Test: Alfa Romeo Stelvio Veloce - Die goeie ouwe tijd

Tijd is een van de vijanden van Alfa Romeo. Toen de Stelvio werd geïntroduceerd in 2017 vonden we hem op veel fronten eigenlijk al verouderd. Precies op het moment dat auto’s ‘connected’ werden en multimediasystemen een wezenlijk onderdeel werden van élke auto, kwam Alfa met een systeem dat allesbehalve modern was. En zo viel er nog wel het een en ander aan te merken op de Stelvio; de tijd had zich tegen hem gekeerd. Maar nu de Italiaan in de herfst van z’n carrière zit, kan zijn ‘oude ziel’ wel eens in z’n voordeel werken.

Autofabrikanten zitten allemaal op de trein naar uitstootvrije voertuigen en met het verdwijnen van de verbrandingsmotor gaat er een stukje karakter verloren dat vooralsnog niet terug is te vinden in elektrische auto’s. Die moderne aandrijflijnen gaan daarbij vaak gecombineerd met allerlei moderne ADAS-systemen die voortdurend ‘meerijden’ met de bestuurder. En dat alles wordt beheersbaar gehouden via het grote scherm van een multimediasysteem, dat bovendien ook nog eens permanent online is. Met de Stelvio kun je nog heel even vasthouden aan de ‘ouderwetse’ rijdersauto. Want ook Alfa Romeo gaat elektrisch, en heeft al aangekondigd dat de opvolger van deze auto in 2025 komt en tevens volledig elektrisch zal zijn.

Ongewijzigde aandrijflijn

De aanleiding voor ons om nog eens met de Alfa Romeo Stelvio te rijden is een kleine update die het model vorig jaar kreeg. Kleine, uiterlijke wijzigingen werden gecombineerd met een nieuw multimediasysteem en een digitaal instrumentenpaneel. De klassieke klokken met wijzers zijn daarbij vervangen door een beeldscherm. In technische zin veranderde er verder niets, zo is de aandrijflijn van de Veloce ongewijzigd gebleven. Alfa Romeo was van mening dat een reeks subtiele wijzigingen voldoende was om de Stelvio actueel te houden. Verder zijn de koplampunits herzien. Hoewel de basisvorm ongewijzigd bleef, is de invulling ervan wél nieuw. Hij heeft nu wat Alfa Romeo het ‘3+3 design’ noemt. In de koplampen zien we dan ook drie min of meer losse modules. De dynamische richtingaanwijzers zijn eveneens nieuw.

Alfa Romeo voert verder wijzigingen door aan de ‘Tribolo’, Alfa’s benaming voor de combinatie van de kenmerkende en Scudetto geheten schildvormige grille en de twee horizontale grilles aan weerszijden ervan. De drie grilles kregen fris gaaswerk aangemeten en het bumperwerk, dat ook de luchtinlaten huisvest, is subtiel anders vormgegeven. De achterlichten van de Stelvio kregen nagenoeg kleurloze beglazing.

Vermakelijk

Zo’n vierwielaangedreven Alfa Romeo Stelvio is een fijn stuurijzer. De scherpte van de besturing en de goede gewichtsverdeling (de motor ligt erg ver naar achter) maken het écht leuk om met de Stelvio een bochtige weg te rijden. Het is ook niet zo verwonderlijk dat hij zo goed rijdt, want hij is nauw verwant aan de alom gelauwerde Giulia. Het stuur pakt fijn vast en de besturing is licht, maar geeft alle feedback geweldig door aan de bestuurder. Hoewel onze testauto op winterbanden stond - waarmee je normaal gezien aardig wat stuurgevoel inlevert - volgt de auto heel gewillig onze stuurcommando's op. Toch is de Stelvio in staat om ook een comfortabele reisauto te zijn, want op de snelweg etaleert de SUV een prettige rust. Hij is niet nerveus, wat je zou kunnen verwachten bij zulke precieze besturing. Ook het veercomfort is dik in orde, hoewel liefhebbers van écht comfort wellicht beter voor een Mercedes-Benz GLC of Volvo XC60 zouden kiezen.

De viercilinder turbomotor maakt weinig indruk met het motorgeluid. Toch een van de eerste dingen waar we op letten als we een Alfa Romeo starten. Meer dan eens was er twijfel of het geen diesel was, want hij klinkt helaas niet heel mooi. De 280-pk motor is soepel en levert voldoende voor nette prestaties en zijn trekkracht is over een breed toerengebied beschikbaar. Schakelen met de achttraps automaat kun je eventueel zelf doen, met de joekels van flippers achter het stuur. Het maakt de auto nog wat vermakelijker dan hij al is. De Stelvio heeft drie rijstanden, die duidelijk merkbare verschillen hebben, waarbij vooral de dynamische stand ook echt het karakter van de auto verandert: schakeltijden worden korter, hij blijft langer in een versnelling hangen bij opschakelen of schakelt juist eerder terug bij vertragen. Dempers en besturing worden straffer - de uitwerking ervan zal niemand in de auto ontgaan.

Stijlbreuk

Het dashboard is smaakvol vormgegeven en hoewel het multimediasysteem is vernieuwd, is het niet bepaald state-of-the art. Het scherm is klein en verstoort daarmee de klassieke indeling gelukkig minimaal. Je kunt het multimediasysteem met een draaiknop in de middenconsole bedienen, maar gelukkig is het ook een touchscreen, want op die wijze een adres lettertje voor lettertje invoeren is haast niet te doen.

Voor de klimaatregeling zijn nog ‘gewoon’ drie grote, ronde knoppen beschikbaar. Helaas nam Alfa Romeo de beslissing om de klassieke analoge snelheidsmeter en toerenteller te vervangen door een digitaal display. Het biedt drie verschillende indelingen en meer functionaliteiten, met name om de werking van de adaptieve cruisecontrol in beeld te brengen. Bijdetijds, maar vooral een stijlbreuk die Alfa Romeo niet lijkt te passen. Hoe anders is dat met de materialen gesteld: in de Veloce zit je op sportstoelen met leer, heb je glanzend zwarte sierlijsten en aluminium pedalen.

Wanneer je niet zoveel geeft om de moderne fratsen die de meeste auto's vandaag aan boord hebben, dan is de Stelvio helemaal je auto. Hij rijdt gewoon echt goed en heeft wat charmante imperfecties. Je zou gelukkig kunnen worden met zo’n auto. Mits je de stevige prijs tolereert. De Alfa Romeo Stelvio 2.0T AWD Veloce kost exact €90.000 en dat is wel heel veel geld. Dik 30.000 daarvan gaat op aan CO2-gerelateerde bpm, want de belastingdienst is óók een groot liefhebber van gedateerde, op geen enkele wijze geëlektrificeerde auto’s. Frappant: wie hem bestelt met de 2,2-liter dieselmotor is €7.000 goedkoper uit.