Test: Citroën C4 Aircross (2012)

De C4 Aircross is niets meer of minder dan een kloon van de Mitsubishi ASX. Maar de afkomst van de Aircross is kunstig gecamoufleerd. Want Citroën heeft een geslaagde poging gedaan het model een eigen uitstraling te geven. Met name de LED-lampen in de kieuwen in de voorbumper zorgen dat je geen twijfel hebt over met welk merk je te maken hebt. De overeenkomst met de neus van de DS3 is meer dan subtiel. En ook de achterzijde laat door z'n design geen twijfel bestaan over van welke familie deze midi-SUV stamt. Alleen en profile herken je Mitsubishi's ASX nog in het ontwerp. Maar da's helemaal niet erg. Het geheel oogt namelijk homogeen en stoer; daarvoor zijn overigens ook de 18-inchwielen die de uitgeklopte wielkasten fraai vullen verantwoordelijk. Een aan te raden optie; standaard krijgt de instapversie zestien inch stalen wielen met wieldoppen. En ook één niveau hoger krijg nog zestien inch, maar dan wel van lichtmetaal. De mooie grote wielen die wij onder de testauto hebben, zijn af fabriek voorbehouden aan het hoogste uitrustingsniveau dat Citroën voor de C4 Aircross aanbiedt.

Minder hip

Aan de binnenzijde oogt de C4 Aircross wel wat minder hip dan aan de buitenkant. En de ervaring van een déja vu wordt aan boord nog sterker dan staand naast de auto. Citroën heeft zich binnenin namelijk maar weinig inspanningen getroost de Aircross onderscheidend te maken ten opzichte van de ASX. Jammer, dat eigenzinnige tintje van de koets hadden we graag doorvertaald gezien in een sprankelender, of in ieder geval aparter gestileerd interieur. Nu zien we heel veel Mitsubishi-onderdelen terug, variërend van de klokkenwinkel tot de bedieningsorganen van het verwarmings- en ventilatiesysteem en de versnellingspookknop. Bij de presentatie van de ruigere C4-variant meldt Citroën trots dat het in de Aircross voor het eerst een audio- en navigatiesysteem met touchscreen monteert. Kunst, die is gewoon van Mitsubishi. Het grote panoramadak met LED-verlichting, waarvan de intensiteit in drie stappen valt in te stellen, hebben we ook al eerder gezien. Maar ach, zo erg is het allemaal ook weer niet dat Citroën ingrepen in het interieur voor een belangrijk deel achterwege heeft gelaten; de boel ziet er keurig uit en ergonomisch valt er weinig op af te dingen. Of het zou op het zitmeubilair moeten zijn. De zittingen van de stoelen zijn namelijk aan de korte kant. En de ondersteuning van de rug door de leuningen kan beter. Zowel been- als hoofdruimte zijn adequaat, de ruimte op schouderhoogte voldoet minder aan de verwachtingen die je op basis van de buitenmaten van de auto koestert.

Hakerigheid

Rijden doet de Citroën prima. De wendbaarheid en directheid zijn opmerkelijk voor een auto van het kaliber van de Aircross. Onze kennismaking met Citroëns jongste vindt plaats in een tweewielaangedreven versie. De Franse producent biedt echter tevens integrale aandrijving aan op de C4 Aircross, mits je voor de dieselmotor kiest. Die hebben we nog niet kunnen beproeven, maar het is voorstelbaar dat de vierwielaandrijving de Citroën zwaarlijviger en minder alert maakt. Het onderstel van de Citroën is afgesteld op comfort; op langere glooiingen in het asfalt kan de Fransman hierdoor even week aanvoelen, maar korte oneffenheden pareert-ie daarentegen met verve.

Het motorengamma van de Aircross bestaat uit een drietal motoren; één 1,6-liter benzinemotor van 117 pk en twee HDi's. De grootste van de twee, met 150 pk, komt niet naar Nederland. De CO2-uitstoot maakt het kostenplaatje van deze motor nauwelijks interessant voor de Nederlandse markt, zo meent Citroën. Resteert de diesel die net als de benzinekrachtbron 1,6-liter inhoud heeft. Het vermogen van de diesel is met 114 pk zo goed als gelijk aan dat van de krachtbron die euro loodvrij verlangt. Het koppel ligt met 270 Nm 116 Nm hoger. De HDi presteert ruim voldoende in de Aircross, maar maakt van de auto geen strepentrekker. Het is een kwestie van even geduld oefenen voordat de turbo z'n partijtje meeblaast, en dan begint de oliestoker aan de C4 te sleuren. De sprint vanuit stilstand naar 100 km/h moet volgens de fabriek in 10,8 tellen geklaard kunnen worden. Van een snellere tijd word je mede gehouden door de weliswaar solide aanvoelende, maar hakerig werkende versnellingspook. Het gevoel kennen we van de Mitsubishi ASX. In de Citroën waarmee we de introductie van het model beleven, weigert de pook bij terugschakelen zelfs soms in z'n versnelling te gaan. Alleen een hernieuwde schakelpoging zorgt dan dat je het gekozen verzet ook daadwerkelijk kunt inleggen. Een rit met de sterker gemotoriseerde Aircross HDI leert dat de hakerigheid nu eenmaal bij de bak hoort, maar het blokkeren vooralsnog beperkt blijft tot de auto die we voor deze eerste rijtest gebruiken. Ben je eenmaal lekker aan het poken om de sokken erin te zetten in de C4 Aircross, dan zul je het simpele gegeven dat zich onder de hoge motorkap van de Citroën een dieselmotor bevindt niet vergeten, want die maakt onder vollast nadrukkelijk gewag van z'n aanwezigheid.

Citroën-stempel

De C4 Aircross staat in drie smaken bij de Citroën-dealer, Attraction, Tendance en Exclusive genaamd. Zeven airbags, ABS met EBD, een boardcomputer en dagrijdverlichting zijn altijd standaard. Net als Hill assist en een start-/stopsysteem.

Daarmee gaat Citroën in de C4 Aircross de strijd aan in wat we voor de eenvoudigheid de Qashqai-klasse zullen noemen. Of de C4 Aircross hetzelfde succes zal hebben als die Nissan Qashqai, valt te bezien. Voor de Nissan was aanvankelijk zo veel belangstelling dat er een wachtlijst ontstond. Maar de Mitsubishi ASX, waarvan de Aircross toch afstamt, heeft een veel minder warm onthaal gekregen. De toekomst van de C4 Aircross is dus nog onzeker. Maar de Fransen hebben er wel een eigenzinnig Citroën-stempel op weten te zetten. En dat zou van de auto ook wel eens een DS3-achtig hebbeding kunnen maken.