On Topic: Imagoproblemen

De ene auto heeft het, de andere niet. Het is eigenlijk niet te omschrijven wat dat is, maar laten we het de x-factor noemen. Het ene merk bouwt een hippe cross-over die inslaat als een bom, het andere merk bouwt een soortgelijke auto, maar faalt genadeloos. Niet omdat de soortgelijke auto slechter of lelijker is, maar omdat de x-factor ontbreekt. Vaak is dat te wijten aan een imagoprobleem, iets waar je als automerk ontzettend moeilijk of zelfs helemaal nooit vanaf komt. Dat kan te maken hebben met de aloude vooroordelen: Franse auto's roesten, Italianen vallen van narigheid uit elkaar, Britten roesten ook en gaan gewoon altijd kapot (zoals de Austin Allegro op de begeleidende foto, die in de brochure al roestte), Duitsers zijn saai of patserig, Amerikanen zijn dorstig en willen alleen maar rechtdoor, Japanners zijn saai en degelijk en Koreanen imiteren alleen maar.

Maar ook individuele merken hebben te maken met dergelijke vooroordelen, en die zijn eigenlijk nog veel pijnlijker, omdat die al helemaal lastig te doorbreken zijn. Zo zijn auto's van een bepaald merk per definitie patserig en zijn de modellen van een ander merk altijd te truttig voor woorden. Van nog weer andere fabrikanten houd je sowieso liever de sleutels in je zak in plaats van ze triomfantelijk op de bar te leggen.

Waarom is dat? Is dat de keuze van het merk? Niet altijd. Sommige fabrikanten doen er immers alles aan om hun ingedutte imago op te krikken door allerlei kekke modelletjes te lanceren, compleet met überhippe commercials en flitsende brandstores. Maar dat imago van daarvóór schud je niet zomaar van je af, waardoor zo'n drastische koerswijziging alleen maar krampachtig en gekunsteld aanvoelt. Bovendien pikt de consument zoiets niet één-twee-drie. Die zijn dat niet gewend van zo'n merk, het strookt niet met het verwachtingspatroon. Mensen zijn toch gewoontediertjes.

Maar moeten we ons iets aantrekken van imago's? Moeten we onze keuzes laten leiden door agressieve marketingcampagnes? Er worden vandaag de dag eigenlijk geen slechte auto's meer gemaakt, dus daar kun je je geen buil aan vallen. Kiezen doe je met een mooie gulden middenweg tussen gevoel en verstand, en wanneer die leidt naar een de ideale auto met jouw persoonlijke x-factor, dan moet dat hem worden – ongeacht de voorgeschiedenis, het imago of wat de commercie je oplegt.

Onze stelling luidt zodoende:

'Ik trek me helemaal niks aan van het imago van een merk. Als een auto zuinig en betrouwbaar is en ook nog eens lekker rijdt, ben ik tevreden.'

Ben je het eens of oneens met deze stelling, heb je een vraag hierover of wil je gewoon je ei kwijt, laat het in de reacties hieronder weten. De drie meest relevante inzendingen krijgen een mooi plekje in ons blad en worden van repliek gediend door één van onze redacteuren.