Toyota GT86 2.0 D-4S (2012)

Bij Toyota waren ze wel toe aan een verzetje. Na jaren vooral de groene jongen te hebben uitgehangen, was het merk duidelijk toe aan iets leuks. Eindelijk weer eens een auto waarbij het niet draait om CO2-uitstoot, een lage bijtelling en gebruiksgemak, want de Toyota GT86 is de belichaming van rijplezier, dankzij een laag gewicht en uiteraard achterwielaandrijving.

De inbreng van partner Subaru bij de ontwikkeling was groot. De GT86 heeft immers de BRZ als zusje. De oranje lak, de witte achterlichten en de achterspoiler geven hem bravoure. Het is onmiskenbaar een Aziatische coupé. Dat de GT86 zo'n lage, scherpe neus heeft, komt mede door het type motor. Een boxermotor is laag en vlak. Het blok ligt lekker ver naar achteren, ideaal voor de gewichtsverdeling. Na de start klinkt de welbekende boxerreutel. Dat typische humeur geeft de auto karakter. Hij klinkt bescheiden; bijna lief roffelend klimt hij in toeren. Tot de 5.000 tpm gaat het wat gezapig, maar daarboven wordt-ie steeds fanatieker. Zeker bij 6.000 toeren, het moment waarop de tweeliter overigens nog steeds niet piekt als het om trekkracht gaat. Nu wordt het ronduit opzwepend.

Zoals wel vaker bij Japanse blokken het geval is, is het een kwestie van geduld en vooral van toeren maken eer de fun begint. Wel zou de 2.0, die tot 200 pk komt, best een turbo kunnen gebruiken. Onderin is het nu namelijk behelpen met de GT86. Op de linkerrijstrook van de autobahn heb je niets te zoeken met de Toyota. Zoek echter wat scherpe hairpins in de Eifel en het genieten kan beginnen.

Powerdriften

De Toyota stuurt heel direct in, met veel gevoel. Het neusje zoekt de binnenkant van de bocht, de juiste beweging zit in de auto en het kontje komt speels om. Je kunt heel goed powerdriftend de hoek om, maar ook in lange doordraaiers kan de GT86 perfect omkomen. Op speelse wijze, zonder dat je als bestuurder de boel moet forceren met heftige gasvoetbewegingen of driftig gestuur. Je gaat gewoon hard, geeft een ietsjepietsje gas bij en het euforische gevoel dat bij beheersbare drifts als deze over je komt, is ook in de GT86 bereikt. Je voelt het moment van uitbreken perfect aankomen dankzij het speelse, lichtvoetige karakter. De hele tijd wil de Toyota met je spelen. Alles draait om puur rijplezier. Geen poespas, geen ingewikkelde machinerie. Gewoon de tractieregeling en het ESP uitzetten en een kind kan de was doen.

Bij zoveel purisme zou je denken dat de GT86 een plankhard knalbakkie is, maar vering en demping zijn niet echt hard. Dat de Toyota GT86 een auto zonder poespas is, blijkt ook uit het interieur. Klokkenwinkel, stuur, versnellingspook, dat zijn de belangrijkste zaken. Je zit zo diep dat je de hitte van het asfalt bijna voelt.

Op het stuur zoek je tevergeefs naar bedieningsknoppen voor bijvoorbeeld audio. Achter het stuur zit een hendeltje voor de cruisecontrol. Je krijgt in de GT86 dat lekkere, intieme sportwagengevoel: de voorruit staat dichtbij, het is er donker, je zit dicht bij het dashboard. Zoals het een sportieveling betaamt, domineert de toerenteller het klokkencluster. Op het dashboard zien we tuimelschakelaars en de knoppen van de ventilatie lijken op bouten. Het motto lijkt: pure functionaliteit.