TVR Sagaris

U houdt ervan om als een wolf in schaapskleren door de dagelijkse verkeersjungle te flitsen? U hoeft niet zo nodig te laten zien dat u het breed heeft? Uw aderen zitten vol benzine, maar alleen u weet dat en dat vindt u goed? Dan kunt u de Sagaris gevoeglijk van uw lijstje favorieten schrappen. Dat gaat u allemaal niet vinden in deze Britse creatie. Om het zachtjes uit te drukken. We kennen geen extremere sportcoupé als deze, al komt een Lamborghini Diablo aardig in de buurt. Een Countach kennen we niet goed genoeg.

Wanneer lazen we voor het laatst: "Wanneer de motor afgezet wordt en direct weer gestart, kan het voorkomen dan de motor niet direct aanslaat. Dit heeft te maken met de elektronica van de auto… De juiste handelswijze voor het herstarten van de motor is als volgt; de sleutel geheel terugdraaien, 20 seconden wachten en vervolgens de motor starten zoals aangegeven onder het kopje starten."

De zuurpruimen onder ons zijn op zo'n moment al klaar met een auto als deze. Die ook nog een E 140.000 kost ook! Zoals gezegd, dat is voor de azijnpissers. Naast de gebruikershandleiding krijgen we namelijk nóg een kaartje mee, die van de specificaties van de auto. En die zijn ronduit onthullend: 400 pk vermogen met een wagengewicht van 1.150 kilo. Geweldige cijfers. Dit is het echte werk!

Onthutsend slecht

Audi deed voor deelname in de sciencefiction-achtige film I Robot (met Will Smith) veel moeite om een futuristische TT-achtige auto op te laten draven en te laten crashen. Twee of drie TVR's Sagaris aanschaffen was goedkoper geweest voor de producenten. Want de TVR oogt zo woest dat het bijna buitenaards is. En ja, dat heeft natuurlijk allerlei nare onpraktische bij-effecten. Probeer bijvoorbeeld maar eens een deur te openen. Een knopje onder de buitenspiegelunit moet je indrukken zodra je het alarm hebt afgezet. Want een deurhendel, dat wil je natuurlijk niet op je TVR, zo gewoontjes. Zit je eenmaal in de kuipstoelen van je Sagaris dan blijkt het uitzicht rondom uitermate beperkt, om niet te stellen, onthutsend slecht. Niet alleen schuin naar achteren, ook de blik door de voorruit als je óf een beetje lang bent, óf juist iets onder het gemiddelde zit. Maar bekijk het eens van een andere kant; heeft een F1-coureur zo'n riant blikveld? Die rijdt toch ook op gevoel. Daar zit hem de kneep. Een TVR is een oerdrift op wielen die dwars door elk spoortje beschaving heen klieft.

Chagrijnig

Genoeg gemijmerd, genoeg gekeken. Er moet gereden worden. Deze Sagaris moet beleefd worden. Starten is schrikken. Het geluid is een mix van kracht en… gerochel. En van puurheid. Hoe vaak maak je nog mee dat een zescilinder humeurig wakker wordt, af en toe een slagje mist. Als een Koning Leeuw die chagrijnig te vroeg uit een middagdutje wordt gewekt en ziet dat er geen leeuwinnen in de buurt zijn.

De Sagaris is nu bij uitstek een auto die een overtuigende, nee, dwingende hand nodig heeft. Een hand die het, als je niet oplet, met twee vingertoppen minder moet doen. Want gooi je Sagaris in versnelling drie, en je rechterhand wordt gemangeld in de te beperkte ruimte tussen pook en cardantunnel. Da's een fijne binnenkomer. Dan dat stuur. Het voelt bijzonder informatief aan, omdat je merkt dat die grote zwarte sloffen voortdurend zoekende zijn. En als de spoorvorming toeneemt, heb je handen en voeten nodig om de Sagaris in het rechte spoor te houden. Handen en voeten, ja. Maar overdrijf niet, want de besturing van de Sag is uiterst direct. Een krachtige, maar doserende remvoet heb je nodig. Kracht voor de pedaaldruk en dosering voor de souplesse. Hetzelfde geldt voor het koppelen met links. Inzet is vereist, maar ook controle. Kracht is niets zonder controle, ook zo'n kreet die mooi aansluit bij een TVR Sagaris.

Waar gaat dat heen?

Wat is dit een schoftig snelle en brute auto! Het is een monster, een onbehouwen coupé die op nat wegdek slechts aan zeer vaardige chauffeurs is toe te vertrouwen. Want kijk alleen maar naar het gaspedaal bij het uitkomen van een bocht en de achterkant komt al om. Corrigeren moet ook met beleid, want de reacties zijn abrupt en heftig. Voor je het weet, blíjf je kwispelen met je rode parelmoereffect Britse volbloed en eindig je in de greppel. Remmen is ook racey. Bij het inzetten van het vertragingsapparaat voel je een reactie; de koets zet zich schrap, de klauwen gaan uit, de carrosserie ondergaat met tegenzin de opgelegde snelheidsreductie. Het is een mean machine, een trotse, opstandige hengst die je achter je rug om graag op je bek laat gaan. Het is opletten geblazen, altijd attent blijven want anders gaat hij met jou aan de haal. Dat is wel eens vermoeiend, maar ook weer stoer, want dit is puur en extreem autorijden. Niet voor watjes.

Maar het mooiste is toch wel de acceleratie in combinatie met het gebulder van de zescilinder-in-lijn bij extreem accelereren. Mensen schuiven de gordijnen open, bellen de politie, terwijl jij niet meer doet als alleen de gaskraan even opentrekken in je TVR Sagaris. Wees bedacht op het feit dat verder niemand anders op de weg bedacht is op jouw snelle inhaalmanoeuvre in je 1,17 meter hoge Britse strijdbijl. Met je TVR sjoel je iedereen van het wegdek af. Klaar. Geen Gallardo komt hier aan te pas, de TVR is oppermachtig.

Over ergonomie hebben we het niet. Want daar doet deze TVR niet aan. Maar we willen u niet onthouden dat de bediening van de boordcomputer bepaald geen eenvoudige klus is. Schitterend al die data die je kunt oproepen, maar logisch en snel kun je onmogelijk door de mappen heen. Met als gevolg dat we met nog één liter brandstof aan boord een tankstation binnenrollen… Omdat we de data van de brandstofvoorraad maar niet in beeld kregen…

Verder is de cardantunnel zo megagroot, dat je schakelelleboog rechts veel hoger komt te liggen dan normaal. Waardoor het schakelen ietwat onnatuurlijk verloopt.

"Kijk, hier, maak even een aparte foto van dat pedalenwerk, dat is mooi en lekker basis," roep ik de fotograaf toe. Kom je ook niet elke dag tegen, zo'n pedalensetje.