Test: Maxus eTerron9 - Testos-terron

Twee meter breed en vijfenhalve meter lang. Het bonkige design krijgt alle ruimte om indruk te maken. De merknaam staat er weliswaar in chocoladeletters op, maar toch is de meest gestelde vraag van voorbijgangers van welk merk deze Tonka-truck is. ‘Maxus’ zegt de meeste mensen niets als automerk, vermoedelijk omdat ze geen oog hebben voor de bestelauto’s van het merk. Want daarvan rijden er in ons land best een aantal rond.

Het merk behoort tot de grote Chinese SAIC-groep (waarvan MG eveneens deel uitmaakt), dat samenwerkt met Volkswagen. Maar het merk heeft Britse wortels. De Maxus was een Ford Transit-achtige bestelauto van LDV en dat merk werd in 2011 ingelijfd door SAIC. Dealerholding Van Mossel Automotive Group brengt in ons land Maxus op de markt.

Hoog gewicht

De eTerron9 is zoals gezegd geen kleine jongen en met een rijklaargewicht van bijna drie ton moet je hem zeker niet op je tenen krijgen. De ruim 102 kWh metende batterij is goeddeels verantwoordelijk voor dat forse gewicht. Dankzij het riante vermogen van 435 pk en 700 Nm trekkracht verplaatst de Maxus zich desondanks heel gemakkelijk. Twee elektromotoren leveren deze kracht: een 170 pk sterke motor drijft de voorwielen aan en op de achteras zit een exemplaar van 273 pk. De eTerron9 is dus permanent vierwielaangedreven. Hij is in feite gewoon heel erg vlot en trekt gemakkelijk en soepel op. Maar als je plotseling die snelheid eruit wilt halen dan speelt het grote gewicht hem parten. Trap de rem in en je zult merken dat het gewicht eerst naar voren moet bewegen en de soepele luchtvering moet indrukken. De BF Goodrich-offroad banden geven helaas niet de allerbeste grip, dus voor een noodstop heeft hij enige ruimte nodig. Die banden leveren ongetwijfeld goed werk op een bouwplaats of op een modderige bosweg, maar op het asfalt zijn ze bijzonder lawaaiig en dragen ze nadrukkelijk bij aan het wazige stuurgevoel dat je voortdurend ondervindt.

In het interieur heerst de sfeer van een luxe personenauto. Leer op de stoelen (elektrisch verstelbaar en met massagefunctie), een groot panoramadak, een JBL-installatie en een groot multimediascherm. Het dashboard is modern vormgegeven en gelukkig zitten er nog een paar knoppen op voor de klimaatregeling.

Dat multimediasysteem is niet geweldig en dat is nog voorzichtig geformuleerd. Het reageert traag en de teksten zijn bijzonder slecht uit de vertaalmachine gekomen en kennelijk niet nagelezen. Of weet u wat ‘vrachttrechter lamp’ zou kunnen zijn? Of ‘achterdoorwolframen aan/uitzetten’? En wat zou u aankruisen bij ‘activeer/deactiveer de voorkant afprins’? Wat een koeterwaals en wat haalt dat de beleving van een dure auto onderuit. Want goedkoop is hij niet: de Premium-versie die je hier ziet kost dik €76.000.

Via dat systeem is het uiteindelijk gelukt om de Maxus te ontdoen van een heel hinderlijke instelling: bij het inschakelen van de richtingaanwijzers werden de camera’s aan de zijkant geactiveerd en zie je op het scherm wat er direct naast de auto gebeurt. Dat kan veilig zijn. Maar tegelijkertijd dempt dit systeem het geluid van de radio, waardoor elke keer dat je inhaalt, invoegt, een rotonde rijdt en ga zo maar even door het volume van de audio fiks omlaag gaat. Net zo hinderlijk als onzinnig en gelukkig lukte het ons om die camera uit te schakelen en daarmee dus ook die ingreep op de audio.

Beste bak

De Maxus eTerron9 is een pick-up met dubbele cabine en dus nemen we ook even plaats op de tweede rij. Daar is weinig te klagen. Je zit er goed en het is er ruim. De buitenste zitplaatsen zijn verwarmd. De enige afgesloten bagageruimte zit in de neus. Met een druk op de knop opent de frunk en dat is een beste bak waarin je in ieder geval je laadkabel kwijt kunt en met een beetje goede wil ook nog een volle boodschappentas.

De laadbak is toegankelijk door de klep te openen. Op de rand zit een drukknop waarmee je hem elektrisch ontgrendelt. handig: als je de knop ingedrukt houdt, laat je de luchtvering van de achteras leeglopen waardoor de tildrempel omlaag gaat. De bak is netjes afgewerkt met een zwarte bekleding en aan de bovenste rand zitten verplaatsbare sjorogen. Via de binnenspiegel kun je geen zicht houden op je lading, want hij heeft een digitaal exemplaar. Je kijkt daarmee via een camera aan de achterklep áchter de auto, maar we snakken naar een normale spiegel. In de regen vertroebelt het beeld door het opspattende water en in het donker weet de sensor geen raad met het licht van koplampen en krijg je een volledig felwit beeld. Zinloos, helaas. Extra punten daarom voor de montage van grote, normale buitenspiegels!

Een pick-up is en blijft een stoer voertuig. Ze zijn vrij zeldzaam in het straatbeeld en als je wilt opvallen, dan kun je dat met zo’n flinke bak absoluut doen. Zeker als je hem in het geel neemt, zoals de auto die wij hebben gefotografeerd. Maar deze Maxus eTerron9 heeft wel wat schoonheidsfoutjes. Aan de pluskant staan de ruimte, het aanhangergewicht van 3.500 kg, de kracht en de luxe. Maar wat betreft minnen is het nogal een waslijst met kleine ergernissen, zoals lawaaiige banden, een lange remweg en matige multimedia. Bovendien is het bepaald geen koopje.