Menu
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 22-10-2016 16:04 |
Het was in de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw een van de promotiemiddelen die wat verder gingen dan een folder of advertentie. Wij hadden in huis (en misschien kom ik het nog wel ergens tegen als ik goed zoek) een singeltje (45 toerenplaat) die niet gewoon 'hard' was, maar op een soort floppy (dus dun flexibel kunststof) was gemaakt, en daarop stond dit liedje om een bepaalde benzinesoort onder de aandacht te brengen. (plaatje klikken = afspelen)  1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 22-10-2016 17:00 door cirKel. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 22-10-2016 16:13 |
| Oh nou ben ik zelf de nieuwe pagina begonnen. Lol. Deze kwam ik dus tegen in het Daf Museum.  En deze stond er ook. Ik dacht dat het dezelfde kleur was als de jouwe, maar misschien is het bruin wat aangepast toen het een 46 werd. Of het is de belichting.  Wel erg leuk museum om in rond te kijken, staat wat mij betreft op dezelfde hoogte als de musea van Mercedes-Benz, VW, BMW, Porsche. Maar dan helaas zonder de dure auto's die zij in hun programma hadden/hebben, en natuurlijk niet in zo'n superslick pand (hoewel ze wel gaan uitbreiden, dus wie weet hoe het dan wordt). Maar goed, daarom is het ook Daf en Hollands. |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 22-10-2016 17:18 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 22-10-2016 23:15 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 23-10-2016 00:02 |
Haha tof dat er nog meer van dit soort dingetjes bestonden.  Relikwieën van die tijd zou je ze haast kunnen noemen. Niet alleen is het oud, de moderne mens zou zoiets gewoon nooit meer doen.@Cirkel, Een paar mooie exemplaren ja. Die bruine is exact hetzelfde type als mijn 44, alleen dan met witte knipperlichten en bumper rozetten. (allebei een accessoire volgens mij) Die rode is vermoed ik een 3e type 44, o.a. te herkennen aan de zwarte wieldoppen en de rubber hoeken op de bumpers. Veiligheidsregels begonnen aan het design te eten. :P Ook mooi in die kleur. Ik ben zelf nog niet in het Daf museum geweest (ik sla mijzelf al), maar ga binnenkort toch eens een kijkje nemen. Uiteraard met de Daf. Ik ben zelf één keer een bijna dezelfde 44 als de mijne tegen gekomen opweg naar Fred:  Qua kenteken zou ik haast gokken dat ze naast elkaar van de lopende band zijn gerold gezien die van mij "MH" heeft en die van hem "MT", maar de zijne kwam uit 70 dus er zit toch een jaartje verschil tussen. @Nico GTR, Normaal gesproken zitten er inderdaad 2 tandwielen bovenaan. Maar bij de Punto zit er maar één grote. Ik zal de riem en positie van de tandwielen markeren met die staalmarker voordat hij eraf gaat. Als de nieuwe riem net zo groot is neem ik de markering gewoon over. Tot zover ik heb begrepen zijn alle 16 kleppers stuklopers dus ik moet het niet verpesten. Ach, dat maakt het alleen maar spannender toch?  1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23-10-2016 19:14 door Mr Rob. |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 23-10-2016 00:20 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 24-10-2016 09:00 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 24-10-2016 09:00 |
Leuke verhalen weer, en een leuke Punto.  Vooral een gaaf kleurtje dat oranje! Ik zou de reparaties van de Punto hier ook lekker bij zetten. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 24-10-2016 12:28 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 26-10-2016 15:41 |
| Klinkt inderdaad alsof het een bekleding dingetje is. De enige lucht die ik in m'n Daf ruik is een combinatie van mechaniek, smeer, benzine, en dat wat ik de avond ervoor gegeten heb. Als het geregend heeft ruikt het tevens naar een voortent die je aan de caravan kan knopen. Ruikt best plezant eigenlijk en maakt het sfeertje nog unieker. Probleem met stoffen bekleding is dat het natuurlijk veel makkelijker vuil en luchtjes in zich opneemt. Trek dat uit over een tijdsbestek van 50 jaar en je hebt de lucht van een rijdend open-lucht museum. De ervaring heb ik uiteraard niet maar het klinkt logisch dat de meeste lucht uit de vulling komt. Maarja, zie maar eens zin te maken om die stoelen te reviseren. Dan kan je voor dat geld beter een leren interieur kopen. Is in een middagje om over te zetten. Ik had trouwens van een zeer betrouwbare bron vernomen dat die rooie Daf een 46 was en dat die wieldoppen van Volvo waren. Tot zover mijn kennis dus.  Leuk dat je 55 in dezelfde kleur is. In één van de foldertjes die ik heb liggen staat de 55 ook geadverteerd in deze kleurstelling. Het is even keihard afkloppen omdat ik straks nog weer naar huis moet rijden, maar de wagen heeft het al weer eventjes zonder kuren volgehouden. Zelfs wat vreemde geluiden zijn nu ineens foetsie, wat op zichzelf toch weer enigszins zorgwekkend is. Ach, nu ik dit gezegd heb zal er straks wel weer wat afbreken onderweg. Of een zuiger die door de motorkap schiet o.i.d. Gisteren reed ik met de Punto naar huis en ik dacht nog "Goh Robin, je rijdt al twee weken zonder de motor ook maar één keer af te laten slaan, chapeau!". Bij het eerst beste kruispunt heb ik de motor gelijk twee keer achter elkaar af laten slaan. Gelukkig zat er een lesauto achter mij die nooit zo opgefokt zijn. Bij deze besluit ik trouwens om de reparaties van de Punto inderdaad hier gewoon tussen te zetten. Mocht het leuk zijn; Ik kan proberen om de reparatie aan de Punto te filmen i.p.v. in tekst te zetten. Geen idee of het wat wordt maar mocht er interesse zijn kan ik het proberen te doen. Aangezien het in Apeldoorn gebeurt kan ik wat makkelijker wat naar de camera roepen zonder dat deze wordt gestolen of dat ik tijdens het proces wordt neergeschoten. Anders wordt het gewoon weer een ouderwets lulverhaal.  |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 26-10-2016 22:13 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 19-11-2016 21:41 |
| Ha, leuk dat je meeleest Piet! Ik ben nog elke dag blij met dat bakje. Ongelooflijk hoe handig het is. Morgen rij ik met de trommel naar Geldrop voor een taxatie. Is er is nog een hoop te herstellen, maar een taxatie tussendoor kan nooit kwaad. Want mocht iemand mijn auto verpesten dan krijg ik in elk geval niet meer slechts de dagwaarde terug die ongeveer gelijk staat aan een kauwgombal en een zakje oploskoffie. Na de taxatie gaat deze veilig achter slot en grendel bij Fred. Het weer wordt alleen maar grauwiger en vandaag kon ik alweer een halve oceaan uit de wagen laten lopen. Zo blijft de boel wegrotten natuurlijk. Dan is het nu tijd voor mijn eerste reparatie ervaring aan de Punto. Dit wou ik in de eerste instantie proberen te filmen, maar er ging zoveel tijd in zitten dat ik het lekker ouderwets heb gelaten. Bovendien zijn er genoeg momenten geweest waarbij ik niet bepaald in de sfeer was om lollig te gaan lopen doen voor een camera. Daarover lees je straks meer. Dus zet een pot koffie en aanschouw: Punto Reparatie 1 | Distributieriem + Waterpomp Vervangen Probleem: Bijna 2 ton op de teller en geen flauw benul van hoe oud de distributieriem is. Gewenste oplossing: 3 ton op de teller kunnen halen. Voorkennis: Volgens de Haynes Manual moet je een doorgewinterde automonteur zijn. Het enige waar ik doorgewinterd in ben is het lullen van onzin. Ik heb nog nooit iets aangeraakt onder de motorkap van een auto na 2000. Moeilijkheid: Was ik maar een doorgewinterde automonteur, dan was ik voor de koffie al klaar. Maar! goede voorbereiding is de helft van het werk, en goed gereedschap is ook de helft van het werk. Kortom, heb die twee dingen en je hoeft niets meer te doen! Voilá! Lichamelijk letsel: Wil je het echt weten? Laat ik het zo zeggen, als koelvloeistof echt zo giftig is als dat men het beweerd, dan zou ik geen handen en geen hoofd meer moeten hebben want ik zat er helemaal onder. Verwacht ook meer wondjes op je handen te hebben dan gaten in je sokken. Door aantal garages opgelicht: 0 Opgelost: Zou het? De wet van logica zegt van niet. Maar ik ben niet logisch. Dus lees gerust verder. Aan te raden terrein om op te repareren: Ik deed het onder de carport van mijn ouders. Maar als je de luxe kan permitteren, zoek een garage op waar je vingers er niet af vriezen. Kosten: Gates distributieriem kit (+spanrol +waterpomp) € 109,77, 4 liter koelvloeistof € 11,61, vloeibare pakking € 19,47. Speciaal gereedschap Fiat motoren €87,99 (niet verplicht), Datona motordrager €69,- (Hoeft niet, maar maakt het werk 1000 maal makkelijker). Totaal: €297,84. Hey, laten vervangen bleek rond de €450,- te kosten, en zolang ik een krat bier kan halen van het geld dat ik hiermee bespaar, beschouw ik het als een succes. En zo ging het: Het was een frisse november ochtend, en terwijl je Morning Mood in de verte kon horen spelen ontwaakte ook deze beunhaas met de gedachte "waar ben ik in godsnaam aan begonnen"  (foto van het internet geplukt) Het was 10 uur 's ochtends en terwijl menig mens warm aan het ontbijt zat ging ik de deur uit om aan de slag te gaan. Al gelijk toen ik de deur opende had ik spijt van het feit dat ik deze onderneming een maand eerder had gepland. Want het was inmiddels 8 graden. Als ik naar de toilet moest, dan moest ik zittend het bielswater overboord pompen want door de kou kon ik m'n Balkenende niet meer zien of voelen. Afijn, daar stond ie dan:  Met wat oud meubilair heb ik een makeshift werkbank gemaakt:  De voorbereiding was nu 100% compleet. Kleppie open en..... eh....   *cue muziek* [www.youtube.com] Dit zag er voorheen toch simpeler uit. Ik zie iets van plastic, en wat stroom enzo. En slangetjes. Wat is het? wat doet het? en hoe moet het? Weetje, de dag zou te kort zijn om te gaan zitten treuzelen dus ik heb maar gelijk de motordrager uit de doos gehaald.  Ik weet niet precies hoe ze het verzonnen hebben. Of dat ding kantelt helemaal de ene kant op of helemaal de andere kant op. De balk is niet recht overeind vast te zetten. Dus ik heb hem maar achterwaarts laten vallen. Dit leek het meest stabiel.   In elk geval paste het. Nu ik wist dat deze uit de kluiten gewassen kapstok werkte, kon het eerste onderdeel worden afgenomen. Het distributieriem kapje. Maar nog voor alles, altijd eerst de accu even loskoppelen, heel belangrijk!  Hierdoor is namelijk de Sovjet Unie ook ten onder gegaan.  Sensor stekkertje los, draadjes onder de rand uit, boutje los en hoppa.   Dan denk je daarmee klaar te zijn. Noppes. Ik neem mijn beklacht over het vervangen van de Vsnaar in de Daf terug, want daar had men ten minste nog de moeite voor gedaan om over na te denken. Voor het afnemen van de distributieriem dient de motorsteun te worden verwijderd omdat deze dwars door het centrum van de riem heen loopt. Snuggere henkies. Maar voordat ik verder ging met het loshalen van die 9000 onderdelen heb ik eerst even gecontroleerd of ik de bouten van de motorsteun los kon krijgen. Wel zo handig om dit bij voorbaat even te controleren. De ratel pakte al snel zijn koffers en peerde 'm er vandoor. Dus ik heb het daarom met de massieve sleutel geprobeerd. Geen enkele beweging was daarin te krijgen. Het scheelde dat ik er genoeg ruimte had dit keer. Toevallig wist ik mij nog te herinneren dat in een oude gereedschapskist van m'n opa nog een verlengpijp lag. Deze heb ik over de sleutel heen geschoven en met mijn volle gewicht kon ik kracht zetten.   Nadat ik de auto 2 huizen verder had geduwd klonk er ineens een loeiharde knal wat volgde met een mafkees die op zijn muil ging. Dit ritueel herhaalde zich nog 2 maal. Nu die gelukkig los waren heb ik meteen de bouten gecontroleerd die de steun aan het blok vast maken. Deze zitten in een nauwe ruimte en keek ik het meest tegenop om te moeten verwijderen omdat ze muurvast zouden moeten zitten.  Echter tot mijn verbazing en enigszins merkwaardige opluchting kon ik ze bijna allemaal met de blote hand eruit draaien. Lekker professioneel bevestigd dus. Er hoorde 6 bouten te zitten. Echter heeft een garage de meest lastige eruit gelaten waardoor er nog 5 in zitten. Dit kan ik op zich wel snappen want de 6e bout zit zo diep en raar weggestopt waardoor de enige manier om hem te kunnen verwijderen is om het hele blok eruit te moeten halen. Of er moet een hele magere sleutel zijn. Op 5 bouten kan dat blok ook wel hangen. Dan kan nu de boel uit elkaar! Eerst het luchtfilter los. Ik had eerst het filter zelf er af gehaald, maar dat bleek helemaal niet nodig. Wist ik veel.  Onderdeeltje twee:  Het luchthuis zit met 3 boutjes vast. Stelt niks voor. Die slang wiggel je hem zo uit. Ik kreeg gewoon helemaal moed van deze onderneming.  Lekker fatsig weer aan de onderkant. Ik wist niet dat dit het olie filter was.  (Zeg, wie heeft eigenlijk die foto gemaakt? o_O) Parte tercera:  En voilá!  Ik had eigenlijk gehoopt dat ik onder dit ding een oog zou zien zitten, maar nergens zat een ophanging voor de motorsteun. Ik heb dus maar de bout van het distributiekapje er terug in gedraaid en dit als ophangpunt gebruikt.  Dat moet het gewicht wel houden. Volgende stap: positie van de motor controleren. Ik trek de bobinekabel los en GOEIEMORGEN dat ding is lang. o_O Ergens in dat diepe zwarte gat zit de bougie. NASA belde mij op voor toestemming om dit zwarte gat met een sonde te onderzoeken. Gelukkig paste de bougiesleutel er in:  Kijk eens wat een mooi kleurtje. Maarja, hier kwam ik helemaal niet voor.  Want wat was ik van plan? Nou, op het internet heb ik voor bijna €90,- een gereedschapsset gekocht voor het afstellen van Fiat motoren.  Hierin zit een.... eh... zo'n..... je weet wel. Staal en dergelijke. En zo'n wikkel wakkel ding die kan ronddraaien.... ....Het had een neus ontharingssysteem kunnen zijn want nergens stond bij vermeld wat het was. Maar gelukkig wist ik te vinden wat ik nodig had.  Twee prachtige honinggraat dompellaren. En wat doet dit? Nou, je schroeft ze simpelweg in de gaten van de bougies, en de plunjers geven aan wat de stand van de zuigers is. Als alle zuigers op één lijn staan zit de motor goed. Dan kan het slot van de nokkenas er in.   Cilinder 1 en 4. De motor is uiteraard te tornen via de krukaspoelie:  Daar echter bij komen met een ratel zorgt voor zeer intieme momenten met het voorspatbord.  Nu de motor goed stond kon het plug gat worden geopend waarin het slot van de nokkenas gaat:  Dat ding moet daar in:  Ik heb twee van die plugs, en elke handleiding zegt dat beide nokkenassen moeten worden vastgezet. Amehoela, om die achterste te kunnen vastzetten moet het inlaatspruitstuk er af. Ik epileer mijn achterste nog liever bij maanlicht. Bovendien, beide nokkenassen zitten met twee tandwielen aan elkaar verbonden. Hoe kan in hemelsnaam de ene as draaien als de ander vastzit? Of ben ik nou gek? Zo, plop. Plug er in.  Denk je. De boekjes illustreren het allemaal zo simpel en eenvoudig. Ik zat een partij te proppen en te doen. Dat achterlijke ding wou er niet in. Toen heb ik maar met een inbussleutel gevoeld of ik überhaupt bij de nok zat waar deze in moest vallen. Niet dus. Blijkbaar zijn er meerdere momenten waarbij alle zuigers in één lijn staan. Ik heb dus maar net zo lang zitten tornen totdat ik die nok voelde. Alsnog heb ik die plug een paar flinke tikken moeten geven om hem erin te laten gaan, maar het is gelukt. Met de nokkenas vergrendelt kon de motorsteun los. Eerst even wat blokkies er onder voor de zekerheid:  Ketting spannen totdat deze loeistrak staat:   Eerst de 3 hoofdmoeren afgenomen:  Toen heb ik de 4 ophangingsmoeren een paar millimeter losgemaakt en vervolgens met een hamer een paar rake klappen op die steun gegeven zodat deze los sprong. Zodoende heb ik de moeren steeds iets verder afgenomen totdat er op ten duur geen spanning meer te voelen was en ik de steun kon losmaken.  Hatseflatse:   De bak werd steeds gezelliger:  Toen konden die 5 bouten er uit waar ik het eerder over had. één van die bouten had dit rare ding er aan zitten:  Het lijkt een springveer. Echter is het een staalkrul die ontstaat wanneer een bout er niet goed ingedraaid zit en vervolgens een lamlul van een monteur met een pneumatische schroefmachine de hele boel kats verrot draait. Vandaar dat enkele van die die bouten met de hand waren los te draaien. Zo zie je maar weer dat het bij een garage ook niet altijd perfect gaat. één bout hoorde er niet eens thuis. Echter zat deze wel het strakst, dus ik vind het prima.  Zo. Dan kan nu de GLLNNKK  ..eh.. Hoe komt dat ding er uit? iemand? Misschien kan hij... nee. Als ik hem 2 graden naar... nee. HOE PAST DIT?! Het is daar nog krapper dan de A15 op een donderdag avond tijdens spitsuur. Misschien kwam hij tegen de wielkast aan. Hup, los dat ding:  Nope. Nog steeds vast. Toen schoot het mij te binnen. Die poelie moet er nog van af. Misschien helpt het. Eerst de dynamo wat los zodat de riem er af kon:  Toen kon het tandwiel er af:  Hmm. Als mijn distributieriem in dezelfde staat verkeert dan ben ik blij dat ik hem aan het vervangen ben.  