Lotus Elite

De sportieve Lotus Elite uit 1957 is de eerste serieproductieauto met een zelfdragende carrosserie van glasvezel. Onder de lichtgewicht motorkap ligt een 1.216 cc Coventry Climax viercilinder met enkele carburateur, goed voor 71 pk.

Door het extreem lage gewicht sprint de Elite in slechts 11,5 seconden naar de 100 km/h. De topsnelheid ligt op 180 km/h, wat mede te danken is aan de lage luchtweerstand van de Elite. De latere versie heeft dubbele carburateurs en 83 pk. De topsnelheid stijgt daarmee tot 190 km/h. Het door Colin Chapman onder handen genomen onderstel zorgt voor een goede handling. Vóór heeft de Elite schijfremmen.

In 1960 krijgt de auto een verbeterde achterwielophanging en een gewijzigd interieur. Er volgen nog enkele sterkere motoriseringen, tot de Elite in 1962 plaats moet maken voor de Elan.

Elite type 75

In naam was deze Lotus gelijk aan de veelgeprezen Elite van 1957 (type 14), maar daar hielden de vergelijkingen wel zo'n beetje op. Deze Elite van het type 75 was een totaal andere auto. Op de eerste plaats bood hij plaats aan vier personen, daarnaast was het vooral het lijnenspel dat het verschil met de ronde Elite tweezitter die hem voorging groot maakte. David Winterborne en John Frayling waren hiervoor verantwoordelijk geweest. De nieuwe Lotus was anno 1974 - het jaar van zijn introductie - op zijn zachtst gezegd futuristisch van vorm. Opvallend was de raampartij. Die liep aan de zijkanten van de auto eerst naar beneden, om vervolgens schuin omhoog te wijken waardoor de c-stijl een enorm vlak werd en de auto iets van stationwagon-vorm kreeg. Achteraan was er een omhoog klappende achterruit die dat versterkte en de raampartij werd ook nog eens aangescherpt door de aluminium rand er omheen, die ook weer doorliep langs de hele voorruit. Uiteraard was ook deze Lotus weer voorzien van een stalen balkchassis met een carrosserie van kunststof.

Allevier de wielen waren onafhankelijk geveerd met schroefveren. Onder de schuine kap lag een aluminium viercilinder met vier kleppen per cilinder en dubbele bovenliggende nokkenassen - een primeur voor Lotus. Met 1.973 cc was deze goed voor 162 pk en daarmee was een topsnelheid van 200 mogelijk. Van huis uit was deze motor gekoppeld aan een handgeschakelde vijfbak, maar vanaf 1976 was er ook een automaat leverbaar. Stuurbekrachtiging en airco waren opties die vanaf het begin al leverbaar waren. Er waren drie uitvoeringen: de 501, 502, 503 en 504, steeds een stapje luxer. Tussen 1974 en 1980 werden er 2.398 Elites van dit type gebouwd en daarvan zijn er relatief veel verloren gegaan. Door zijn buitenissige vorm en problemen met de kwaliteit, is deze Elite nog altijd sterk ondergewaardeerd. Jammer.