Opel Adam 1.4 Jam (2013)

Zeker in deze gele lak (die Opel heel hip 'James Blonde' noemt) laat de nieuwe kleine opdonder je ochtendhumeur als sneeuw voor de zon verdwijnen. Bekijk dat kekke neusje, die zwarte lichtmetalen wielen (18-inch!) met één gele spaak, de met 'koolstofvezel' omhulde spiegels, funky stickers en dat verrassend gelijnde dakje in contrasterend zwart. O nee, bij een Adam heet zwart 'I'll be Black'. Ja, echt ... Tijdens de testweek voerden we tientallen discussies over mooi en lelijk – een Adam trekt héél veel bekijks – maar je moet toch wel een enorme zwartkijker zijn om hier niet de lol van in te kunnen zien. 'Onzin, een Adam is gewoon een kloon van de Fiat 500', hoor je dan vaak. En toegegeven, zeker driekwart van achteren stralen de Adam en 500 dezelfde aaibaarheid uit, maar de Opel staat wat ons betreft een stuk stoerder op zijn wielen. Hij is dan ook heel wat groter dan de Italiaan.

Wanneer je plaatsneemt achter het stuur, maakt de Opel indruk. Het ziet er echt leuk uit, lekker fris en overzichtelijk. De Adam is wat nuchter van opzet, maar heeft een apartere aankleding en uitstraling dan zijn broertje, de Corsa.

Het comfortniveau op langere ritten is helaas wat minder goed voor elkaar. Dat komt deels door het hoge toerental van de motor, maar het vrij hard afgestemde onderstel drukt ook zijn stempel op Opels jongste. Zijn chassis (sportiever afgestemd bij de Slam-uitvoering) voelt weliswaar alert aan, maar de veren en dempers geven ook vrij veel wegdekdetails door aan je billen. Neem de enorme kraters in kapotgevroren zoab; soms zou het fijn zijn als die iets soepeler zouden verdwijnen in de ophanging, dat zou de auto rustiger maken. Al nemen we het stuiterige randje graag voor lief, want de Adam zet er een uiterst vermakelijk stuur- en bochtengedrag tegenover. Hoewel de bediening iets zwaarder mag, reageert de Adam verrassend goed op je commando's. De brede banden onder de testauto dringen onderstuur erg lang naar de achtergrond, waardoor de auto zich zelfs op de grens capabel en levendig toont, terwijl hij in de stad de typische kruip-door-sluip-door-wendbaarheid heeft die compacte auto's zo fijn maken.

Onze Adam heeft de ongeblazen 1,4-liter met 87 pk in zijn neus en dat is ruim voldoende voor de 1.120 kilogram wegende auto. Vanuit stilstand voelt hij al meteen lekker vinnig en dat karakter blijft ook in de hogere versnellingen overeind. Alsof hij er altijd zin in heeft. De Adam voelt sneller aan dan hij daadwerkelijk is. Deels komt dat door de korte overbrengingsverhoudingen van de vijfbak, waardoor het blok relatief veel toeren draait en bij de les voelt, maar in die toeren schuilt meteen een nadeel. Vooral op de snelweg brult de Adam als een jammerende kleuter die zijn zin niet krijgt. Met ruim 3.500 toeren bij 120 km/h hoor je hem nadrukkelijk.