Menu
De Tesla Cybertruck kwam afgelopen weekend extreem verrassend uit de hoek. De pick-up krijgt een ongekend hoekig en rechtlijnig ontwerp mee en weet daarmee ieders aandacht te trekken. Zo kon alleen het nieuwsbericht op onze site al op meer dan 300 reacties rekenen. Het ontwerp van Elon Musks nieuwste is uniek en kan beschouwd worden als een van de meeste opvallende nieuwe auto’s van de laatste decennia. Met de beelden nog vers in ons geheugen kijken we welke auto’s eerder langs een liniaal werden getekend. Het resultaat daarvan is een lijst van vijf auto’s met een hoekige koets die de Cybertruck voor gingen.
We trappen af met de Aston Martin Lagonda series 2. De luxelimo van Aston betrad de markt in 1976 en wordt gekenmerkt door een uitgestrekt zijprofiel. De Lagonda lijkt niet alleen lang, hij ís het ook: de vierdeurs Brit meet 5,3 meter en weegt mede daardoor ruim 2.000 kg. Om het geheel vooruit te stuwen, deed een 5,3 liter V8 met 280 pk dienst onder de uitgestrekte motorkap. Het front en de kont van de Aston Martin Lagonda doen ook een duit in het zakje als het op hoekig ontwerp aankomt. Beide zijn laag en breed en de rechthoekige lichtunits maken het geheel optisch nog breder. De Lagonda werd getekend door de Brit William Towns.
William Towns tekende niet alleen de Lagonda, maar ook deze Aston Martin Bulldog concept in 1980. Weliswaar geen productieauto, maar omdat het de auto is die misschien wel de meeste gelijkenissen toont met de Tesla Cybertruck, stellen we 'm toch even aan je voor. De concept-car, met vrijwel dezelfde achterlichtunits als de Lagonda, bestaat namelijk louter uit een rechtlijnige aaneenschakeling van vlakke panelen en glaspartijen. Het eindresultaat is, zo mag duidelijk zijn, heel anders dan de Cybertruck. Mede door zijn gestroomlijnde voorkomen (en een Lagonda-motor met twee turbo's en 600 pk) kende de Bulldog een theoretische topsnelheid van 381 km/h. De auto bleek echter te duur om in productie te nemen, waardoor het bleef bij slechts één prototype. Die haalde geen 381 km/h, maar piekte tijdens een testrit op 307 km/h.
Acht jaar na de Lagonda series 2 kwam de Volvo 740 op de markt. 'Een auto zoals een kind 'm zou tekenen' is een beschrijving waarmee je wel meer Volvo's van vroeger enigszins oneerbiedig kunt duiden. De Zweden hebben een naam als het gaat om rechthoekige stations en sedans en de 740 is misschien wel het ultieme voorbeeld daarvan. Rondingen zijn de auto vrijwel volledig vreemd. Waar diens opvolger, de 900-serie, afgeronde randen kent, moet je in het geval van de Volvo 740 heel goed zoeken om enige ronding te vinden. Degene die tekende voor het ontwerp van de 700-serie is de in Amerika geboren Jan Wilsgaard. Hij was van 1950 tot 1990 hoofdontwerper van Volvo en bracht ook de ontwerpen van onder meer de 850 en de 240-serie voort.
De series 3 van de Lotus Esprit kwam in ’81 op de markt en werd getekend door Giorgetto Giugiaro in opdracht van designhuis Italdesign. De series 3 toont uiterlijk sterke gelijkenissen met de 1 en 2, waarvan eerstgenoemde in 1976 de markt betrad. De Esprit die we in dit geval bespreken woog net iets meer dan 1.000 kilo en in het midden van de strakke koets hing Lotus een 2,2-liter viercilinder die zowel met als zonder turbo werd geleverd. Na de series 3 introduceerden de Britten de Esprit X180 en daarmee onderbrak Lotus de series-benaming. Ook legde het merk de Italiaanse liniaal aan de kant, want de X180 kreeg een meer afgerond pak aan dat werd ontworpen door een Brit. Ondanks het andere voorkomen was de X180 technisch nog wel nauw verwant aan de series 3.
De oudste van het rijtje en tevens de populairste posterauto van het rijtje: de Lamborghini Countach LP400. De supercar werd ontworpen door Marcello Gandini in opdracht van designhuis Bertone. Het oeuvre van Gandini is indrukwekkend. De lijst met ontwerpen van zijn potlood is haast eindeloos en wordt vooral gevuld door Italiaanse auto’s. Fiats, De Tomaso’s, Maserati’s en vooral Lamborghini’s: de Italiaan ontwierp van alles wat. De Countach is misschien wel de meest iconisch vormgegeven auto uit het rijtje en dat is niet voor niets. De wigvormige carrosserie en de kenmerkende zeshoekige voorruit zorgen voor een spectaculair uitziend geheel. En dat voor een auto uit 1974! Voor dit lijstje kiezen we de LP400, want dat was, op de concept na, de Countach-versie met de minste franjes. Latere verschijningsvormen kregen altijd spatbordverbreders en een splitter mee, waardoor de algehele lijn van de auto een stuk minder strak oogt. Leuk weetje: de latere Countach kon je optioneel uitrusten met een achtervleugel. Gandini was er echter geen fan van: het ding maakte de auto minder aerodynamisch. Klanten telden er echter graag extra centen voor neer.
Tot slot een minder exclusief alternatief binnen deze verzameling hoeken en rechte lijnen uit de jaren 70 en 80: de Citroën BX (zie galerij). De auto was verkrijgbaar als verfrissend (en hoekig) alternatief voor een Volkswagen Golf of Opel Astra. Citroën leverde de auto ook als Break: een stationwagon die we evengoed naar voren zouden kunnen schuiven als onderdeel van dit lijstje. De BX kwam, opmerkelijk genoeg, voort uit het Volvo-concept op de afbeelding hierboven: de Tundra. Dat studiemodel kwam, net als de Countach, van de pen van Marcello Gandini. Nadat Volvo geen heil zag in de Tundra, verkocht Gandini het ontwerp namens Bertone aan Citroën. De Fransen namen de lijnen van de concept, inclusief de 80s-verantwoorde deels dichte achterste wielkasten, vervolgens grotendeels over voor het productiemodel van de BX. Kom je een auto uit deze opsomming op straat tegen, dan is het hoogstwaarschijnlijk de BX. Het rechtlijnige ontwerp van de Franse viel klaarblijkelijk goed in de smaak, want Citroën verkocht tussen 1982 en 1993 in totaal ruim 2,3 miljoen exemplaren van de BX.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
