Test: Nissan Z - De lekkerste Nissan die je niet kan kopen

Als de Nissan Z niet naar Nederland is, hoe rijden jullie er dan mee?

Omdat we toevallig in Japan waren en iemand ons de sleutels van een Nissan Z aanreikte om mee te testrijden. Het is dan 7 uur ’s ochtends volgens de klok buiten het hotel, terwijl mijn interne klok nog op 23 uur van de dag ervoor staat. Door die jetlag heb ik amper een handvol uurtjes slaap gekregen en aangezien mijn Japans net zo goed is als het Engels van de koffiedame, is mijn koffie koud. Niet vanwege de lange statijd, maar omdat de koffie uit de ijskast komt en er ijsblokjes in zitten. Het is smeriger dan het klinkt. Kortom: alle ingrediënten voor een ongelooflijk grafhumeur zijn in ruime mate aanwezig. Toch ben ik opgetogen. Vandaag krijg ik een kans die ik nooit dacht te zullen krijgen: ik mag gaan rijden met de Nissan Z. De opvolger van de 370Z komt om uitstoot-technische redenen niet naar ons continent en dat is voor de liefhebbers van oldschool sportwagens echt een gemis. Op papier is de Z alles wat een sportwagenliefhebber kan willen. Een 3-liter biturbo V6, achterwielaandrijving, een relatief beperkt gewicht van net geen 1.600 kilo voor de lichtste versie en een handbak. Of althans: je kunt ‘m met een handbak krijgen. Helaas mogen wij alleen op pad met een automaat.

Echt mooi is het niet van binnen, wel lekker retro.

Is de Nissan Z leuk om te rijden?

Ondanks de koude koffie voel ik me als een zesjarige op 5 december als de retro-ogende Nissan Z komt voorrijden. Ik neem plaats aan de rechterkant, we zijn immers in Japan, zet de automaat in D en weg zijn we. Voor iedereen die de 350Z of 370Z gereden heeft is het een feest van herkenning. De analoge metertjes op het dashboard, de ietwat hoge zitpositie. De knoppen voor de stoelverstelling lijken zelfs een op een over te komen uit de 350Z. Kortom: de kwaliteitsindruk van het interieur is nog steeds niet op een niveau waar Porsche zich zorgen om zal maken. Maar goed, deze Z kost hier dan ook maar ongeveer 5,5 miljoen Yen, omgerekend €34.000. Dan kijk je makkelijk over dat soort tekortkomingen heen. Zeker omdat het digitale instrumentarium er best fraai uitziet.

En omdat de auto nog gaver klinkt dan-ie eruitziet. Hoewel er twee turbo’s op de V6 zitten, duurt het even voordat ze echt beginnen te blazen. Pas bij ongeveer 3.000 toeren voelt de motor echt helemaal wakker, maar dan klinkt en gáát de Z waanzinnig af. Het geluid is raspend, je hoort de turbo’s druk op- en afbouwen: de motor is een geboren entertainer. 405 pk en een 0-100 sprint in ongeveer 4,5 seconde zijn anno 2023 echt geen wanzinnige waardes meer, maar de manier waarop de motor de Z karakter verleent is geweldig. Helaas is de 9-traps automaat, geleend van Mercedes, niet de gelijke van de krachtbron. Het schakelen zelf kan bij vlagen enorm lang duren en de reactie op de flippers is behoorlijk traag. Nee, als je ooit via een omweg een Z zou willen importeren: zoek er dan vooral eentje met handbak.

Een toerenteller voor de turbo zie je niet vaak.

Zijn er verder nog keuzes te maken voor mensen die wel een Nissan Z kunnen kopen?

Zeker. Kijk even naar een Performance-versie van de Nissan Z, die met bredere banden en wat straffere vering net even wat meer stuurt zoals-ie eruitziet. Wij rijden daarmee en zelfs die voelt al opvallend soft. Niet zodanig dat je er niet fatsoenlijk een bocht mee om komt, maar de reacties op stuurinput laten even op zich wachten en de Z voelt zwaarlijviger dan je op basis van zijn uiterlijk zou verwachten. Verder is de bestring rond de middenstand te wollig. Je moet echt even door het begin van de bocht heen worstelen. Toch bijt de Z eenmaal in de bocht wel vast en dankzij het overvloedige koppel in het middengebied heb je vanaf dat punt diverse opties om de balans te beïnvloeden. Dan kan de echte pret natuurlijk beginnen. Echt veel verfijning zit er dus niet in het onderstel, maar je verveelt je geen seconde. Daarbij komt bovendien de wetenschap dat je in iets rijdt dat in ons land zo’n beetje verboden is. Dan smaakt zelfs koude koffie goed.