Test: Jaguar F-type R75 - Het waren tien prachtige jaren

Als je je laat zakken in de diepgenestelde bestuurdersstoel van de Jaguar F-type wentel je je nog steeds in dat diepgewortelde gevoel van juistheid. Dit is hoe een Jaguar hoort te zijn en een F-type al helemaal: laag, sportief en voorzien van een enorme motorkap, waar een minstens zo enorme verbrandingsmotor onder huist. Wat je verder ook van dat soort kernwaarden vindt, de Jaguar F-type is onmiskenbaar een klassieke Jaguar. Zo maken ze ze op korte termijn niet meer, want de Jaguar F-type gaat uit productie en net als veel andere merken is ook het Britse edelmerk op weg naar een volledig elektrische toekomst. Maar voor het zover is, zwaait het de F-type uit met een feesteditie: de R75. Dat verwijst naar het aantal jaren dat Jaguar sportauto’s met verbrandingsmotor heeft gebouwd en is eigenlijk een lekker dik aangeklede versie.

Kloppend hart van de Jaguar F-type R75

Het kloppende hart van de R75 wordt gevormd door de enige motor die in de Jaguar F-type hoort: de 5,0-liter V8 met supercharger. Die motor is in meerdere vermogensvarianten geleverd tijdens de levensloop van de sportwagen en voor het uitzwaaimodel is natuurlijk alleen het beste goed genoeg. Dat betekent 575 pk en 700 Nm koppel, goed voor een topsnelheid van 300 km/h en een 0-100-sprint in 3,7 seconden. Veel meer echter dan de droge cijfers is het de manier van werken die de 5.0 tot zo'n geliefde krachtbron maakt. In elk deel van de toerentellerschaal benadrukt de motor hoe uniek hij is. Van een donker geroffel onderin via een door de supercharger begeleid geblaf in het middengebied naar een schreeuwende laatste 1.500 toeren. Wat een magistraal blok en wat komen de prestaties gemakkelijk. Dat de turbo het uiteindelijk heeft gewonnen van de mechanische compressor is vanuit het oogpunt van efficiëntie goed te verklaren, maar als he op gasrespons en karakter aankomt, laat de supercharger zich niet overtreffen. En dan dat gebrul uit de uitlaat. De uitstootverminderende ingrepen mogen het volume dan wat hebben getemperd, zijn gevoel voor dramatiek laat de 5.0 zich niet ontnemen. Dat de achttraps automaat die eraan vastzit zeker niet de scherpste transmissie van het moment is, maakt weinig uit. Met 700 Nm in het middengebied kun je het je prima veroorloven om eens een verzetje te hoog te zitten. En zoals gezegd: het hoeft niet plankgas om geweldig te zijn. Ouderwets genieten.

Je kunt het ouderwets noemen, of klassiek.

Helaas voelt de rest van de F-type ook wel een tikkeltje ouderwets. Het interieur is bijvoorbeeld sinds zijn introductie een decennium geleden nog grotendeels hetzelfde. Goed, er kwamen digitale tellers en een vernieuwd navigatiesysteem bij de facelift in 2019, maar in grote lijnen is het tien jaar oud. Tegenover het grafische geweld dat modernere auto’s presenteren, ziet dit er toch een beetje uit als een oude Atari. Gelukkig is er veel leer aan boord van de testauto; dan wordt het al snel ‘klassiek’ in plaats van oud. Ondanks de relatief forse buitenmaten is de zitpositie bovendien vrij beperkt verstelbaar, evenals het zicht naar buiten. Over de kofferbak gaan we het zelfs niet eens hebben…

Jaguar F-type is zwaarlijvig

Toch voel je de leeftijd van de Jaguar vooral terug in het onderstel. Dat is niet zo negatief als je misschien zou denken. Ja, de F-type blijft een opvallend zwaarlijvige auto, zeker als je bedenkt dat er toch behoorlijk wat aluminium in verwerkt zit: 1.855 kilo is echter bepaald niet licht. Een Porsche 911 Turbo weegt bijvoorbeeld zo’n 150 kilo minder. Dat gewicht laat zich ook nooit helemaal wegtoveren, want vooral als je stevig remt, wil de auto graag doordrukken. In plaats van wegtoveren moet je er dus een beetje mee leren werken en dan komt het oldschool karakter naar voren. Waar veel moderne concurrenten je zowel zichtbaar als onzichtbaar ondersteunen met actieve anti-rollbars en adaptieve vierwielbesturing en genoeg computerrekenkracht om een bitcoin bij elkaar te minen, vereist de F-type dat je het werk grotendeels zelf doet. Bovendien is Jaguar een van de weinig fabrikanten die de statische balans van de auto naar overstuur laat neigen. Met andere woorden: als je te hard een bocht neemt, is het meestal de achteras die als eerste de handdoek in de ring gooit. Dat wetende kun je de massa van de auto gebruiken om hem te laten draaien. Dat gaat niet met de millimeterperfectie van een Porsche, maar met de flair van een stijldansende sumoworstelaar. Bocht-uit profiteert de F-type gelukkig van vierwielaandrijving, al is dat er ook eentje uit de categorie 'als je het nodig hebt, moet je beter leren rijden'. Uiteindelijk komt de vooras je helpen, maar niet voordat de achterbanden al aan het roken zijn. Heerlijk.

Kon je hem maar op de foto's horen.

Charmeur

Zelfs tien jaar na zijn introductie blijft de F-type dus een enorme charmeur. Op een scorekaart zijn er meer dan genoeg zaken aan te wijzen waarop de Jaguar het aflegt, maar in levende lijve zijn er weinig auto’s die zo ontzettend veel rauwe aantrekkingskracht weten uit te oefenen als deze. Dat de auto een slordige twee ton moet opleveren en een tankpas met onbeperkte limiet vereist om hem rijdend te houden, kan daar kennelijk weinig aan afdoen. Een paar dagen nadat wij de testauto inleverden, werd hij namelijk verkocht…