Ferrari 550

Op de Nürburgring trekt Ferrari-baas Luca di Montezemolo in 1996 samen met ontwerper Sergio Pininfarina het doek van de nieuwe 550 Maranello, de opvolger van de Testarossa/F512M. Bij de ontwikkeling stond praktische bruikbaarheid voorop, reden waarom de 550 een voorin geplaatste 12-cilinder heeft (dat schept bruikbare bagageruimte achterin, alsmede een ruimer interieur) en een ruime instap. Met de 550 moet de rijke GT-traditie van weleer nieuw leven ingeblazen worden. Veel aandacht is besteed aan de aërodynamica. De auto moet snel en stabiel zijn zonder ontsierende spoilers. Zelfs de bodem is, net als bij de F1-bolides, geheel gladgestreken. Om gewicht te sparen, is het koetswerk geheel van aluminium.

De 48-kleps V12 heeft, zoals de naam al aangeeft, een cilinderinhoud van 5,5 liter en levert 485 pk bij een bloedstollende 7.000 tpm. Het variabele inlaatsysteem en de uitlaat met variabele tegendruk doen de rest. De 550 is goed voor een sprint van 0 naar 100 km/h in 4,4 seconden en een topsnelheid van 320 km/h. Dat is - ondanks het met ruim 230 kg gestegen gewicht - sneller dan de F512M, die bovendien op thuiscircuit Fiorano exact 0,3 seconden langer doet over één ronde.

De met 448 gebouwde exemplaren uiterst zeldzame 550 Barchetta (open uitvoering) verschijnt in 2001. Deze heeft geen volwaardige cabriokap, slechts een nooddakje. In 2002 vervangt de sterkere 575M Maranello de 550. De 'M' staat voor Modificata, wat duidt op de opwaardering met een 515 pk leverende 5,7-liter V12 en de lichte aanpassingen aan ex- en interieur. Tevens is voortaan de Ferrari F1-schakeling leverbaar op de 575M. In 2004 verschijnt ook van de 575M een open versie met een wegklapbaar glazen dak, de Superamerica; tevens krijgt de 575M er 25 pk bij.