Suzuki Grand Vitara 1.6 Exclusive (2007)

Wanneer een auto eenmaal een bepaald imago heeft, komt die daar erg lastig of helemaal nooit meer vanaf. Een geliefd stempel is de 'dameskappersauto', in
autoland zo'n beetje de tegenpool van de 'echtemannenauto', wat dát dan ook
precies moge zijn. Waarschijnlijk moeten we het zoeken in de imagosferen als we achter het geheim van de dameskappersauto willen komen. We willen niemand tegen de haren in strijken, maar het beroep van kapper is nu eenmaal niet zo masculien als dat van een, pak 'm beet, metaalbewerker of brandweerman.
Wat is nu eigenlijk de officieuze definitie van een dameskappersauto? Ons inziens is dat 'n auto die niet overloopt van testosteron, een 'vrouwelijk' imago heeft en waarvan het koperspubliek (dus) voornamelijk bestaat uit vrouwen of mannen die een beroep uitoefenen dat over het algemeen niet stoer wordt gevonden. Zoals dat van dameskapper... Deze theorie willen we graag toetsen in de praktijk en dus zetten we koers richting een van de Amsterdamse kappers, en vragen daar hoe hoog het dameskappersgehalte is van deze 3-deurs.
De Suzuki Grand Vitara hebben we bewust in 3-deursuitvoering laten aanrukken. Deze variant heeft – naar onze bescheiden mening – een aanzienlijk hoger dameskappersgehalte dan de 5-deurs. Je verwacht dat je er met z'n vieren in kunt zitten, maar dat valt in de praktijk vies tegen. De stoeltjes achterin zitten er meer voor de vorm. Twee kleine kinderen kunnen er net een plekje vinden, maar voor volwassenen is het absoluut te krap. Wel handig: als je de hele boel opklapt, heb je best een behoorlijke laadruimte. De Vitara is voorzien van een Rhino-pakket en met die koeienvanger voorop en die verchroomde treeplanken wordt de kleine Suzi er aan de ene kant een stukje 'dikker' door, maar draagt het net zo makkelijk bij aan het dameskappersgehalte.

Bijsteppen
Tot nu toe zijn we puur op 't uiterlijk afgegaan, dus nu is het tijd voor het serieuzere deel van de test. De kleine terreinwagen is uitgerust met een 1.6-je. Soms bekruipt je in de Suzuki Grand Vitara het gevoel dat je moet bijsteppen om de snelheid er een beetje in te houden. Een 1.6 met 106 pk houdt ook niet over voor 'n auto van bijna 1.350 kilo en het torretje moet zich dan ook flink uit de naad werken als de bestuurder haast heeft. Oplossing: blijf er lekker mee in de stad.
Dit is geen auto voor haarspeldbochten, wél voor claustrofobische, binnenstedelijke escapades. Want de draaicirkel valt reuze mee dankzij z'n korte wielbasis en je pakt met de Vitara zonder problemen een stoeprandje mee. De zit is lekker hoog, dus je overziet alles uitstekend. Die korte wielbasis wreekt zich trouwens op pokdalig wegdek, dan word je als bestuurder lekker door elkaar geschud. Binnenin is het allemaal prima voor elkaar, alles behalve een kale boel. Aan afwerking, materiaalgebruik en ergonomie hoeft weinig te worden bijgepunt. Met z'n driespaaksstuurtje, mooie middenconsole en 'sportieve' klokkenwinkel ziet het Vitara-dashboard er gewoon gelikt uit. Dat immense Pioneer-touchscreen (met belachelijk kleine bedieningsknopjes) hoort bij het Rhino Navigation-pakket.