Uitvoering

Land Cruiser 3.0 D-4D VX

Versnellingen

6, Handgeschakeld

Bouwjaar

2008

Jaar van aanschaf

2012

KM-stand bij aanschaf

143.000 km

KM-stand laatst

190.000 km

De Land Cruiser in zware omstandigheden

190.000 km

1 juni 2016

Van 2012 tot 2016 werkte ik voor een houtbedrijf dat midden in het oerwoud van Congo gevestigd is. Omdat het gebruik van de bedrijfsauto veel beperkingen kende, ik graag in mijn vrije tijd wat meer van de prachtige omgeving wilden zien en voor een gezondheidsproject steeds meer naar afgelegen dorpjes moest afreizen, heb ik tijdens een verlof in Nederland een tweedehands Toyota Land Cruiser gekocht en deze naar Congo op de boot gezet.

Het was eentje van de 120-serie, niet mijn eerste keus omdat daar best wat elektronica in zit dat stuk kan gaan. Liever had ik er eentje uit de 70-serie, een heavy-duty model dat sinds de jaren 80 in productie is en waar mijn werkgever naar tevredenheid wel honderd van heeft rondrijden, sommige met meer dan 4 ton op de teller. Maar die zijn moeilijk verkrijgbaar in Europa en heel veel tijd om er een te zoeken had ik niet. De Land Cruiser van de 105-serie was mijn tweede keus. Ook een model dat mijn werkgever gebruikt, eigenlijk een uitgeklede 100-serie met atmosferische diesel en een starre vooras. Ik vond zowaar een prachtig exemplaar in Nederland afkomstig van een mijnbouwbedrijf in Duitsland. Helaas was het prijskaartje hoger dan het gestelde budget en werd dat ‘m dus niet.

Op internet zag ik dat Ruttchen in Breda een hele vloot grijze Land Cruisers 120 die in de aanbieding waren. Relatief kale exemplaren met stalen velgen, zwarte bumpers en zonder plastic spatbordverbreders. Ideaal, de buitenkant moest immers tegen een stootje kunnen gezien het ruwe gebruik in het oerwoud. Aangekomen bij Ruttchen stonden er zo’n 25 identieke exemplaren op de parkeerplaats, allemaal uit 2007-2008, afkomstig van een groot bouwbedrijf uit Spanje. Helaas lag er een dikke pak sneeuw op, dus kiezen op basis van de buitenkant zat er niet bij. Van binnen waren de auto’s echter heel netjes, er hadden hoezen om de stoelen gezeten en rubberen matten op de vloer. Volgens de boekjes waren de auto’s perfect onderhouden. Uiteindelijk een exemplaar gekozen uit 2008 met 143.000 km op de teller. Deze had, kwam ik later achter, veel in Ierland gereden. Tussen de Spaanse stempels in het onderhoudsboekje zaten meerdere stempels van de een Toyota dealer in Ierland.

Bij Land Cruiser Adventure een extra grote beurt laten uitvoeren, extra zware dempers en veren laten zetten en Goodrich All-Terrain banden. Omdat ik zelf weer terug naar Congo moest, heeft de specialist de Land Cruiser naar de transporteur in Antwerpen gebracht. Super service!

De reis nam een paar weken in beslag. Met de ro-ro-boot is de Land Cruiser naar Douala in Kameroen gebracht en daarvandaan op de vrachtauto 2.000 km landinwaarts naar mijn verblijfplaats in Congo. Nadat de auto met de voorheftruck (!) van de vrachtauto gehaald was, kon ik eindelijk plaatsnemen in mijn nieuwe auto. Vervoer op een ro-ro-boot is altijd wat riskant omdat de auto niet beschermd in een container vervoerd wordt maar hutjemutje tussen andere auto’s staat. Daarnaast gaan de havenarbeiders meestal niet heel zachtzinnig met de auto’s om en worden er vaak onderdelen gestolen. De schade viel me mee. Blijkbaar had iemand de auto volgestouwd met tweedehandsspullen; er lag nog een kromme satelliet schotel in, en de vloer lag bezaait met losse medicijnen. Daarnaast miste de bedieningspanelen van de ramen in beide voorportieren en de spiegelglazen van de buitenspiegels. Het kon erger.

En nu dan eindelijk rijden! De wegen van het gebied waar ik woonde, waren in een straal van 400 km allemaal onverhard. De Land Cruiser heeft in de jaren dat ik er mee heb gereden, zo’n 50.000 km, over voornamelijk zand, modder, kuilen en hobbels gereden. Onderhoud was door afwezigheid van een ‘echte’ garage beperkt door af en toe vervangen van de olie(filters) en een regelmatige inspectie door mijzelf. Als ik onderdelen nodig had, nam ik deze mee uit Nederland tijdens mijn verlof. Gelukkig heeft de Land Cruiser zich uitstekend gehouden, echt een topproduct! Ondanks de zware omstandigheden, nooit pech mee gehad. De volgende onderdelen moesten gedurende mijn bezit vervangen worden: remschrijven en -blokken achter (slijten heel snel door het zand en de modder), keerring bij de transferbak en keerring bij de linker vooras (waarschijnlijk door takken en/of stenen lek geraakt) en … Dat was het eigenlijk… Oh ja nog een koppelstangetje van de stabilisatorstang achter. Wederom, ik ben echt onder de indruk van de kwaliteit van de Land Cruiser. De elektronica en de turbo van de D4D motor, waar ik veel vrees over had, hebben geen krimp gegeven. De motor heeft nooit een slag verkeerd geslagen ondanks de slecht kwaliteit brandstof, het vele stof en het water. Trouwens een heerlijk blok met 173 pk en 410 nm.
Ook is de Land Cruiser een uitstekende terreinauto gebleken. Ondanks de soms bijzonder glibberige omstandigheden, de dikke lagen klei waardoorheen geploeterd moest worden, het water soms tot aan de motorkap, bleef het ding onverstoorbaar doorgaan. De lage gearing en de centrale diff-lock hoefde maar incidenteel gebruikt te worden. De uitstekende Goodrich All-Terrain banden (later vervangen door Mud) hebben daar natuurlijk ook een aandeel in gehad.

Is er dan helemaal geen minpunt aan de auto toe te kennen? Jawel. De ophanging van de bumper met plastic splijtnageltjes is echt onder de maat. De bumpers gingen al heel snel rammelen. De hele grote achterklep in combinatie met het zware reservewiel gaat hangen na al deze kilometers over slechte wegen, waardoor deze niet meer goed in het slot gaat (en soms spontaan onder het rijden opengaat). Beter is om het reservewiel (net als bij de luxe versies van de 120-serie) aan de onderkant van de auto te hangen. De lichtopbrengst van de koplampen is magertjes, vooral ook omdat deze de neiging hebben dof te worden. Ook had ik eigenlijk de beschermplaat van de carterpan moeten vervangen door een dikker exemplaar. De standaard beschermplaat was na een tijd behoorlijk krom en raakte daardoor los.

In 2016 heb ik de auto aan mijn opvolger verkocht die er zelf ook probleemloos jaren mee heeft gereden. De huidige eigenaar is er helaas mee over de kop gegaan als gevolg van een klapband. Gelukkig was er niemand gewond. De auto is opgelapt en rijdt weer, maar zo mooi als hij was toen ik erin reed is ie denk ik niet meer.

Terug in Nederland heb, overtuigd door de kwaliteit van Toyota, gekeken naar een Avensis. Maar dat was wel een heel saaie auto. Ik rijd nu naar volle tevredenheid een ander Japans kwaliteitsproduct, een Subaru Legacy.

8,5