Binnenkort maar eens vervangen. Je komt er gelukkig een stuk makkelijker bij. Nu kon ook de onderste distributiekap worden afgenomen. Inmiddels lag mijn halve auto in die lade:  De steun had nog steeds niet veel zin om los te laten. Maar ik kwam er achter dat ik de motor wat kon optillen via de motordrager (d.m.v. een verstelbaar stuk van schroefdraad) en zo vervolgens deze wat naar voren toe kon trekken. Dit zorgde nét, en dan ook echt nét voor genoeg ruimte om de steun te kunnen verwijderen.  Ha! ik heb gewonnen! rotding. Nu was de bak zo vol geworden dat men dacht dat ik een kofferbak verkoop aan het houden was:  Dan was nu dan toch echt het moment aangebroken:  De distributieriem is in zicht! En de avond ook...  Een gelige gloed begon er te hangen. En je weet wat ze zeggen; "Een gele avondgloed betekend dat je voor het vervangen van je distributieriem, er te lang over doet." Maar gauw opschieten dus. Door een vage reden pastte de vergrendeling voor de krukas niet dus ik kon deze niet vastzetten. Tot zover mijn geweldige voorbereiding. Maar! vrees niet. Ik had al aan plan B gedacht:  Distributieriemen hebben een vast aantal tandjes. Dus waarom niet gewoon markeren hoe deze riem op alle tandwielen zit? Dan kan er toch niks misgaan? D.m.v. een goudkleurige staalmarker heb ik de volgende punten ondergekleurd; -2 strepen die vanuit het tandwiel overlopen naar de riem voor de positie van de riem op dit tandwiel. Deze streepjes heb ik na de foto nog doorgetrokken op het blok om de positie van het tandwiel t.o.v. het blok te kunnen controleren. -een zooi puntjes om aan te geven dat deze kant van de riem naar voren kijkt en tussen de nokkenas en waterpomp zit. -1 streep om nogmaals aan te geven dat deze kant van de riem aan de buitenkant zat. Onder bij de krukas idem dito:  -2 streepjes voor de positie -1 streep voor de positie van de krukas t.o.v. het motorblok. Hier was het extra belangrijk omdat ik de krukas niet kon vastzetten. Ik ben op de hoogte van die rode stip die je daar boven ziet die hetzelfde doet, maar de motor stond nu eenmaal al vast en ik had het geduld niet om te gaan zitten uitzoeken wat het bovenste dode punt- en al die andere lariekoek is. Ongeacht de stand van de motor, een nieuwe markering werkt altijd zolang er geen zuiger in compressie is. Is wel lullig als de motor ineens een kwartslag maakt zodra de distributieriem wordt afgenomen. Met deze markeringen er op kwam het "point of no return"  De riem was afgenomen. (p.s. m'n foto stond op de automatische stand en heeft die gele gloed weten weg te filteren) Afname was een kwestie van de spanrol losdraaien, deze afnemen en vervolgens de riem loshalen. Hier de oude naast de nieuwe spanrol:    Vergelijking tussen de oude en nieuwe distributieriem:  Binnen onder het genot van centrale verwarming heb ik rustig de markering overgenomen van de oude naar de nieuwe:   Voor de zekerheid heb ik de tandjes geteld. Deze klopte ook. 110 tandjes voor de mensen die het altijd hebben afgevraagd. Nu had ik gehoopt dat ik klaar was. Maar het moest nog verder. De waterpomp.... Eerst moest ik de koelvloeistof aftappen. Dus ik zocht een mooie decoratieve emmer. Toen bedacht ik mij ineens dat -in tegenstelling tot een normale garage- mijn auto niet op een brug stond. Dus ik moest een plat bakkie die sowieso te klein was zien te vinden en deze gebruiken om de vloeistof over te gieten naar de grote emmer. Een kleine zoektocht in de schuur bracht mij het tweede mooie emmertje:  Onder de kraan eerst even getest of ze niet lek waren. Dan kon ik nu gaan aftappen. In de handleiding, en op het internet spreekt men over een aftap kraantje in de radiator... Ik weet niet welke radiator deze mensen het in godsnaam over hebben, want ik ben anderhalf uur bezig geweest met het uitzoeken van de locatie van dat rotding. Nergens was iets te vinden. Wat blijkt, sommige Punto's hebben geen.... Janken. Dat is wat ik kon. Dus dan maar de vloeistofslang onderaan losmaken. Die slang van 4 centimeter spanwijdte die het hele systeem in 2 seconden kan laten leeglopen. En rara waar zit het onderste punt. Jazeker, boven de bumper. Niet alleen zijn ze de aftap kraan vergeten, ze krijgen ook nog eens de nobelprijs voor nalatigheid in ontwerp voor het verzinnen van een drainlocatie BOVEN EEN BUMPER. Mijn broer die even kwam kijken had gelukkig al eerder eens dit soort technische intelligentie ondervonden. en had al een makeshift trechter gemaakt die over de bumper geplaatst kon worden. Mijn vertrouwen in de mensheid was weer enigszins hersteld.  Eerste beetje:  2 hernia's en 10 minuten verder:  Je krijgt het vanzelf wel warm. Ongeacht het weer. Ondanks alle voorzichtigheid was alsnog de helft ernaast terecht gekomen. Toen ongeveer de laatste druppel er uit was, lagen de kinderen intussen al op bed:  Dan kon nu de waterpomp er uit. In de handleiding stond: 3 bouten en een nok o.i.d. (was in het Engels) Dus ik haal die drie bouten los en de pomp begint wat te wiebelen. Mooi. Even een schroevendraaier ertussen om die vloeibare pakking los te laten scheuren en eraf is ie.  Dacht ik. Dat wanstaltige stuk ellende wou voor geen meter loslaten. Ik weet niet wat zij ertussen hadden gesmeerd maar die pomp wou maar niet loskomen. Ik heb een hamer gepakt en ben de schroevendraaier langs de randen er tussen gaan slaan. Na wat gewrik klonk er plots een knal en pleurde die pomp op de grond. Wat bleek... met nok bedoelde ze een omgekeerde bout... Also known as. een moertje... Hij zat met 3 bouten en 1 moer vast. Door mijn gehannes is uiteindelijk het gietijzer om die nok heen afgebroken. Maar dat was niet het erge. Ik heb die hele impeller van die pomp aan stukken geslagen.  Zie links de nieuwe, rechts iets wat ooit een pomp was. Voordat ik de nieuwe pomp er in wou zetten ging ik eerst controleren of ik wel alle stukjes had. Dus na een kwartiertje lekker puzzelen kwam ik er achter dat ik één blad van de impeller miste. Rara waar lag deze: In de toevoerleiding van de koelvloeistof. Zie hier mijn zeer realistische representatie:  Dat gele ding moet het blad voorstellen. Heeeeeeeeeeeel voorzichtig probeerde ik hem eruit te vissen met mijn vinger. Maar ondanks mijn Windows 10 postuur zijn blijkbaar mijn vingers nog zo dik als knakworsten want ik duwde hem er alleen maar verder in totdat ik er niet meer bij kwam. Als ik in een gereformeerd dorp had gewoond dan had ik hier niet meer gezeten, of waren alle inwoners vertrokken omdat de grond niet meer heilig was, want het woordenboek dat een half uur lang uit mijn mond resoneerde staat garant voor het branden in eeuwig vuur nadat ik ooit de pijp uit ga. Nadat mijn temperament weer was afgekoeld (was niet moeilijk met die kou), en ik weer helder kon denken ging ik maar uitzoeken waar die leiding heen liep wat gelukkig eindigde op een andere waterslang. Daar omheen zat een rot klem die alleen met grof geweld was los te krijgen, dus binnen 2 minuten was ik weer bij vooraf aan. Uiteindelijk kreeg ik de slang los en kon ik met een tuinslang de leiding doorblazen. Hierdoor viel het onderdeeltje in de aftakking naar het reservoir waar hij vervolgens uit viel. De opluchting was bovennatuurlijk. Met de kapotte impeller compleet kon ik weer verder met de bedoelde werkzaamheden. De basis heb ik eerst met een beitel schoon gemaakt van de resten vloeibare pakking. Daarna heb ik met schuurpapier de boel opgeschuurd.  Daarna kon ik de vloeibare pakking aanbrengen op de pomp:  En door wat van dat spul op mijn vinger te spuiten heb ik ook de basis rondom ingesmeerd.  De nieuwe pomp kon er nu weer op:  Wat éindelijk betekende dat vanaf dit punt alles weer terug in elkaar ging. Nieuwe riem er op:  Om te voorkomen dat hij er telkens onderaan af slipte heb ik de krukas-vergrendeling er met 1 boutje op geschroefd zodat hij de riem tegenhield.  Toch nog ergens nuttig voor. De markering klopte precies. Spanrol er op:  Kijk, hier hebben ze voor de verandering eens wél over nagedacht. Niks geen moeilijk gedoe over spanning meten en dergelijke. Op de spanrol zitten twee uitsparingen. Wanneer deze precies op elkaar liggen staat de distributieriem onder de juiste spanning.   Telkens span je de rol, en torn je de motor een aantal keer. Net zo vaak totdat deze goed zit. Er zat nog een speciale spanner in die gereedschapskist. Echter stonden de pootjes wat uit elkaar waardoor deze niet paste. Ach, tikkie er op met de hamer om hem weer terug te buigen! Ploink, pin afgebroken. Gereedschap nutteloos. Dan maar de waterpomptang. Werkte perfect. En zo het afgestelde geheel:  Het was inmiddels 9 uur. Ik heb gauw de motorsteun weer terug geplaatst zodat het blok weer op zichzelf hing en de motorkap dicht kon. Mijn ziel was ook aan vervanging toe.  