenvoudigen. Bovendien wordt de co2-uitstoot aan de hand van de WLTP-cyclus voor iedere versie apart berekend, dus het homologeren van een extra versie kost simpelweg geld. Vind jij de terugloop van het aanbod daarmee goed nieuws of ga je liever terug naar de tijd dat je voor je Astra Cabrio kon kiezen tussen een zwarte, een blauwe, een groene of een rode kap? Laat het weten!
