Renault 12

Renault heeft al vaak apart vormgegeven auto's uitgebracht, en de 12 hoort daar zeker ook bij. Hij werd in oktober 1969 geïntroduceerd en viel tussen de 8 en 16 in. En of je 'm nu mooi vindt of niet: ruim en comfortabel was hij wel en de Europese pers was wat die punten betrof dan ook zeker te spreken over het nieuwe model.

In eerste instantie was de auto verkrijgbaar in L- of TL-uitvoering en kwam hij met 54 pk sterke 1,3-liter viercilinder. Op wat details na zat het voornaamste verschil tussen de twee in de voorbank (L) dan wel losse voorstoelen (TL). In 1970 worden twee nieuwe versies onthuld. Op de eerste plaats een stationwagon die los van zijn extra bagageruimte en vijfde deur qua uitvoering gelijk was aan de sedans. Daarnaast kwam de Renault 12 ook als snelle Gordini op de markt. In dat geval lag er een aluminium 1,6-liter vierpitter onder de motorkap die je ook in de Renault 16 kon vonden. De motor kwam met dubbele Weber-carburateurs en was goed voor een vermogen van 125 pk. Rondom waren schijfremmen gemonteerd (vooraan geventileerd), de wielophanging stond een tandje strakker en de Gordini kwam standaard met vijf versnellingen. De topsnelheid lag op 185 km/h. Na 1972 verschenen er nog meer versies van de Renault 12, waaronder de TS (1.3) en TR (1.3 automaat).

Weer drie jaar later werd de 12 aan een facelift onderworpen. De 110 pk sterke Renault 12 Alpine die in 1977 verscheen kwam met een 1,4-liter motor maar was niet zo snel als de Gordini. Met slechts 493 verkochte exemplaren is die onder liefhebbers inmiddels trouwens gezocht. In 1980 viel het doek voor de Renault 12 na elf jaar onafgebroken productie. En zelfs toen was het nog niet helemaal afgelopen. De laatste Renault 12 werd in 1999 in Turkije gebouwd, maar toen ging men in Roemenië nog een jaar of vijf verder onder de Dacia-naam. In totaal werden er een slordige 2,5 miljoen Renaults 12 gebouwd.