De laatste paar kleine dingetjes en het bijvullen van de koelvloeistof heb ik de volgende ochtend nog even gauw gedaan. Toen alles weer in elkaar zat kwam het spannende moment; doet ie het of doet ie het niet? Sleutel om en...... Hij bleef draaien! Heel voorzichtig begon ik aan de testrit. Eerst zachtjes door de straat pruttelen, en daarna de ringweg op. De motor klonk precies hetzelfde. Echter op de ringweg toen ik in de 4e versnelling bij 50km/h het gas losliet bokte de auto ineens als een gabber op XTC. Toen ik het gas weer intrapte was het meteen weg. Mijn hartslag van 380 daarentegen niet. Dit gebeurde een tweede keer bij de rotonde, maar heb het de rest van die dag niet meer gemerkt. Als het aan de timing van de riem lag dan had het blok meteen in de poeier moeten lopen. Het was dus een spannende rit terug naar Rotterdam omdat het nog 2 of 3 keer voorkwam. Na dagen op het internet gezocht te hebben kwam ik erachter waar het aan lag; Het had niets met de distributieriem te maken. Helemaal niets. Het heeft te maken met de koppelingspedaal sensor die wat los zit waardoor bij gas afname de motor niet altijd weet of hij nu moet gas geven of niet waardoor hij begint te bokken. Dit was ik al gewend in de 1e en 2e versnelling maar blijkbaar hoort het helemaal niet te gebeuren. Gelukkig is het probleem op ten duur verdwenen en heb ik al weer een paar honderd kilometer er op zitten zonder een zucht of stoot. Bij deze kan ik dus stellen dat het zelfs mogelijk is voor een randebiel als mij -die nul komma nul ervaring heeft met het sleutelen aan moderne auto's- om eigenhandig een distributieriem te vervangen. Als ik dit kan, kan iedereen het. Mits men een beetje gezond verstand heeft natuurlijk en niet ergens blind in duikt. Ik heb dus de realiteit getrotseerd, want buiten één iemand om verklaarde iedereen het als onmogelijk. Het bewijst dus weer dat mensen die de ervaring zelf niet hebben, al gauw anderen willen overtuigen om iets niet te gaan doen. Hetzelfde had ik met het kopen van een oldtimer. Iedereen raadde het af, terwijl geen van hen ooit zelf een oldtimer gehad heeft. Is dit een praktische reparatie om zelf te doen? Niet echt omdat je even bezig bent en je met het juiste gereedschap alsnog wat geld moet neerleggen. Maar als je het wil kan het prima. Zou ik het weer doen? Jazeker. Mijn aanname bleek juist; het sleutelen aan een moderne is in principe niets anders dan het sleutelen aan een oldtimer. Het kost alleen wat meer tijd door de overmaat aan onderdelen en alles is zo krap als een toilet van een Boeing 737. Mijn mannelijkheid is ook enigszins gestegen sinds dit is gelukt. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 19-11-2016 21:56 |
| Goed gedaan Rob! Bougies vervangen kan ook helpen voor het bokken. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 19-11-2016 23:03 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 09:22 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 10:38 |
| Mijn zondagmorgen is weer helemaal goed. Heerlijk om te lezen én heel erg herkenbaar. Ik ben 35 jaar geleden precies zo begonnen, met veel vloeken, kapotte vingers en onderdelen. De "fouten" die je nu maakt vergeet je nooit meer en zal je door de jaren heen steeds handiger maken. De 2 basiszaken die voor dit soort klussen nodig zijn heb je in ieder geval: technisch inzicht en LEF. Hulde en ga zo door.  Greetzz Renate. |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 10:52 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 11:41 |
| Echt weer een briljant verhaal hulde Rob mijn zondag morgen is weer goed begonnen. |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 13:05 |
| Petje af, Rob! |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 13:29 |
Wat een avontuur weer  |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 15:43 |
| Geweldig weer om te lezen En inderdaad respect dat je de klus zelf hebt aangepakt, buiten, in deze tijd van het jaar. Ik heb ook weleens zelf een distributieriem vervangen, maar dan wel binnen en ik had geen speciaal gereedschap nodig. Paar tips, die je inmiddels misschien zelf ook al bedacht hebt: als je een dergelijke klus aanpakt, altijd een nieuwe v-snaar/multiriem monteren. Hij is (meestal) net zo uit als de distributieriem, je hebt hem toch los en zoals je nu ziet heb je er dubbel werk van als je het niet doet. Verder zie ik dat je de staafjes om de stand van de zuigers te meten in alle cilinders hebt gebruikt. Is bij een vierpitter niet nodig, de binnenste twee zuigers hebben altijd dezelfde stand, en de buitenste twee ook. De situatie op de bovenste foto van de betreffende reeks is dus al voldoende. |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 20-11-2016 17:11 |
| Wat fantastisch man, dat je dat werk gewoon zelf doet! Respect! Wel grappig overigens, dat die motorkap van de onderkant zilvergrijs is |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 21-11-2016 16:44 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 21-11-2016 18:27 |
Ik dacht even dat dit jouw DAF was, maar het is een redelijk gelijkend exemplaar : Kleurtje had ik niet zo scherp voor de geest zoals je ziet 1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21-11-2016 18:28 door Barri. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 21-11-2016 18:51 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 22-11-2016 13:49 |
Grappig? Auto zal ooit schade hebben gehad denk ik zo... Distributieriem voor het eerst doen is een enorme uitdaging waar je de tijd voor moet nemen (en gelukkig ook goed de tijd voor hebt genomen zo te zien! )Echter ik raad je aan de volgende keer niet de riem te markeren (hooguit als extra hulpje) maar de originele markeringstekens te gebruiken die ervoor bedoeld zijn. Ze zijn er niet voor niets |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 22-11-2016 15:24 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 23-11-2016 08:21 |
| Geweldig verhaal weer! Respect dat je alles zelf doet.. Distributieriem zou ik zelf niet zomaar durven. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 23-11-2016 09:42 |
Dat had ik al gezien aan de geheel in kleur gespoten voorbumper. Maar zo zilvergrijs onder de kap is wel een aardig contrast met dat oranje. Staat lekker fris  |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 23-11-2016 09:55 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 23-11-2016 15:28 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 26-11-2016 21:50 |
| Ontzettend bedankt voor de toffe reacties iedereen! Erg leuk om te lezen! Het valt mij inderdaad nou pas op dat de motorkap een andere kleur heeft. Als deze ooit schade heeft gehad, dan hebben ze het heel netjes opgelost. Ingebeten vogel uitwerpselen wellicht? De bumpers zijn volgens mij origineel in deze kleur. @PM, Dat verklaard waarom er maar twee staafjes in die gereedschapsdoos zaten. Goeie om te weten voordat ik straks weer alles af ga. Bedankt! @madmat1986, Tot zover heb ik het probleem niet meer vernomen, en volgens een paar mensen op het Fiat forum kan het vreemd genoeg niet erg veel kwaad. Zolang ik weet wat het is kan ik met een gerust hart rijden. Als het op ten duur weer gaat storen dan wordt het tijd om de boel open te trekken. @barri, Een mooie 46. Inderdaad niet in de "Tabina" bruine kleur, maar wel weer iets wat bij de tijd past. Volgens mij stond deze tijdens mijn zoektocht naar een oldtimer al te koop. Had ik maar die hoofdsteuntjes er meteen bij. :P @Pobresh, Klopt, het was ook een beetje een noodoplossing omdat ik erachter kwam dat ik de krukas niet kon vastzetten. De markeringen goed zetten aan de hand van het dode punt leek op het internet wat tijd te kosten, dus ik heb het maar even vlot gedaan. Niet zo christelijk, maar wel effectief. @Mr PMG, *even gegoogled* je zou het haast zeggen ja. Deze krul was alleen behoorlijk zwak en vlijmscherp. Alsof het uit een draaibank komt. Eén vouw er in en hij brak af. De bout wou er op zich ook nog gewoon in. Alleen echt muurvast draaien kon niet meer. Dan voelde je dat hij door een weerstandspunt heen schoot en ineens weer soepeler ging draaien. Ik heb intussen de nieuwe Vsnaar voor de dynamo binnen:  Kijk dat ziet er beter uit. Morgen zal ik hem er even aan hangen. Het is zo gepiept dus een verslag niet waardig. Bovendien staan de foto's er al. Vorige week zondag ben ik met de Daf naar Geldrop  Waarom heb ik mijn leven gewaagd om vallende takken en slingerende auto's te ontwijken? Simpel, voor een taxatie en ik moest de benzine tank inleveren voor een ander. Ik kwam er heel toevallig achter dat de brandstofleiding in de tank niet op de bodem was vast gelast en naar boven toe was gebogen. Dus bij een halfvolle tank zou de leiding droog komen te staan. Voor wat die dingen kosten; onacceptabel. Een andere tank was gelukkig geen probleem. Deze heb ik er woensdag bij Fred eindelijk onder gehangen. De taxatie was zo gepiept en ook weer eens wat anders voor de taxateur omdat normaal gesproken alleen mensen concoursstaat auto's laten keuren.  