Opel Commodore

Opel is altijd creatief geweest met het vullen van gaten in het gamma, en de Commodore is daar een uitstekend voorbeeld van. In feite was het niets meer dan een luxe versie van de Opel Rekord, maar Opel wist het zo te brengen dat het om een volledig nieuwe auto leek te gaan. Op de eerste plaats kwam hij altijd met een zescilinder motor - er waren verschillende versies verkrijgbaar met inhouden van 2,2-liter tot en met 2,8-liter en vermogens die uiteenliepen van 95 tot en met 150 pk. Daarnaast was er een handgeschakelde vierbak die nu voor het eerst niet standaard aan de stuurkolom werd bediend, maar de pook op de vloer had staan. Er waren sterkere remmen en extra stabilisatorstangen. Ook het uiterlijk veranderde vanzelfsprekend. Zo was er meer chroom, een dak dat met vinyl was bekleed en kwam de auto met grotere (14 inch) wielen. Naast een twee- en vierdeurs sedan was er ook een coupé-versie plus een stationwagon.

Vier jaar na de introductie van de eerste Commodore ('Commodore A') kwam er de Commodore B. De basis was nog altijd gelijk, maar de carrosserie was nu vrijwel geheel nieuw. De meest luxe en sportiefste van de Commodore-reeks was de 150 pk sterke GS-versie met dubbele carburateurs en houtafwerking in het interieur. Met de komst van de Commodore B werd dat de 165 pk sterke GS/E waarbij die laatste letter in de type-aanduiding nu voor 'Einspritz' stond: inspuiting. Deze auto kwam nu verder onder meer met gasgevulde schokbrekers en schijfremmen achteraan. De Commodore B was niet meer als tweedeurs sedan leverbaar; nog wel als vierdeurs sedan en coupé. Een stationwagon-variant is maar heel even geproduceerd. De Commodore was tamelijk succesvol. Van het A-type dat werd gebouwd tussen 1967 en 1971 werden er 156.300 gebouwd, van het B-type dat tussen 1972 en 1977 van de band liep 140.827 stuks.