Opel Frontera RS 2.2-16V Sport (2000)

Je verwacht dat een sports-utility mooier is dan een zakelijk, hoekig terreinmonster. Dat klopt wel een beetje. Opel houdt het bij de Frontera op een vrij hoekige neus, de frivoliteit zit hier in een vijfhoekig zijruitje. Nog steeds is de korte driedeurs Sport-versie een soort targa-cabriolet, het achterstuk van het dak kan met zijramen en al gedemonteerd worden. Daar zit standaard een glazen uitklapdak in. Gezien het weer hebben we niet geprobeerd half-open te rijden, maar het geeft "s zomers zeker een extra avontuurlijke dimensie aan de Frontera dat het kan. Terwijl het gemonteerde dakdeel geen tocht, lekkage of veel extra windgeruis opwekt.
Voor deze test kozen we de benzinemotor, de goedkoopste keus. In aanschaf tenminste, want met een verbruik rond 1:8 zijn de rijkosten avontuurlijk hoog. De moderne zestienkleps 2,2-liter is daarmee niet echt zuinig, maar dat kan haast niet anders in een auto van zo"n 1800 kg. Dat laatste wreekt zich ook in de prestaties.
De dikke viercilinder wil niet vlot op toeren komen. Hij trekt zonder klagen vanaf heel laag toerental, maar haast is hem vreemd. Het Opel-aggregaat rochelt rauw bij het optrekken. Op kruissnelheid blijft het motorgeluid behoorlijk goed gedempt, mag dan zelfs motorisch stil heten. Maar verwacht op de snelweg geen geweld. Je hebt net genoeg om goed met het verkeer mee te komen, de inhaal-acceleratie stelt weinig voor. Bij lagere snelheden heb je alleen het voordeel dat je heel snel kunt doorschakelen, gebruik makend van de enorme souplesse, of ook ontspannen in een hoge versnelling kunt blijven hangen. Een echte avonturier maakt zich niet druk, toch?
De zitplaatsen zijn alleszins comfortabel, zijdelingse steun staat echter niet hoog op de prioriteitenlijst. De stoelen hebben nauwelijks vorm. Instellen van de zitpositie is redelijk goed mogelijk: hoogteverstelling op het stuur, idem op de bestuurdersstoel. Al gaat het wat omstandig, met een slingertje onder de zitting. Traploze leuningverstelling is blijkbaar onnodig comfort in de wildernis, dat gaat ouderwets met een hendeltje.
Onze ferme jongen gaan wel met zijn tijd mee met hoofdsteunen op de in gelijke helften deelbare achterbank. Waar je behoorlijk ruim zit, zodat het verbaast dat Opel niet rekent op een derde passagier middenachter (geen derde gordel). Het dak van de Frontera is achteraan nogal dik in verband met de afneembaarheid ervan. Maar je hebt toch nog plek zat. Dát was bij "korte" terreinauto"s weleens anders. Evenals de beschikbare bagageruimte, die in deze driedeurs auto lang niet benepen is.

Avontuur op de weg

Door woestijnen, rivieren en oerwouden crossen is voor de doorsnee automobilist niet weggelegd, die moet het stellen met de asfaltjungle. Door hoe diep water of over hoe dikke boomstronken je kunt rijden gaan we dus niet onderzoeken. De vraag is eerder hoe gehandicapt je bent op gewone straten en wegen. Nou, dat valt nog mee al is de Opel Frontera een 4x4 van de oude stempel. Hij stuurt indirect en weinig secuur, wordt van zijn koers gedrukt door zijwind en hobbels in de weg. Dat ligt mede aan de soepele vering, die een waggelig weggedrag veroorzaakt. Tsja, het is het één of het ander.
In geasfalteerde bochten hoef je niet heel hard te gaan om te voelen hoe het aanzienlijke - en hooggelegen - gewicht de hele auto opzij wil schuiven. Getrouw aan het "oude stempel"-gedrag schuift de Opel Frontera vooral rechtdoor over de voorwielen als je avontuurlijk de bocht in duikt.
En met vierwielaandrijving dan? Ho even, die is niet bedoeld voor permanent gebruik. Dan zou er een extra differentieel tussen voor- en achterwielaandrijving moeten zijn, anders gaat de zaak wringen in bochten. Dat heeft deze Opel niet. Als het gladdig is kun je op 4WD overgaan, licht wringen tussen de aandrijving vóór en achter wordt dan opgevangen met een ietsje wielslip. Heel handig is dat de Opel elektro-hydraulisch omschakelt van achter- op vierwielaandrijving. Gewoon op een knopje drukken, zolang je niet harder dan 100 rijdt. Kom je onverhoeds in moeilijke(r) omstandigheden, dan is het Opel-systeem heel plezierig.
De uitrusting van de Frontera Sport is best goed: centrale vergrendeling met afstandsbediening, elektrische bediening voor ramen en spiegels, mistlampen voorop is standaard. Evenals indrukwekkende lichtmetalen velgen, ABS en metallic lak.
Al met al is de Opel Frontera een redelijk comfortabele 4x4 die ook goed in de asfaltjungle is te rijden.