Supershowroom: Mazda 6

626, 1e generatie (1978)

Waar voorganger 616 er ook als RX-2 was en in dat geval werd voorzien van een wankelmotor, liet Mazda het eigenwijze motorconcept aan de neus van de eerste 626 voorbijgaan. Wel behield de in 1978 geïntroduceerde auto zijn achterwielaandrijving en werden de viercilinder-in-lijnmotoren dus in lengterichting geplaatst. Behalve de sedan was er een fraaie tweedeurscoupé zonder B-stijl. Beide modellen kenmerkten zich door een koetswerk dat enigszins achterover leek te leunen.

626, 2e generatie (1982)

De Mazda 626 is prima geschikt om als voorbeeld te dienen tijdens een geschiedenisles over autodesign. De begin jaren 80 geïntroduceerde tweede generatie kreeg in tegenstelling tot zijn voorganger uit de 'seventies' geïntegreerde bumpers en een nog vierkanter koetswerk mee. Voor frivole verchroomde elementen was in dit decennium geen plaats meer. Onderhuids ging de 626 nog rigoureuzer op de schop, want voorwielaandrijving en en dwarsgeplaatste motoren deden hier hun intrede.

626, 3e generatie (1987)

De tweede 626 uit de jaren 80 gunde zichzelf iets meer rondingen, maar is nog steeds vooral een strakke sedan. Hoewel… de vierdeurscarrosserie is in 1987 allang niet meer de enige praktische keuze. Al bij de tweede 626 werd een vijfdeurs liftbackvariant geïntroduceerd, deze derde krijgt zelfs een stationwagonvariant mee. Ook de coupé is nog altijd present en gaat in de Verenigde staten als MX-6 door het leven. Onder de motorkap is een brede waaier aan viercilinders verkrijgbaar en behalve voor- hoort ook vierwielaandrijving nu tot de mogelijkheden.

626, 4e generatie (1991)

Opnieuw is de 626 bij het aantreden van de vierde generatie een schoolvoorbeeld van typerend autodesign. In de jaren 90 is het 'rond' wat de klok slaat in autoland. Mazda liep wat dat betreft eind jaren 80 met de MX-5 al op de troepen vooruit, deze 626 zet de afgeronde tekenstijl voort. De liftbackvariant oogt dankzij een geïntegreerde achterspoiler duidelijk anders dan de wat behoudender gelijnde sedanversie. De stationwagonversie keert bij deze generatie opvallend genoeg niet terug. Wel krijgt de 626 een heus 'premiumbroertje', de fraaie Xedos 6. Desondanks is ook de reguliere middenklasser met een V6 verkrijgbaar. Het blok meet in deze auto 2,5 liter, de desbetreffende uitvoering krijgt de naam 'Xerxes' mee. Een coupé in dit segment levert Mazda nog steeds, maar die heet inmiddels ook in Europa MX-6.

626, 5e generatie (1997)

Bij de laatste lichting van de 626 gaat Mazda behoudend te werk. Waar het merk zich begin jaren 90 op de kaart durfde te zetten met bijzondere motoren en gewaagde designgrappen, laat deze auto zich vooral als 'netjes' omschrijven. Een eigentijds, maar niet opvallend uiterlijk en een ruime stationwagonvariant weten toch de nodige kopers te trekken. Een vrij uitgebreide facelift brengt de 626 in 1999 weer in lijn met de rest van het Mazda-gamma.

Mazda 6, 1e generatie (2002)

In 2002 gaat het roer rigoreus om bij Mazda. De wat suffe uitstraling wordt afgeschud en maakt plaats voor een veel scherper lijnenspel en dito rijeigenschappen. De 6 krijgt als eerste de eer om hiervan te profiteren en oogt in één klap een stuk moderner dan zijn voorganger. Een jaar later volgt de 3, die op zijn beurt de 323 opvolgt. De '6', of 'Mazda6', is er wederom in drie carrosserievarianten, maar het optische onderscheid tussen de vier- en de vijfdeursvariant is minimaal. In Europa is een 2.3-viercilinder de topmotorisering, in de Verenigde Staten krijgt deze auto zelfs een V6 in de neus. Alsof het nog nodig is om het sportieve karakter van dit model te onderstrepen, voegt het merk in 2005 een sportieve topversie aan het gamma toe. Deze MPS heeft eveneens een 2,3-liter vierpitter, maar die verdeelt in dit geval 260 pk over alle vier de wielen.

Mazda 6, 2e generatie (2007)

De tweede generatie van de Mazda 6 lijkt in het collectieve geheugen een enigszins ondergeschikte rol te spelen. Waar de eerste én de huidige generatie van Mazda aan het begin stonden van een designrevolutie, speelt deze generatie een kleinere rol in de geschiedenis van het merk. Toch zou het niet terecht zijn om hem te vergeten, want de tweede Mazda 6 is in veel opzichten een erg geslaagde auto. Z'n vlijmscherpe lijnen ogen nog altijd bij te tijd en ook met zijn rijeigenschappen is niets mis. Waar de eerste '6' er overal op de wereld hetzelfde uitzag, besloot Mazda bij dit model besloot de boel weer eens op te splitsen. Noord-Amerika kreeg dus een geheel eigen '6'. Die auto vertoont aan de voorzijde sterke overeenkomsten met het in Europa en Japan geleverde model, maar is fors groter.

Mazda 6, 3e generatie (2012)

De huidige Mazda 6 krijgt met zijn 'Kodo' gedoopte designtaal vele handen op elkaar. Zijn kenmerkende, 'bolle' voorschermen, grote grille en wulpse schouderlijn zijn de blauwdruk voor de modellen die volgden, al was het de CX-5 die als eerste dit lijnenspel kreeg aangemeten. Opnieuw is het niet alleen zijn uiterlijk waarmee Mazda mensen enthousiast krijgt, want ook over interieur en de rijeigenschappen zijn we te spreken. Ook onderhuids pakt Mazda de zaken sinds 2012 op geheel eigen wijze aan. Hier geen piepkleine downsizeblokjes met turbo, maar gewoon atmosferische tweeliters die dankzij bijzondere compressieverhoudingen alsnog keurige verbruikscijfers scoren. Wel is de keuze op het gebied van carrosserievormen wat kleiner geworden, want de liftback bestaat niet meer.