Back to the Future: Italdesign Capsula
Concept-cars hebben gewoonlijk een korte carrière. Op de beurzen van Parijs, Genève en Frankfurt verkondigen ze nog optimistisch de automode van de toekomst, waarna ze veelal van het toneel verdwijnen. Maar wat hebben ze achteraf Gezien betekend? In deze serie halen we historische studiemodellen opnieuw voor het voetlicht.
Nadat Giorgetto Giugiaro al in 1978 een kant-en-klare MPV aan de wereld had getoond, de fraaie Lancia Megagamma, verlegde hij de grenzen van het ruimtewagenconcept in 1982 nogmaals. De Italdesign Capsula bewees dat een ruimtewagen werkelijk nog veel verstandiger, slimmer, efficiënter en praktischer kon zijn. Dat wil echter niet zeggen dat die ook mooier is...
Sommige ontwerpers hebben het talent om hemels mooie automobielen te creëren, van het soort dat grote en kleine jongens laat dromen over die ene plek achter dat exclusieve stuur, en over het uitzicht dat zij dan hebben op de mooiste wegen ter wereld. Diezelfde ontwerpers hebben tegelijkertijd het talent om, totaal onverwacht, met auto's op de proppen te komen die het volstrekte tegendeel van bovengenoemde emoties oproepen.
Verstandig
Niks mis mee, natuurlijk. Verstandige auto's, bedoeld als edel werkpaard, moeten er ook zijn. Wat echter frappeert, is hoe Giorgetto Giugiaro het tijdens het ontwerpen van zijn Capsula voor elkaar heeft gekregen om de ratio zo veel ruimte te geven, dat de emotie niet meer dan een bijrolletje kon spelen. Ja, de Capsula ziet er heus netjes afgewerkt uit en hult zich in modieuze metallic lakken. En hij draagt zijn naam in grote, kunstige letters op de flanken.
Meer precies: op de zilvergrijze baan rondom de carrosserie, die als een strakke ceintuur de enorme raampartijen breekt. Het glas loopt zo ver naar beneden toe door, dat tegenliggers de Capsula-chauffeur zelfs op zijn schoenkeuze kunnen beoordelen. Dat komt mede door de extreem lage positie van de motorkap ten opzichte van de taille en het dak.
Onder die kap ligt de lekker platte boxermotor van de Alfasud. En daar blijft het niet bij wat techniek betreft, want alles wat de Capsula nodig heeft om te kunnen functioneren, is in het
onderste (donkere) deel van de auto verwerkt. De aandrijving, de remmen, de brandstoftank, de airconditioning, de accu, het elektrisch systeem en zelfs het reservewiel en de bagageruimte zitten bij elkaar onder in de auto, als een gezamenlijke unit.
MPV avant la lettre
Met die wetenschap in het achterhoofd zijn de buitenissige vormen van de Capsula opeens veel gemakkelijker te verklaren: Giugiaro ontwierp eerst dat selfsupporting platform en liet
het vervolgens fungeren als uitvalsbasis voor een oneindige variatie aan carrosserieën die daar bovenop pasten, zoals van een ambulance, taxi, takelwagen, schoolbus, bestelauto of
strandvoertuig. Van alle smaken die hij in schaal 1:1 had kunnen realiseren, koos Giugiaro voor de Capsula als slimme MPV, waarvan tachtig procent van het wagenvolume ten goede
kwam aan de inzittenden. En dat allemaal kort voordat de erkende MPV-grootheden Chrysler Voyager en Renault Espace op de markt kwamen. En zelfs lang voordat de Mercedes-Benz A-klasse furore maakte dankzij dat ene onderscheidende aspect van de Capsula: zijn dubbele bodem.
