Test: Ford Mustang - Ouderwets rijplezier bestaat gelukkig nog

Mag de echte Ford Mustang dan nog wel blijven?

Bij Ford passen ze zich in een razend tempo aan op de veranderingen in de automarkt. De fabrikant offerde traditionele succesnummers op zoals de Mondeo, Fiesta en binnenkort zelfs de Focus. Daarvoor in de plaats komt het met een Europese Explorer op basis van de Volkswagen ID3 en ID4. We kunnen al die EV-activiteiten heel goed begrijpen, al heeft de vraag naar die modellen recentelijk een fikse knauw gekregen, maar gelukkig zijn ze in Detroit de helden van weleer niet vergeten. De nieuwe Mustang produceert als vanouds die welbekende Motown-sound; authentiek, rauw en smerig. Meer dan een jaar na zijn Amerikaanse première heeft de nieuwe Mustang voet op Europese bodem gezet, precies op tijd voor zijn zestigste verjaardag.

Is de Mustang helemaal nieuw?

Terwijl ze bij Ford Europa in Keulen met de toekomst flirten, komt er een gloednieuwe, oldskool sportwagen uit Detroit. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan raken ze nooit uitgepraat over de ‘All New Mustang’. Maar op het eerste gezicht ziet de ‘pony car’ er hetzelfde uit als altijd. En dat is maar goed ook. Rockgiganten als de Rolling Stones, AC/DC of Guns ‘N’ Roses vinden zichzelf niet voor elk album opnieuw uit, ze maken steeds weer hits die overduidelijk uit dezelfde koker stammen. Zo moet het zijn bij een sportwagen waarvan in zes decennia meer dan tien miljoen exemplaren zijn verkocht.

Hij lijkt wel heel erg veel op de vorige, of toch niet?

Of het nu de versie met een vast dak betreft of de cabiolet met stoffen kap, de Mustang behield de eindeloos lange motorkap achter zijn trotse grille. De spatborden zijn net zo bol als de opgerolde overhemdsmouwen van Bruce Springsteen en zoals altijd is de achterkant scherp en strak gelijnd, als ware het een wild paard dat klaar is voor de sprong. Pas op het tweede gezicht valt op dat de Mustang scherper oogt dan voorheen, met gladgestreken plaatwerk en nieuwe lichtunits, die er aan de achterkant met hun pijldesign speelser uitzien dan je verwacht bij een Mustang.

Maar wel schermen binnenin zeker?

Binnenin heeft het icoon zich aangepast aan de tijdgeest, met een flinke dosis PlayStation. Er prijkt nu een digitaal display achter het stuurwiel, dat pak hem beet een dozijn displays telt en aan de rechterzijde overgaat in een enorm touchscreen. Naast navigatie- en infotainmentgegevens vind je hier alle apps en instellingen waarmee je jezelf en je auto geschikt kunt maken voor het circuit en de dragstrip. Hoewel dit allemaal bijzonder handig is en bij de tijd past, voelt het een beetje alsof je naar een oude western kijkt op een 4K led-scherm in plaats van op een oude zwart-wit-tv.

Is hij er weer als vier- en achtcilinder?

Maar al dat nieuwerwetse gedoe ben je meteen vergeten als je op de startknop drukt om de Mustang tot leven te wekken en de achtcilinder wellustig begint te grommen. Op de thuismarkt is het model ook verkrijgbaar als vier- of zescilinder; daar telt tenslotte elke dollar. Maar voor de Europese markt heeft Ford de enige juiste beslissing genomen en zich gericht op de V8. Wie een Mustang wenst, wil gewoon acht cilinders. John Wayne stapt immers ook niet op een pony. Elektrificatie kon achterwege blijven bij de sportwagen, want daarvoor heb je de Mustang Mach-E.

Klinkt de V8 nog steeds zo lekker?

Gelukkig wel, want er stampen acht zuigers heen en weer in de motor met vijf liter cilinderinhoud, die klinkt alsof er een hele kudde wilde paarden over de prairie draaft. Trots en sonoor bij lagere toerentallen, heftig en zelfs hels als de digitale wijzer de rode zone nadert. Alsof dat nog niet genoeg analoog genot is, heeft Ford hem bovendien gegarneerd met een heerlijk directe handgeschakelde versnellingsbak, waarvan de pook snaarstrak door de korte verzetten gaat. Hoewel de krachtbron een oude bekende is, heeft Ford hem tijdens de generatiewissel grondig gemoderniseerd en levert hij zelfs in de basisversie al 446 pk en 540 Nm. Wie de nieuwe Dark Horse-uitvoering bestelt, krijgt een vermogen van 453 pk, plus een onderstelpakket met adaptieve vering en bijtgrage Brembo’s.

Is hij nog steeds een tikkeltje onbehouwen?

Ja, want hoeveel moeite de ontwikkelaars ook hebben gedaan, de Mustang heeft geen finesse of fratsen nodig. In plaats daarvan stort hij als oldskool sportwagen zijn vermogen graag in een stortvloed over het asfalt uit. Het enige dat telt, is rijplezier en het gevoel een koppig paard te leiden met een sterke hand aan een korte teugel. Hoewel de Mustang niet meer zo koppig is als vroeger. Het paard hunkert nu letterlijk naar bochten en er is geen angst op het gezicht van de bestuurder te zien, alleen maar vreugde. Of het nu gaat om de Limburgse heuvels of de Smoky Mountains, de Eifel of de Hollywood Hills, zelden was een snelle rit over bochtige provinciale wegen leuker. Wat de Mustang als het gaat om aandrijving en opzet ondertussen aan verfijning te bieden heeft, mist hij nog op het gebied van ambiance. In ieder geval is de materiaalkeuze op zijn zachtst gezegd wat meer prijsbewust dan premium. Daar laten de ingenieurs uit Detroit net dat laatste beetje finesse liggen.

Maar zeker niet te betalen in Nederland?

Ja, dat is wel weer een pijnpunt. Voor de goedkoopste betaal je, houd je vast, €131.900 dankzij het feit dat onze overheid graag €75.692 aan bpm wenst te ontvangen. Voor een automaat moet je €4.500 bijbetalen, de cabriolet kost met automaat €144.400. Dat is zonder meer heel veel geld voor een Ford, helemaal als je bedenkt dat dit model bij onze oosterburen een vanafprijs van €59.900 heeft. Maar als je gaat kijken naar andere modellen met een V8, dan valt het per saldo allemaal wel mee.

Uiteraard zijn er geavanceerdere sportwagen, die bovendien sterker en sneller zijn en/of strakker sturen. Maar bijna geen enkele is zo eerlijk, authentiek en vooral benaderbaar als de Mustang. Het is fijn dat ze in Detroit nog steeds dit soort muscle cars van de oude stempel bouwen. Want laten we wel zijn, die V8-soundtrack mis je enorm bij een elektrische Mustang.