Om even aan de stockphoto eisen te voldoen moest ik ergens heen wijzen alsof ik ergens verstand van had en de taxateur aan zijn kin voelen alsof hij het ook begreep. Zo leek het net alsof we wisten waarmee wij bezig waren. Een paar dagen later kreeg ik het taxatierapport op de mat. *trommelgeroffel* Taxatiewaarde: €2978,- Kijk, daar word ik blij van. Ik heb m'n Daf gelijk ingeruild voor een Maybach. De accessoires hebben een hoop meegeholpen en technisch kreeg hij een redelijk hoge score. Plaatwerk daarentegen was niets anders ingevuld dan het adres van een oud ijzer handelaar. Met uitzondering van de bodem waarvan het herstel gelukkig zijn vruchten heeft afgeworpen. Ook de originele kleur kreeg 5 van de 5 punten. De kwaliteit van de lak echter 2. Dus het gaat de goede kant op. Concoursstaat zal hij nooit worden, maar hopelijk op een dag ziet hij er toch uit alsof hij vers van de pers is. Met wat aanpassingen. Met de taxatie binnen en de tank eronder heeft m'n trommel vandaag de laatste rit van 2016 gemaakt, op weg naar de winterstalling.  Hier staat hij nu veilig en droog tussen talloze andere Dafjes. Ver van de regen en nog verder van de Adidas supporters. De vloermatten zijn omhoog gevouwen om enig vocht wat er nog onder zit te kunnen laten verdampen, de accu is er uit en ook is de carburateur losgemaakt om te gaan reviseren. Bij het losmaken kwam ik er al meteen achter waarom de auto zo waardeloos liep. Eén van de twee bevestigingsbouten was niet aangedraaid en zat los. Waarom is toch niks aangedraaid op die motoren? Binnenkort is het dus de bedoeling dat deze weer stralend schoon is en voorzien van nieuwe pakkingen, membraan en nozzle.  |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 27-11-2016 17:23 |
| Geweldig, ik heb je Punto-verhaal eerst maar eens teruggelezen. Ik zou het niet gedurfd hebben. Bij het eerste boutje wat niet los wil raak ik al in paniek, want veel kracht zetten durf ik niet uit angst iets te beschadigen. Meestal ben je te bang, het kan vast. Respect dat jij het gewoon doet en super dat je het zo uitgebreid documenteert. En fijne taxatie voor de Daf. Daar kan je nu lekker mee verder. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 27-11-2016 18:48 |
Bijna. Het middelstuk is, samen met de stootstrip, altijd zwart:  |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 16:53 |
| Interessant om te zien dat die bumper van oorsprong anders is. Staat ook niet slecht eigenlijk. Intussen heb ik even een kleine aanpassing gemaakt aan de openingspost van dit topic. Ik kreeg zelf nogal moeite met het terugvinden van verslagen en een paar mensen wisten niet precies wat ze van dit topic moesten verwachten, dus ik heb een kleine introductie en een index bovenaan neergezet. Gemak dient de mens. Sinds de Daf in de stalling staat kon ik niet wachten om aan het volgende te beginnen: Reparatie 10 | Carburateur Revisie Probleem: Na 48 jaar zal er wel wat benzine tot klei zijn omgetoverd. Gewenste oplossing: Een blinkendschone carburateur die weer optimaal werkt. Voorkennis: Ik dacht met Dreft klaar te zijn. Dat was echter niet het geval. Moeilijkheid: Valt wel mee. Over een bepaald stuk gereedschap moet wel even de juiste kennis worden ingewonnen, maar is dankzij het internet prima mogelijk. Badkamer ook meteen schoongemaakt: Natuurlijk niet. M'n auto is belangrijker. Opgelost: Jazeker. Het scheelt dat de Daf nog in de stalling staat, want net als de kerstboom staat deze carburateur nu trots als een ornament midden op tafel. Werkelijk een genot om naar te kijken. Aan te raden terrein om op te repareren: Kan prima in de woonkamer, mits er een beetje ventilatie aanwezig is en je een oud shirt draagt. Kosten: Carburateur revisieset €47.28 Schoonmaakspullen ~€140,- Dat laatste hangt er helemaal van af wat je al in huis hebt en hoe ver je wilt gaan. Zo'n heel frustrerende taak was het niet dus het zijn voornamelijk foto's. Maar in dit geval is dat naar mijn mening ook het leukste gedeelte. En zo ging het: Toen de Daf in de stalling was gezet nam ik dit prachtige monoliet mee naar huis:         Moet je na gaan, toen dit ding begon met smerig worden was het World Trade Center nog niet eens afgebouwd. Waar je hem ook beet pakte, je klauwen werden gelijk zo smerig dat zoutzuur het er zelfs amper af kreeg. Nu eventjes de juiste spullen erbij pakken en een folder er onder. Ik ben toch niet gek?   U ziet, 1 bus carburateur reiniger, 1 (bij voorkeur leeg) groentenpotje, 1 tandenborstel, plee rol, schroevendraaier en een bakkie voor al het kleine spul. Daarnaast had ik nog een plastic handschoen erbij gepakt omdat de carbcleaner zogenaamd bijt. Omdat de carbcleaner een spuitbus is en ik die zooi niet overal wou hebben spoot ik het in het potje terwijl ik de bovenkant afdekte. Hier dipte ik telkens de tandenborstel in om daar vervolgens mee schoon te maken. Na het dippen deed ik telkens de deksel weer terug op het potje. Zo verdampte de vloeistof niet en kreeg ik geen hoofdpijn. Als eerste gaat al het prul aan de buitenkant er af. Het resultaat is gelijk te zien:  De gashendel.  Chokehendel:  Stationair hendel:  En een rubber handschoen die spontaan geel uitslaat:  Met die prularia kon nu de bovenkant d.m.v. 6 bouten worden afgenomen:  En uiteraard zijn ook die helemaal schoon gemaakt:  Raad eens welke de oude pakking is. Ik zeg niks.  Intussen heeft de duim van mijn handschoen het ook begeven:  Ik moest dan maar zonder handschoen verder. Ik zie wel wat er gebeurd. Nu de twee helften uit elkaar lagen konden alle sproeiertjes er uit. Een blik in de vlotterkamer gaf een smakelijk zicht.  Chokeklep:   Zo, en dan blijft over: de kale bovenkant:   Nouja kaal... Er zit nog 3 kilo aan bagger vast te kleven aan dat ding, maar dat terzijde. De onderkant kon nu vervolgens ook uit elkaar. Het membraan was al een aardige verandering in vergelijking tot de nieuwe:  De gasklep weer spik en span:  En... dit soort dingen:  En het hele zooitje:  Ik ben toen een beetje gaan poetsen aan de bovenkant, maar was niet helemaal tevreden met het resultaat. Er zitten gewoon zoveel hoekjes en gaatjes in die carburateur waar ik moeilijk bij kan komen. En ik wil hem spik en span hebben. Met name juist op die plekken waar ik niet met de borstel bij kan komen. Maarja, wat doe je dan? Ik kocht maar een Ultrasoonreiniger:  Deze bijzondere frituurpan trilt loeihard het water dat daarin zit waardoor cavitatie ontstaat en daarmee al het vuil kan lostrillen. Vanuit de kleinste hoekjes. Ik had het graag met de hand willen doen maar ik kan helaas niet 50.000 keer per seconde heen en weer schudden. Je legt het onderdeel in het mandje nadat je de Carrero's eruit hebt gehaald, verwarmt het water naar max 55 graden en zet hem aan:  Een walgelijk scherp geluid vulde de woonkamer (en waarschijnlijk de rest van Rotterdam) dus ik kon een half uur lang met oordoppen in gaan zitten. Maar zelfs met die dingen in ontstond er nog cavitatie in mijn oorschelp. Ook heb ik de buren maar eventjes een seintje gegeven dat ze geen zorgen hoeven te maken als ze een raar geluid horen. Maar! Een half uurtje later:   Kijk, now we're talking!   Daar wordt je toch blij van? Een andere dag heb ik de onderdeeltjes er in gedaan:  Deze dienen hééééééééééél voorzichtig ter water te gaan, anders dwarrelt het alle kanten op. En niets mag de bak aanraken tijdens het reinigen, anders kan het apparaat de pijp uit gaan. Blijkbaar. Toen was de onderkant aan de beurt:    Eerst even het grove vuil met de carbcleaner verwijderd:  En terwijl die in de mand lag ben ik begonnen aan het polijsten van de gladde onderdeeltjes. Met name de messing onderdelen wou ik glanzend hebben:  Toen de onderkant nu ook eenmaal klaar was, werd ik bekant emotioneel van het resultaat:     Zelfs de vlotterkamer is weer sprankelend:  Niet alle roet aanslag in de buis is volledig verdwenen, maar dan moest het apparaat nog 3 uur draaien. En zo lang mag het niet aan één stuk door. Wegens gebrek aan geduld heb ik het maar zo geaccepteerd:  In principe is het oppervlak gewoon glad van het reinigen. Deze kleur zit gewoon diep doorgedrongen in het materiaal. Bovendien, 1 backfire en hij is weer zoals vooraf. Vacuum aansluiting gepolijst:  Zelfs het lucht-tunnel-achtig-dingetje ontkwam niet aan de toorn van de poetsdoek:  En de buitenkant ook maar een beetje geprobeerd:  Echt glanzend krijg je het niet op deze manier omdat het aluminium zelf verweerd is, maar hey, ik vind het mooi zat. Na 100 kilometer is dat ding toch weer vies.  