Renault Modus 1.4-16V Privilège Luxe (2005)

Renault heeft op MPV-gebied al een indrukwekkende reputatie met de Espace en de Scénic. Ze weten dus met het MPV-bijltje te hakken, dat zie je aan de Modus. Hij straalt doordachtheid uit. Neem de achterklep. Die heeft een handig ingebouwd extra klepje dat van pas komt als je kleine spullen in de achterbak kwijt wilt, of je krap staat geparkeerd. Het  scharniert naar beneden en kan een gewicht van maximaal veertig kilo dragen.

Wanneer je de achterbank helemaal naar achteren hebt geschoven, kan de bagageruimte 198 liter verstouwen. Dat wordt 274 liter als je de bank in z'n voorste positie zet, maar dan kan een volwassene niet fatsoenlijk achterin zitten. Als je de boel helemaal opklapt, staat er 1.283 liter tot je beschikking. Het opvallendste aan dit bankstel is dat je er zowel een twee- als een driezitter van kunt maken. Je klapt de middelste zitting omhoog waardoor je de buitenste twee zetels naar elkaar toe kunt schuiven. In 't lichte interieur is het 'n waar klepjes-, bakjes- en vakjesfestijn. We vinden opbergruimte onder en ín de passagiersstoel, de vloer herbergt twee luikjes en op het dashboard voor de bestuurder zit een klep met daaronder plaats voor wat klein grut. Uiteraard heeft de Modus 'n fatsoenlijk dashboardkastje met klep, kaartenvakken in de voorstoelen en vakken in de portieren.

Wakker

De zestienklepper van de Modus meet 1.390 cc en levert 98 pk bij 5.700 tpm. Voor zo'n klein autootje – die toch nog 1.135 kilo weegt – is dat heel behoorlijk en hij krijgt de Modus dan ook prima van  z'n plaats. De kleine Renault maakt eenwakkere indruk. Het motortje is fel, maar de Fransman is aangenaam stil en daardoor is het op langere ritten uitstekend uit te houden.

Het onderstel deelt de Modus met de Nissan Micra. Er dringen weinig rolgeluiden het interieur binnen, de demping is stevig maar nooit oncomfortabel. Het stuurwiel geeft een behoorlijke portie feedback over de activiteiten van de voorwielen. Hij stuurt best strak en samen met dat fijne onderstel maakt dat van de Modus simpelweg een erg prettig  rijdende kar. Het schakelen gaat weliswaar iets hakerig, maar daar valt prima mee te

leven.

We hebben het nog niet gehad over de commandopost van de Modus. Om te beginnen is het lekker licht aan boord door het vele glas rondom. Het ruimtelijke, lichte effect wordt benadrukt door de 'ambiance' Privilège waarmee onze Modus was uitgerust. Die 'goudblonde' (zoals Renault het noemt) kleur van bekleding en dashboard doen het binnenste van de Modus groter lijken. Alle elementaire info over het wel en wee van de auto wordt digitaal doorgegeven via het centraal op het dashboard geplaatste instrumentarium. Dat ziet er speels uit, maar praktisch is het niet – je moet je blik toch langer van de weg halen dan wanneer de snelheidsmeter voor je neus staat. De kunststof die Renault voor het dashboard  gebruikt, is van 'n betere kwaliteit dan we gedacht hadden. 't Is zacht en  in combinatie met de stoffen panelen op de deuren komt het geheel warm over. Hoewel 't stuurwiel niet axiaal verstelbaar is, is de zitpositie oké. De stoelen zijn zacht en bieden goede zijdelingse steun.

De Fransman zit voor het geld goed in z'n spullen. Bovendien stuurt 'ie fijn, biedt 'ie een flexibel interieur en is 'ie lekker vlot.  De Renault Modus heeft niet alleen op papier een grote mond, maar weet die ook in de praktijk overtuigend waar te maken.