Renault Twingo (2012) - Test

Er zijn weinig auto's die de tand des tijds zo goed hebben doorstaan als de eerste generatie Renault Twingo. Hoewel hij al in 1993 op de markt verscheen, oogt hij zelfs vandaag de dag nog guitig. De teleurstelling was dan ook groot toen in 2007 zijn opvolger verscheen, die met zijn anonieme lijnenspel opging in de grote massa. Dat heeft zijn succes overigens niet in de weg gestaan, want waar bij de meeste auto's de verkopen in de loop der jaren afnemen, staat de Twingo op dit moment (t/m november gerekend) op de tweede plek in de verkoopstatistieken. Dat heeft hij grotendeels te danken aan het feit dat er diverse belastingvrije versies leverbaar zijn, maar het is niettemin een prestatie. Nu het A-segment echter onder vuur wordt genomen door tal van nieuwkomers zoals de Kia Picanto, de drieling van het VW-concern en de nieuwe Fiat Panda, is het tijd voor een tegenoffensief. En daarvoor wordt toch weer die oude troefkaart tevoorschijn gehaald: design. Sinds Laurens van den Acker de scepter zwaait over de ontwerpafdeling van Renault, is de expressiviteit weer terug van weggeweest. De Twingo ging flink op de schop en krijgt als eerste model de nieuwe designtaal van het merk mee. Dat betekent dat de wat treurig ogende voorkant het veld ruimde voor een frisse snoet met een groot merklogo, prominent aanwezige mistlampen en een XXL-luchtinlaat in de bumper. De wijzigingen hebben hun uitwerking niet gemist, want plotseling eist de Twingo de aandacht weer voor zich op. En dat geldt ook voor de achterzijde, met opvallende achterlichten die in tweeën lijken te zijn gebroken. Je moet ervan houden, maar de Twingo toont wel eindelijk weer een beetje lef.

Tand des tijds

Maar hoe goed de designwijzigingen er ook in slagen om de Twingo jeugdiger te laten lijken, hij is inmiddels toch alweer dik vier jaar op de markt. En dat betekent dat de tand des tijds er zo hier en daar toch een beetje aan begint te knagen. Zo open je de deuren nog steeds met die priegelige hendeltjes die half verscholen naast de deur zitten, niet alleen voor dames met lange nagels een crime. Ook wanneer je instapt, krijg je een déjà vu-gevoel. Waar kennen we die hoge zitpositie en dat vlak staande stuur ook alweer van? Inderdaad, van de vorige Clio. Geen wonder, want die diende als platformdonor voor de Twingo II. Het valt zodoende zeker voor langere mensen niet mee om echt een lekkere zitpositie te vinden en de MPV-achtige schuine stand van het stuur is bij snel bochtenwerk geen pretje. Toch brengt het onderstel van de oude Clio ook voordelen met zich mee. Het geeft de Twingo namelijk een volwassen rijgedrag, zelfs tijdens de recente herfststormen lag hij stabiel op de weg. Ook het veercomfort kan zich zonder meer meten met dat van nieuwere concurrenten, de kleine Renault kan op dat vlak zelfs de strijd aan met menig auto uit het B-segment. Door die softe onderstelafstelling is het in dynamisch opzicht geen hoogvlieger, onze testauto (met winterbanden) dribbelde relatief snel over de voorwielen weg in snel genomen bochten. Zonder dat het echt link wordt overigens en eerlijk is eerlijk – de gemiddelde koper in dit segment zit helemaal niet te wachten op sportieve rijeigenschappen. De Twingo is tijdens het rijden gewoon de goedmoedige allemansvriend die je op basis van zijn uiterlijk verwacht.

Met zijn interieurruimte gooit hij nog steeds hoge ogen. Door de handige, afzonderlijk te verschuiven stoelen achterin kun je kiezen voor een relatief grote bagageruimte of opvallend veel beenruimte. Zet je ze op de achterste stand, dan kun je zelfs met 1,92 meter goed achter jezelf zitten en dat is gewoon keurig. Ook de hoofdruimte is acceptabel, zelfs in onze testauto met het optionele stoffen dak (€ 895). Ja, je leest het goed, het roldak van weleer is weer terug. Wel in een moderne, elektrisch bedienbare variant overigens, die in gesloten toestand nauwelijks voor extra windgeruis lijkt te zorgen.

Knipoog

Renault heeft geprobeerd het wat saaie dashboard op te leuken met gekleurde omlijstingen van de luchtroosters en centrale snelheidsmeter. De desgewenst in felle kleuren uitgevoerde draaiknoppen van de klimaatregeling zijn een knipoog naar de oorspronkelijke Twingo. De gebruikte materialen kunnen er voor deze prijsklasse best mee door en de volledig beklede deurpanelen zorgen voor een volwassen uitstraling. In ergonomisch opzicht is het echter soms tobben. Zo is de eerdergenoemde snelheidsmeter bovenop de middenconsole niet bijster handig en doordat de radio als een puist onderaan die console hangt, is hij lastig te bedienen. Dat maakt de Twingo deels weer goed met een behoorlijk riante standaarduitrusting, want de basisversie Authentique krijgt naast de eerdergenoemde mistlampen ook centrale deurvergrendeling met afstandsbediening, elektrisch verstelbare ramen, een boordcomputer en een cruise control met snelheidsbegrenzer mee. Ook zijairbags zijn voortaan standaard aan boord. In tegenstelling tot ESP overigens, maar dat geldt (helaas) voor veel auto's uit het A-segment. Ook zaken als een schakelindicator en een start-/stop-systeem moet de Twingo ontberen. Volgens de technici van het merk was dat laatstgenoemde systeem niet noodzakelijk omdat men de nadruk heeft gelegd op het zuiniger maken van de motoren. Zo verbruikt de geteste 1.2 16V met 75 pk volgens het merk elke 100 km 1,1 liter minder dan bij zijn introductie in 2007. Leuk, maar niet genoeg om te voldoen aan de strengere eisen voor vrijstelling van wegenbelasting die vanaf juli 2012 van kracht worden. Daarom gaan zowel de 1.2 16V als de 1.5 dCi nogmaals op de schop. De vernieuwde versies worden in maart/april leverbaar en stoten respectievelijk 85 en 102 gram CO2 per kilometer uit, waarmee ze hun wegenbelastingvrije status voorlopig zullen behouden.

De 1.2 16V is geen verkeerde motor voor de Twingo. Hoewel hij bij lage toeren weinig in huis heeft, is het voor deze prijsklasse gewoon een adequate motorisering. En dankzij zijn vier cilinders biedt hij meer raffinement dan menig concurrent met driepitter. Wel wordt hij bij hogere toeren wat rauw en versnellingsbak voelt wat stug aan. Gelukkig zijn de schakelwegen kort. Al met al kunnen we stellen dat de kleine Renault zeker niet buitenspel wordt gezet door zijn nieuwere concurrenten, hij staat nog altijd zijn mannetje. De vernieuwde Twingo staat per direct bij de dealer.