Kees' eerste auto was een gloednieuwe Mini die in de eerste week al twee keer schade had

Een Mini als eerste auto en dan ook nog eens een hagelnieuwe. Vertel!

“Nu moet ik opletten hoe ik dit formuleer zodat ik geen ruzie krijg met mijn vrouw Arja, maar voor haar was een Mini eigenlijk een heel voor de hand liggende keuze. Hij is bijzonder klein, erg eenvoudig te besturen en verschrikkelijk makkelijk te parkeren. Ik denk dat dat mee heeft gespeeld. In de keuze voor de metallic blauwe kleur heb ik waarschijnlijk de hand gehad. Ik ben gek op die kleur.”

Toch geldt ook voor de compacte Mini dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten. Er is wat schade gereden?

“Ja, dat is een heel verhaal. Op de dag dat zij de splinternieuwe Mini had opgehaald bij de garage kwam ze hem ‘s avonds showen bij mijn ouderlijk huis. Zij woonden aan een smal, doodlopend straatje. Toen Arja weer wilde vertrekken moest ze een eindje achteruit rijden. Schuurt ze zo langs de auto van onze buren. Hun schade werd vergoed en ik ben het hele weekend aan de slag geweest om de lasnaad en metalen strip aan de rechterzijde van de Mini recht te krijgen. Maar nu komt het ergste. Een week later waren we op een feestje in Lage Zwaluwe. De Mini stond daar geparkeerd aan de Dijkweg toen een dorpsgenoot de zijkant van de Mini in de poeier reed. Je raadt het al, het was dezelfde kant die ik de week daarvoor nog had hersteld.”

Hij was niet uit het veld te slaan, want niet lang daarna zijn jullie ermee op huwelijksreis gegaan?

“Dat klopt. Twee dagen na onze bruiloft in juli 1978 zijn we met de boot met de Mini naar Engeland gegaan. Het bruidsboeket stond tegen de achteruit aan met een grote ‘Just Married’-plaat eronder. Mijn punttentje paste precies achterin en zo zijn we via de kustlijn helemaal naar Land’s End gereden. Op de campings kregen we ontzettend veel leuke reacties én felicitaties met ons huwelijk.”

Een jaar later werd de bestemming Joegoslavië. Niets was te gek voor de Mini?

“Nee, dat ging prima, hoewel mijn schoonvader een hartverzakking kreeg toen hij onze vakantieplannen vernam. Hij vond het maar onveilig met die kleine Mini. Maar we lieten ons niet tegenhouden. De enige aanpassing die we toen hebben gedaan, was het verlengen van de stoelsledes. Ik ben 1,92 meter, dus de stoel moest iets verder naar achteren kunnen. Naar links of rechts kijken deed ik door de achterste zijruitjes. Met de volgepakte Mini gingen we dwars door de Alpen. Toen we in de omgeving van Bled waren, besloten we een rondrit te maken die bestond uit achttien haarspeldbochten. Arja vond het doodeng, dus ik reed. Op de terugweg naar beneden wisselden we na de 17e haarspeldbocht toch even van plek. Arja moest toch één keer een haarspeldbocht meemaken vanachter het stuur. Het begon toen volgens mij net te regenen en het ging niet helemaal goed. De Mini begon te schuiven en we kwamen nog net op tijd overdwars op de weg tot stilstand. De schrik zat er goed in! Na de vakantie regelde mijn schoonvader een Audi 80 voor ons. Dat was toch iets veiliger.”

Mis je die kleine rakker nog een beetje?

“Het was onze eerste auto, dus daar koester je toch de meeste herinneringen aan. Die blijft je altijd bij. De Mini reed erg leuk en je zat met je kont haast op het asfalt. Autojournalisten hebben het tegenwoordig vaak over direct stuurgedrag, nou, dat had die Mini wel. Toch verlang ik er nu niet meer aan terug. Ik ben nu ouder en dan ben je meer gesteld op comfort en rust aan boord. Dat gestuiter over de weg hoeft niet meer. We rijden nu in een Kia EV6. Die rijdt heerlijk ontspannen.”

Eigenaar

Naam: Kees Kraal

Bouwjaar: 1957

Woonplaats: Venhuizen

Beroep: Gepensioneerd en nu vrijwilliger Natuurmonumenten

Eerste auto: Austin Mini 1000 uit 1977

Gekocht voor: +/- 7.000 gulden

Droomauto: “BMW Z8 in ‘Hellrot’.”