Menu
De Mercedes-Benz die vooral bekend is onder de chassiscode W124 is volgens velen nog steeds de ultieme Mercedes. Het naar verluidt onverwoestbare model verscheen in 1985 als 200-serie op de markt en werd in 1993 voorzien van een nieuwe naam en een strakgetrokken koets.
Inmiddels is de W124 een vrij zeldzame auto geworden, maar er zijn weinig types die zó lang een vast onderdeel waren van het Nederlandse straatbeeld. Van afgebeulde diesels met soms wel twee miljoen kilometer op de teller tot een in nieuwstaat verkerende 500E, deze Benz is een legende. Die legende wordt nog eens versterkt door het feit dat het kwaliteitsniveau waarop de W124 opereert hierna volgens velen niet meer is gehaald door Mercedes en al zeker niet door W124-opvolger W210.
De W124 maakte de transitie naar Mercedes’ huidige typeaanduidingssysteem bij leven mee en werd bij de facelift voorzien van de nieuwe typenamen. Aanvankelijk werden de verschillende modellen van elkaar onderscheiden door een aan de motorinhoud gelieerd driecijferig getal dat bij de sedan vaak (maar niet altijd) werd gevolgd door een E of - in het geval van een diesel - een D. Stationwagons (S124) kregen een T, Coupés en cabrio’s (C124/A124) onderscheidden zich met ‘CE’. Na de facelift kwam er een wat overzichtelijker systeem. Alle modelvarianten werden toen aangeduid als E-klasse, waarbij de E net als nu vóór de motoraanduiding kwam te staan.
Afgezien van de naamsverandering veranderde er op het eerste gezicht niet zoveel aan deze klassieke Benz, maar wie goed kijkt, ziet toch de nodige verschillen. Een beetje zoals bij de Astra van vorige week dus, al zullen Mercedes-liefhebbers gruwen van die vergelijking. Ook hier werd de modernisering door een reeks kleine, maar belangrijke updates voltrokken. Aan de voorkant kwam er een nieuwe, gladdere voorbumper en een nieuwe motorkap. De grille werd kleiner en optisch opgenomen in het plaatwerk, waar het rooster eerst een losstaand element naar klassiek Mercedes-model was. De koplampen bleven fors, maar werden aan de binnenzijde iets afgerond.
Aan de achterzijde maakten de rood-wit-oranje achterlichten plaats voor nog altijd geribbelde, maar nu in zwart en rood uitgevoerde exemplaren. Naast de bumper werd ook de achterklep vervangen. De ruimte tussen de lichtunits, die voorheen bestond uit een brede, open ‘sleuf’ waarin de nummerplaat huist, werd daardoor opgevuld. Het resultaat was een auto die bij de eveneens in 1993 gelanceerde C-klasse paste zoals de oorspronkelijke W124 dat bij de 190 deed, en dat was precies de bedoeling.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