Ik kocht trouwens bij de kruitvat koperpoets en aluminiumpoets. Ik denk daar zit verschil in. Niet dus. De ingrediënten en samenstelling zijn exact hetzelfde. En messing onderdeeltjes werden net zo glimmend met de alupoets als met de koperpoets. Ach, die dingen kostte beiden maar €2,- dus boeien. Ik kan vast nog wel wat onzin verzinnen in die Daf die ik ermee kan gaan polijsten. Anyway, gepoetst en wel kon nu het brandstoffilter en toevoerstukje weer terug geplaatst worden:  Links de oude hoofdsproeier, rechts de nieuwe:  Deze dient gecontroleerd te worden of de nieuwe sproeier wel op de juiste hoogte zit als de oude. Je krijg bij een revisiesetje ook meerdere ringetjes in verschillende maten daarvoor. Op zijn plaats:  Chokeklep er weer in:  Acceleratiepompding weer op zijn plek met het nieuwe membraan:  Hopla, weer vast aan de gasklep:  Sproeiers weer op hun plaats:  Je ziet ze nooit meer terug, maar zelfs deze heb ik gepolijst. Bij de acceleratiesproeier was ik zo slim geweest het pakkingsringetje er op te laten toen deze de ultrasoon in ging. Deze is uiteraard aan stukken gescheurd, dus ik heb van de oude koppakking een nieuw ringetje geknipt. Toevallig paste de sproeier precies door één van de schroefgaten.  Acceleratiesproeier op zijn plek:  Vlotter er weer in:  Die zien we nooit meer... terug.  Boven en onder weer herenigd:  En nu konden de externe attributen er weer op. Het is net een puzzel van Ravensburger.  En dan hier het eindresultaat:        48 jaar oud, als herboren. Ik zelf kan echt van dit soort dingen genieten. Om ouwe vieze meuk weer helemaal stralend te zien. Weetje, volgend jaar trek ik gewoon mijn motorblok er uit zoals m'n maat deed. Onder het nom van "if it ain't broken don't fix it" zal ik niet de koppen of carter uit elkaar halen, maar een goeie check en schoonmaaksessie zit er zeker in. En voor als ik niet meer weet hoe ik zo'n blok eruit kan halen heb ik éindelijk het boek gevonden waar ik sinds de aanschaf van m'n trommel al naar op zoek was:  Het officiële Daf 44 werkplaatshandboek uit 1966.  Hier in staat van top tot teen beschreven hoe de auto in elkaar zit en hoe je reparaties kan verrichten waaronder het plaatsen en verwijderen van de motor. Ook zit het vol met gedetailleerde schema's en technische tekeningen:    Nu is eindelijk mijn collectie aan Daf boekjes en technische hulpstukken compleet. Zeker in combinatie met de onderdelenboeken.  Nu er momenteel verder niets aan de Daf gedaan kan worden zal ik voor de geïnteresseerde binnenkort mijn ervaringen van de rit in de Daf 33 door Engeland heen delen. Tot zover het mij is bijgebleven.... Ach Robin, klets niet, dat ding heeft met regelmaat stil gestaan. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 17:02 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 18:36 |
| Mooi werk, en natuurlijk weer erg boeiend om te lezen. @speedtouch: Als Robin zo door gaat kan ik over een jaar of 2 bij hem in de leer. Greetzz Renate. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 18:43 |
Ja en nee. Bij de driedeurs is de voorbumper inderdaad origineel voor een deel zwart gespoten. Maar bij de vijfdeurs is er een heel andere voorbumper gemonteerd, die wat rondere vormen heeft en juist minder opvallende zwarte delen kent. Fiat probeerde zo een sportieve touch aan de driedeurs en een elegante touch aan de vijfdeurs te geven...  |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 19:04 |
| Inderdaad, maar ik had het over de 3-deurs. Mijn zusje rijdt zo'n oranje 5-deurs, in mei 2000 nieuw gekocht door mijn moeder. Persoonlijk vind ik de 3-deurs bumper leuker. Die carburateur heb je mooi schoongemaakt zeg! Ik zou echter niet te vroeg juichen, ik wil eerst zien dat ie goed werkt 1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 10-12-2016 19:07 door Barri. |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 19:07 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 19:17 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 19:20 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 19:23 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 21:07 |
| Zo, lekker bezig! Mooi geworden zeg. Heb je die baden ook in formaatje Hyundai Pony ? |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 10-12-2016 21:32 |
| Wauw. Ik had dit topic in alle eerlijkheid nog helemaal niet zo gevolgd, maar zojuist een heel stuk doorgelezen. Rob, je schrijft echt super grappig ... Ik heb echt een aantal keer hardop moeten lachen om de manier waarop je dingen beschrijft. Echt een talent om dat te kunnen vind ik hoor! En dan zeg je ergens dat je nauwelijks verstand van zaken hebt wbt techniek en dingen zelf monteren... Nou als ik zie hoe je alles doet, met een waterval aan foto's er bij, dan ben je sowieso al 100X verder dan ik hoor Anyway, ik ga je topic vanaf nu ook meer volgen! Leuk! |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 12-12-2016 09:53 |
 |
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 12-12-2016 10:32 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 12-12-2016 17:32 |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 14-12-2016 10:23 |
| Bedankt voor de reacties iedereen! Leuk om ook te lezen hoe zo nu en dan weer iemand op het topic struint. De ultrasoonreininger is inderdaad een enorm stuk grondiger. Met een tandenborstel zou ik bijvoorbeeld nooit tussen al die uitsteeksels op het onderste stuk van de carb kunnen komen. En alle leidingen intern schoonmaken zit er ook niet in. De cavitatie van de ultrasoon ontstaat overal waar de vloeistof bij kan komen. Zodra je het ding aanzet zie je ook direct wolkjes met prut uit de kanaaltjes stromen. Al is het wel handig om het meeste vuil eerst met een borstel schoon te maken. Niet alleen is de ultrasoon dan sneller, de vloeistof hoeft niet na elke beurt vervangen te worden. @Micha D., Is deze groot genoeg? :P @Barri, Ervaring leert dat ik straks minstens 3 uur bezig ben voordat die wagen weer wilt starten. Alle sproeiers zitten -als het goed is- weer op de correcte manier erin gedraaid. Maarja, slechts wanneer de planeten in één lijn liggen, en de NS op dat moment op tijd rijdt zal het in één keer werken. Weinig kans dus. @renate, "Onprofessioneel beunen voor de professional" Schrijf je nu in voor de cursus!  |
|
Re: DAF 44 Oldtimer - Dagelijks gebruik in Rotterdam 18-12-2016 15:44 |
| Voor de geïnteresseerde heb ik hier het eerste deel van de Daf trip door Engeland. Dit zal uit meerdere losse verslagen bestaan. Hoeveel weet ik niet. Het hangt er net van af wat me nog allemaal is bijgebleven. Dus bij deze: Een Daf te ver, Deel 1 ~Van thuis naar niemandsland~ De halve wereld verklaard je voor gek, en als je de enge verhalen rond oldtimers zou geloven die variëren van loslatende wielen tot een wegligging vergelijkbaar met een schnitzel in Blueband braadolie, dan zou niemand het in zijn hoofd halen. Maar jawel, ik en m'n maat zijn dwars door het verenigd koninkrijk en Ierland heen geprutteld met een Daf. De enkeling die mijn reparatieverslag volgt zou wellicht verwachten dat we met m'n bruine trommel zijn gegaan, maar nee. We hebben de "Gedaffodiliriseerde" 33 van m'n maat gebruikt. Nog primitiever, nog kleiner, nog lawaaieriger, nog gebeunder...als dat een woord is... en bovenal nog ellendiger. Als dat van mij een trommel te noemen is, mag die van hem als Noodle verpakking worden bestempeld. Maar hij heeft wel karakter.  