Afgestoft: Opel Frontera

Wie een beetje thuis is in de geschiedenis van Opel, weet dat er nogal wat gerebadged is. Over de hele linie van GM-merken zijn er modellen die nagenoeg hetzelfde zijn. Zo kennen we veel Opels in Australië als Holden en in Groot-Brittanië als Vauxhall. Daarnaast prijkt er in andere oorden op sommige Opels een Chevrolet-logo. De aan elkaar verwante Opel Antara en Chevrolet Captiva stonden zelfs vrijwel zij aan zij in de Nederlandse showroom ten tijde van de kortstondige aanwezigheid van Chevrolet in Europa.

Een link die misschien minder snel wordt gelegd, is die tussen Isuzu en Opel. Toch is er al decennialang een samenwerking tussen het Japanse merk en Opels voormalige moederbedrijf GM. In 1989 brachten de Japanners de MU uit, een driedeurs SUV die voluit Mysterious Utility heette. De vijfdeursversie, die luisterde naar de naam Mysterious Utility Wizard, verscheen een jaar later. De auto zou uiteindelijk wereldwijd onder tal van merken en modelnamen op de markt worden gebracht.

De oversteek naar Europa

In Europa maakten we in 1992 kennis met 'onze' versie van de MU. De auto werd hier Frontera genoemd, omdat dat nét even iets beter tussen de andere modelnamen van Opel paste dan zijn Japanse naam. De fabriek in het Engelse Bedford nam de productie van de Vauxhall/Opel voor zijn rekening. Een logische keuze, aangezien zowel Isuzu als GM daar de scepter zwaaiden.

Net als in Japan kregen we de Frontera in twee smaken; de drie- en vijfdeurs. De driedeurs kenden we als Frontera Sport, de vijfdeurs als Frontera Wagon. De tijd van cross-overs met driecilinders lag nog ver in de toekomst, dus kreeg deze volwaardige SUV niks minder dan een 2,0-liter viercilinder als krachtbron in de instapversie. In de Wagon begon het aanbod zelfs bij een 2,4-liter. De grootste motor was de 2,8-liter diesel, met een vermogen van slechts 113 pk en een topsnelheid van een schamele 147 km/h. Over andere tijden gesproken.

Na een kleine facelift in 1995 kon je de Frontera Sport ook als softtop bestellen. Die had een opvouwbaar stoffen dak, waarmee je de passagiers achterin van de buitenlucht kon laten genieten. In 1998 waren de verkoopcijfers van de Frontera, hoewel ze al niet denderend waren, naar een dieptepunt gekelderd. Slechts 121 exemplaren gingen in het laatste jaar van de eerste generatie de showroom uit.

Tweede generatie

Gelukkig kwam aan het einde van dat jaar de tweede generatie op de markt, waarmee Opel wederom de Nederlandse klant wilde bereiken. Qua uiterlijk borduurde de auto voort op de eerste generatie, maar op motorisch gebied moesten de achtkleppers het veld ruimen voor meer potente zestienkleps-exemplaren. Er kwam daarbij ook een 3.2 V6 in het aanbod, waarmee de Frontera qua prestaties een aardige sprong vooruit deed. Net als voorheen was er weer een driedeurs (Sport) en vijfdeurs (Wagon). Zes jaar lang hield de Frontera het uit, tot in 2004 het doek viel. In het beste jaar, 2000, verkocht Opel 908 exemplaren.

Een echte verkooptopper is de Frontera dan weliswaar niet geworden in ons land, maar het was misschien wel de meest avontuurlijke Opel ooit. Zijn opvolger, de Antara, gooide het over een minder ruige boeg, maar wist het tij voor de grote Opel-SUV niet te keren. Met de afgelopen week onthulde Grandland X heeft Opel een kakelverse hoogpotige auto in zijn aanbod, waarmee het die trend wel eens zou kunnen doorbreken.