Ferrari Testarossa

Als opvolger van de 512 Berlinetta Boxer introduceert Ferrari in 1984 op de Salon van Parijs de extravagant gelijnde Testarossa. Ontwerper Pininfarina breekt radicaal met de inmiddels vertrouwde vormgeving van de Ferrari's uit de jaren zeventig.

Het chassis is een doorontwikkeling van dat van de BB, evenals de 12-cilinder boxer, die echter in de Testarossa is voorzien van 4 kleppen per cilinder. Bij gelijkgebleven cilinderinhoud levert de 12-cilinder nu 390 pk. Net als bij zijn roemruchte voorvader, de 250 Testa Rossa, zijn de cilinderkoppen rood gelakt (Testa Rossa is Italiaans voor 'rood hoofd'). De radiateurs verhuizen van het front naar een plek achter de portieren. De opvallende luchtinlaten die bijna de gehele flank bestrijken zorgen voor de noodzakelijke koeling. Minstens zo in het oog springend is de enkele, hooggeplaatste buitenspiegel op pootjes. Deze maakt bij latere uitvoeringen plaats voor normale, laaggeplaatste dubbele exemplaren. De brede schouders gaan over in een achterzijde met achter een zwart rooster geplaatste achterlichten. De Testarossa sprint in 5,3 tellen naar de honderd en heeft een topsnelheid van ongeveer 290 km/h. Als optie is een speciaal voor de Testarossa op maat gemaakte leren kofferset leverbaar.

In 1992 volgt een ingrijpende modificatie, waarbij de sportwagen wordt omgedoopt in 512 TR. De neus en enkele details worden aangepast. De 12-cilinder boxermotor krijgt er 30 pk bij. De 512 TR sprint in 4,8 seconden van 0 naar 100 km/h. Zijn top bedraagt 314 km/h. In 1994 krijgt de 512 een facelift met vaste in plaats van klapkoplampen en een op de F355 geïnspireerde neus. De achterzijde is voortaan getooid met ronde achterlichten; het rooster is verdwenen. De boxer wordt met 12 pk weer ietsje sterker. De auto krijgt vanwege al deze wijzigingen de toevoeging 'M', wat staat voor 'Modificata'. In 1996 vervangt de 550 Maranello de F512 M.