En welke rit hebben we gereden? Deze:  Volgens Google Maps 1800 kilometer, echter hebben wij zo vaak verkeerd gereden dat de kilometerteller 2400 aangaf. Dan luidt de vraag: Waarom in hemelnaam? Tja, waarom niet? We hebben de tijd, we hebben het geld, we hebben nog de leeftijd waarop we van alles kunnen, en meest belangrijke, omdat we er gewoon simpelweg zin in hadden. Bovendien zijn we naast 2 Daf idioten ook 2 Titanic idioten. Ik heb een Titanic 44 en hij een 3.... nee dat kan niet. Dus we hebben eindelijk eens onze "Titanic Tour" gedaan door wat gerelateerde locaties te bezichtigen waaronder het White Swan Hotel in Alnwick waarvan het interieur deels is bekleed met origineel houtwerk van Titanic's zusterschip de Olympic, het Titanic HQ museum in Belfast op de plek waar deze zuipschuit in elkaar geknutseld is en in Liverpool waar het voormalig kantoor van de White Star Line staat, dat nu is omgebouwd tot een Hotel... En wat voor één... Daarover later meer. En waarom geen Southampton? (voor de luitjes onder ons die de film nog nooit hebben gezien (lees: onder een steen hebben gelegen) en bij de geschiedenisles niet hebben opgelet, dat was de vertrekhaven van de schuit) Nou, die glorieuze kade is niets meer van over en je komt nog geen 500 meter in de buurt van het vertrekpunt omdat het nu dagelijks wordt gebruikt door vrachtverkeer. Jammerdepammer, daar gaan wij niet voor omrijden. Goed. Tot zover de introductie, zet een pot koffie, trek een doos Verkade open en lees lekker verder tot je ogen pijn doen en de stoel niet meer lekker begint te zitten. Of bel Morgan Freeman op om te vragen of hij het kan voorlezen. Klinkt ook meteen wat plezanter. Om te beginnen even een korte opsomming van mijn ondervindingen in het ooit machtigste land ter wereld;
Ok genoeg, daar gaat ie. Zaterdag 30 juli Wat doe je de dag voordat je 2 weken met iemand opgescheept zit? Juist, nog meer tijd met die gene doorbrengen. De hele dag ben ik met m'n maat genaamd Clint bezig geweest om boodschappen in te slaan en mijn bruine trommel naar Fred te brengen voor 2 weken veilige stalling. Voor €17,50 kon ik rustig naar bed wetende dat er geen Adidas vertegenwoordigers en Roadkill-in-de-nek-dragende luitjes mijn wagen zouden vandaliseren. Ik had namelijk genoeg andere dingen om wakker van te liggen want we waren namelijk van plan om her en der te gaan wildkamperen. Daarover later meer. Overdag hebben wij de meeste zooi zoals onze prachtig plopbare Tornado tentjes, klapstoeltjes, tafels en andere campingprul in de auto gestopt. Paste perfect. En toen bedachten wij ons dat er ook nog 2 tassen kleding, 2 rugzakken en een lading eten mee moesten. Ach we zien morgen wel. Uit veiligheid hebben we de Daf nog even in een afgesloten parkeergarage gestald waar deze veilig stond van het PR team van Nike en Adidas. Die avond zaten wij ons te bezatten (want dat is wat je doet als je de volgende ochtend vroeg op moet) en 's werelds meest verpauperde kaart in elkaar te zetten waarop wij onze route hadden uitgestippeld. Die biertjes smaken goed als je weet dat je met je maat meerijd, totdat je beseft dat je had afgesproken dat je 's ochtends zelf achter het stuur zou kruipen om naar de boot te rijden. Zondag 31 juli De boot vertrok op een gunstig tijdstip, ergens rond 2 uur in de middag. Dus we hoefde niet op een één of ander arbitrair tijdstip uit bed te komen. Ik had niet eens een kater dus hoe mooi kon de vakantie beginnen? Tijd om mijn kleding maar eens in te pakken. Ik weet niet wat dat is met mij. Wanneer ik op vakantie ga kan ik nooit ver van tevoren tassen inpakken. Ik doe dit altijd op de dag van vertrek of de avond ervoor (als ik een vlucht moet halen om 6 uur ofzo), en het gekke is dat het mij totaal geen stress geeft en ik geeneens iets vergeet. Ik klop van geen kant in de bovenkamer. Anyway, bepakt en bezakt kwam ik bij m'n maat aan die de koekdoos al had opgehaald uit de garage. Laatste spullen er in en off we go!    De rit naar de boot verliep rustig al moest ik wel even wennen aan het rijgedrag van dit soepblik, want schijnbaar als je spontaan gas terugneemt begint de auto te slingeren als een vruchtbare prostituee op een maandag ochtend door afwezigheid van een differentieel. De twee variobanden gaan dan onafhankelijk van elkaar snelheid verminderen. Dus je kan snappen dat ik mij de leplazarus schrok toen ik door een windstoot op de snelweg vaart wou minderen en die hele auto ineens de Schonen Blauen Donau begon the Walzen. Ach, we kwamen levend aan.      We hadden alle vaarten bij Stena Line geboekt dus Hoek van Holland was onze bestemming. De vaart verliep enorm rustig. Helaas. Ik betaal voor de zee dus dan wil ik die ervaren ook. Schommelen met die hap! Beaufort 12! Ach, we hadden in elk geval een mooi plekje vooraan. Hier deed ik ook een interessante ontdekking. Er zijn blijkbaar mensen, en niet een paar ook, echt BIJZONDER veel mensen die met man en macht en plekje bij het raam moeten claimen, om vervolgens van begin tot eind de hele rit te gaan zitten SLAPEN! WAAROM MOET JE DAN VERDULLEME BIJ EEN UITZICHTSPLEK GAAN ZITTEN STELLETJE HALFGARE!? Serieus ik snap dat echt niet. Ik heb zelfs gehad dat -ondanks wij bij het raam zaten- mensen alsnog een stoel voor ons uitzicht neerzette en daar vervolgens gingen liggen pitten. Opgehoepeld jullie! Ik wil de zee zien niet een vieze zweetnek met genoeg nat oppervlak om in te kunnen varen. Echt waar, er was iemand voor mij gaan zitten waarvan de enige reden die ik kan bedenken is omdat de kapitein ballast in het voorschip nodig had. Het is niet alsof er niet genoeg stoelen en bankjes aan boord zijn. Dat halve ding is een varend Leen Bakker. Anders is er in de dubbele bodem ook vast nog wel plaats.   Afijn, na een aantal uurtjes op zee gezeten te hebben waar ik mij bezat heb met een alternatief op Guinness (m'n maat ging rijden dus ik moest voor hem drinken) en we ons beiden hebben volgepropt met eten kwamen we aan in de haven van Harwich, Ik was zelf nog nooit in Engeland geweest, dus bij het zien van deze typisch Britse huisjes klonk er gelijk een stem in mijn hoofd die vertolkte "Brandon and Amy are looking for a fine cottage..." en verwachtte dat er spontaan een presentatrice van een huizen programma om de hoek zou komen aanlopen met een budgetbespreking.   De boot meerde zonder rampen aan en binnen een paar tellen raakte de wielen van de Daf Engelse bodem. Niet veel langer erna raakte ook de trekhaak, bumper en benzine tank Engelse bodem door een gigantisch hoge drempel die in het douane gebouw geplaatst was. Het sloeg werkelijk waar nergens op want wij zagen die drempel duidelijk zitten (was immers geel geschilderd) en gingen er stapvoets overheen. Ondanks die voorzichtigheid klonk er een gigantische knal wat volgde met een stoot door de wagen toen de achterwielen er overheen gingen. Je kan alles van een Daf zeggen, maar bepaald laag op het wegdek liggen ze zeker niet. Dus als een Daf al zo'n enorme klap maakt, wat moet er wel niet gebeuren met moderne auto's? o_O Zoals wij meteen vreesde klonk er vanaf dat moment een trillend/ratelend geluid van achteren iedere keer wanneer er gas werd afgenomen. Alsof er een onderdeel aanliep. Zo op het oog was er niets te zien, maar als je je kop uit het raam hing kon je ook horen dat er een rem aanliep. Tja, het was al laat dus we reden toch maar door. We kwamen in een stad genaamd Colchester. Het werd intussen al vrij donker en we waren compleet gedesoriënteerd omdat onze wegenkaart niet zo gedetailleerd bleek als dat wij dachten. We reden ook nog eens aan de verkeerde kant van de weg dus voor ons gevoel lag het noorden waar het zuiden lag. Toen we voor de 6e keer linksaf waren gereden waren we toch maar even gestopt om de weg te vragen. We kwamen uit in een vage woonwijk waar geen levende ziel te vinden was. Ach, er branden daar wat lampen in die huizen dus laten we maar even aanbellen om naar de weg te vragen want we wouden richting Ipswich gaan. We belde aan... Geen gehoor. Nog een keer... geen gehoor. Ok, dan probeer ik wel een paar huizen verder aan te bellen. *Ding Dong*... Geen gehoor. Nog een keer... Hey, er was gehoor, maar niet aan mijn deur, maar bij Clint. Heel voorzichtig ging er op een kiertje een deur open waar een oud vrouwtje doorheen gluurde. Ze verstond geen bal van wat m'n maat vroeg en keek hem maar angstig aan. Ze zal wel gedacht hebben dat wij Jehova's waren ofzo. Terwijl ik naar m'n maat liep ging ook ineens de deur open waar ik aanbelde. Dan denk je dat je genoeg op een avond gezien hebt. Maar nee. Achter die deur verscheen een naakte oude man die een melk-transparant douchegordijn om zich heen had gewikkeld. Hij keek mij aan met een blik alsof hij de Duitsers achter mij zag komen aanvliegen. Ik vroeg hem netjes welke richting Ipswich op lag, maar hij bleef mij met een thousand-yard-stare aankijken terwijl hij nee-schuddend de deur heeeeeeeel zachtjes weer dichtdeed. Mijn eerste contact met een Brit in het Verenigd Koninkrijk, en het is een naakte vent met een douchegordijn. Dit schoot niet op dus we reden maar weer verder. Bij het verlaten van de buurt zagen we ineens een groot bord wat aangaf dat dit een community was voor mensen die psychisch niet meer in orde zijn.... Van die duizenden straten in Colchester waar wij in konden rijden, komen wij uitgerekend hier terecht. Uiteindelijk wist een vriendelijke dame ons wel de weg te wijzen. Maar het was alsnog even gokken. Want het gesprek ging ongeveer zo: "Excuse me miss, we're kind of lost and we're trying to find our way to Ipswich. Could you point us to the right direction?" "OhwsureladsyajusttaakedemrundaboutandgeustreughtlefteundonyerroightsoidetharsdamainreudthatgeustoIpswic" "Thank you ma'm....... Wacht.... wat?..." Eenmaal op de weg naar Ipswich konden we eindelijk onze route volgen ergens richting Bury St. Edmunds waar wij wouden gaan wildkamperen. Het was intussen half 11 en dit was ons uitzicht op de weg:  We sloegen op ten duur ergens af op een weiland. Het was daar zo ontiegelijk donker, dat we binnenin met de noodverlichting een interieurlamp hebben gemaakt, en omdat er zo bar weinig licht uit de koplampen van een Daf komt, heb ik met een zaklamp moeten bijschijnen terwijl ik mijn arm uit het raam hield.  Het leken de Amsterdamse Wallen op wielen wel. Het terrein was zo oneven, dat ik was uitgestapt om voor de auto uit te lopen en met de zaklamp diepe putten kon aanwijzen. Op ten duur zagen we in de bosrand een gat zitten. Clint wou meteen daar gaan kamperen. Nou, eerst even kijken vriend. In dat gat was een plaats van ongeveer 10 bij 10 meter. Bezaaid met wat oude meuk zoals een jerrycan en andere troep. Toen er iets leek te lopen was ik er gelijk klaar mee. "No,fu©king,way" Uiteindelijk vonden wij een ruim veld in een nis dat was omheind door bossen. Clint wou uiteraard strak tegen de bosrand aan kamperen terwijl ik dan liever midden op een veld sta. Blijkbaar zijn er gewoon twee soorten mensen wat dat betreft. Zijn reden is dat je zo niet opvalt voor andere mensen. Mijn reden is dat je zo ten minste overzicht hebt op wat er rondom gebeurt. Goed, we stapte uit, en dit is wat we zagen:  Zwarte materie bestaat. Je vind het op het Engelse platte land. Slechts een foto met een sluitertijd van een paar minuten gaf een beeld waar je iets op kon indentificeren.  Ach, 't zal wel goed gaan. Dus hier hebben wij ons eerste kamp opgezet:  Kamp Daffodil, bestaande uit twee ploptentjes, stoelen, tafels, zooi op de tafels en een radio op het dak van de Daf. Mijn tent heb ik naast de Daf gezet, want als er 's avonds ineens een grizzlybeer tevoorschijn komt, dan wordt Clint als eerste aangevallen en opgevreten omdat hij verder in het open ligt. Zo, nu alles stond was het tijd voor Guinness! En een vliegenmepper omdat op het platte land meer dan een miljard vliegen per vierkante meter rondvliegen. Natuurlijk hebben wij nog even onze vieze overbelichte 90's foto met de broek in de sokken gemaakt:  Maar. Kennelijk spookte het daar. Want op deze foto die "zomaar" van ons is gemaakt waarop wij allebei ongemakkelijk kijken lijkt het dat wij een geest hebben waargenomen:  Deze geest lijkt iets te willen communiceren d.m.v. een handgebaar. Ik weet alleen niet wat. hmm... Toen ons bier op was gingen we pitten. We waren allebei dood op. Je zou denken dat slapen geen kunst is. Maar ik heb die nacht geen oog dicht gedaan. Ik heb namelijk nog nooit wild gekampeerd. Dus die hufter van een brein in mijn kop bleef me teisteren met gedachten als "Hey Robin, zie je die boomgrens daar? Daar kan een maniak met een hakbijl zitten, die vanavond jullie.... voorraad Guinness meeneemt" Die gedachten an zich waren al storend. Maar dat waren slechts gedachten. Toen ik eindelijk in slaap viel klonk er toch ineens een partij gejank uit die struiken. Alsof er een ziek dier werd ontleed. Zelfs m'n maat werd er enigszins ongemakkelijk van. Dus we schenen even met de zaklamp naar die bomen toe waar niks te zien was (natuurlijk niet). Toen het geluid weer klonk gaven we een tegengeluid. We brulde allebei zo hard dat 2 kilometer verderop andere wildkampeerders daardoor de hele nacht wakker hebben gelegen. Het was even stil, maar een kwartier later klonk het gewoon weer en ik kon er geen oog door dichtdoen. Het deed me namelijk denken aan een nogal macaber verhaal dat iemand online eens vertelde over dat hij was wezen wildkamperen in Engeland met een groepje en zij 's avonds jankerige geluiden uit het nabijgelegen bos hoorden, precies omschreven als wat wij hoorden. De volgende ochtend nadat zij gingen kijken bleken er een paar dooie honden aan een boom te zijn opgeknoopt. De bijbehorende foto's wis je niet snel uit je netvlies, dus je kan je voorstellen dat ik als een ultrasoonreiniger lag te trillen in die tent. Mijn gehoor zo scherp, ik heb er alvast het brood mee zitten snijden voor de volgende ochtend. Maar dat was nog niet het erge. Ik was zo slim geweest om een liter Guinness te nuttigen voordat ik ging pitten. En rara welk orgaan er intussen klaar was met arbeid... Precies, de blaas. Ik moest zeiken. En nodig ook. Ik heb het een half uur volgehouden door wanhopig heen en weer te wiebelen uit hoop dat zo de drang minder werd, maar dat werd het niet. Ik moest dus de tent uit. In de gitzwarte nacht, naast een bos vol ellende. Heeeeel stilletjes deed ik de rits van de tent open en gluurde ik naar buiten. Warempel, ik kon een stuk meer zien. De boomgrens was helder, maar alsnog pikzwart. Gewapend met een bandenlegger ging ik de tent uit. Het kon mij niet schelen, ik ben naast mijn tent gaan staan en heb daar het bielswater overboord gepompt. No way dat ik naar die bomen zou lopen. Tijdens het aftikken had het maar een enkele joel van een nichterige bosuil nodig om mij met Mach 4 terug de tent in te laten schieten. Gauw die rits dicht en een knoop in het touwtje! De bandenlegger heb ik gezellig de hele avond lepeltje-lepeltje mee gelegen terwijl ik in één schoen een mes had neergelegd en in de ander een busje pepperspray. Voordat ik mijn ogen dichtdeed heb ik nog even het spontaan-moeten-grijpen-naar-de-wapens ritueel geoefend. Clint lag ondertussen allang in een diepe coma en was al met de volgende dag bezig. Ik kon nog geen uur stil blijven liggen of een bepaald orgaan begon ineens spontaan over uren te draaien. Ik moest alweer zeiken. En daarna nog eens. EN DAARNA NOG EENS! Blijkbaar kan je werkelijk in je broek pissen uit angst. Ik weet niet waar al dit vocht vandaan moest komen, maar ik heb zoveel zitten lozen dat er nu een nieuw kanaal op de kaart staat aangegeven. De Britten hebben hem "Robin est ignavus" genoemd. Het klinkt sjiek dus ik vind het mooi. Maandag 1 Augustus Na een ontzettend lange nacht kwam de zon eindelijk op, Toen het eenmaal weer licht was, was het ineens zo eng niet meer:   Het enige wat ik miste was het Windows XP opstart geluid. Clint begon alvast aan het ontbijt:  Bonen, met worst en eieren. HMmMmMmmm!!!! Hier in alle rust konden wij eens even gaan kijken wat nou het probleem was met de Daf. Dus terwijl Clint op onderzoek uit ging kon ik eventjes door het bos heen gluren.   hmm. niks te zien  De rem van de Daf leek verder in orde. Weetje, misschien zit er gewoon iets dwars. Je moet het er gewoon uit rijden. Dus dat deden we: [www.youtube.com] (let niet op de tijdstempel, die klopt van geen kant) Maar nee, het geluid was er nog. Met nadere inspectie bleek:  Ohw... Da's niet goed. De pendel arm zat een scheur van jawelste in. Deze arm heeft al eens een opdonder gehad toen Clint tijdens het rijden zijn achterwiel verloor. We zien wel hoe de rit verder gaat. Hij lijkt nog gewoon te rijden. Met de auto in elkaar hebben we nog even gauw een stukje in het bos verkend. Zoekend naar de bron van al die rare geluiden.  De Darien Gap is er niks bij. Echter niet zo ver van ons kamp vonden wij een scala aan dit soort ongein:  Niet alleen waren het botten. Ze waren ook nog eens in het stereotype cartoon formaat bot. Enkele meters daar vandaan zat dit in de grond:  En m'n maat wou in de eerste instantie daar in dat bos gaan liggen kamperen. Ik denk welliswaar dat we de woning van Bigfoot gevonden hebben. Anyway, na nog even achterlijk getennist te hebben, Clint uit zijn depressie geholpen te hebben van zijn kapotte achterbrug, en de boel weer ingepakt te hebben konden we weer verder.  Eventjes nog een kliekje vanuit de struiken:  En zo waren we weer terug op het asfalt, of "Tarmac" hoe de Britten het zo mooi kunnen noemen. Opweg naar Mablethorpe.  |
