Op knakenkoers deel 1 - Barrelbrigade

Een bonte stoet meldt zich ’s ochtends vroeg in het Friese De Laatste Stuiver, een buurtschap waar de plaats Buitenpost het dichtste bij ligt.

Michiel en zijn Ford Thunderbird zijn er gewoon bij. Hij moest de nodige maatregelen nemen om zijn auto geschikt te maken voor de op het oog simpele rit naar de andere kant van het land. Maar met een dynamo die niet meer oplaadt, kom je er niet. Voor de gelegenheid is die gefikst en er is dus geen probleem meer met de stroomvoorziening in de auto.

De grote dorst van de V8 is nog het enige wat overblijft, maar dat is ingecalculeerd. Onderweg blijkt de T-bird goed gezelschap te zijn, al is de Amerikaan wel erg laidback. Enig tempo zit er niet in, maar dat heb je natuurlijk ook niet nodig als je kriskras door Nederland rijdt. Na onze demontage van het portier blijkt dit helaas niet erg best afgehangen te zijn. Het is dus voort durend de vraag of dat loeder nog een keer in het slot wil vallen.

Verder is er de degelijke Mercedes A-klasse. Volgens degenen die er omheen rijden, is hij zo krom als een hoepel. Maar wie ermee rijdt, begint daar meteen aan te twijfelen. Want hij spoort mooi rechtuit en het stuur trilt op geen enkele snelheid. Wel doet zich een probleempje voor met de elektra (massa?) in de achterklep. Als het rempedaal wordt aangeraakt, begint de achterruiten wisser onophoudelijk te bewegen. Wordt het rempedaal nogmaals aangetikt, dan stopt de wisser weer. Of hij gaat door in de intervalstand; dat kan ook. Verder was de A-klasse op een dag niet meer te starten. Oorzaak: de binnenverlichting achterin bleef branden. En dat lampje wordt gevoed via ... de achterklep. Kortom: het is daar een rommeltje.

‘SUCCES’

Toch is Nic nog steeds overtuigd van zijn Mercedes. Vooral dat hij als beste uit de bus kwam bij de technische keuring, mag iedereen nog steeds weten. “Bedenk daar ook bij dat mijn auto nog een stuk goedkoper was dan die van de concurrentie. Dat noem je succes.” Wat hij ook succes vindt, is dat hij een Mercedes van de zaak rijdt. Al is het wel de allergoedkoopste uitvoering die eigenlijk al is beland in het voorportaal van de sloop. Niets mis met mensen die vlug tevreden zijn, toch?

Volledig vrij van problemen is de Renault Scénic van Jan Lemkes. Zijn gratis auto, die hij betrok bij Mobiliteits Service Evert in Apeldoorn, blijkt de titel ‘barrel’ nauwelijks te mogen dragen. Goed, je voelt wat slijtage: het stuur heeft een aardig ruime vrije slag en dat geldt ook voor de versnellingspook, maar verder is de Scénic een auto waar je helemaal niets op kan afdingen. Die heeft jarenlang een zuinige baas gehad. Zonde eigenlijk, om hem voor dit doel in te zetten, is de algemene mening. Maar ja, als je als auto eenmaal tot de Barrelbrigade bent toegetreden, is je lot bezegeld. ’t Is maar blik, nietwaar? “

Er is geen auto die verder af zit van een Alfa 156 dan deze Renault”, vindt Jan. “Zo’n Italiaan koop je met je hart en om de rijeigenschappen en deze auto ... tja, dat is niets meer of minder dan gewoon vervoer. Een Scénic koop je alleen om rationele reden.” Op zijn auto valt dan weinig aan te merken, maar wat Jan écht vervelend vindt is dat hij door het vlakstaande stuur als een buschauffeur moet rijden. “Het is in geen enkel opzicht een dynamische auto of een auto waarop je trots kunt zijn. Maar ik mag natuurlijk niet klagen met mijn gratis auto in prima staat.” Zo is het maar net.

Onderweg tijdens de toer door Nederland komen de barrels op mooie plekken. De velden met bloembollen staan in bloei en de heren treffen een zonnige, droge dag. Kom daar maar eens om in Nederland. Omdat de heren zichzelf natuurlijk graag in de kijker rijden en alle liefhebbers een blik op hun auto gunnen, wijken ze van de route af om een paar keer over de Brink in Laren te rijden, de vaste plek van vele autospotters. Maar helaas voor de mannen is het er akelig rustig op de dag van de knakenkoers. Ze vallen inderdaad op tussen al het dure spul dat in het Gooi rondrijdt. Maar of het ook de aandacht oplevert die je graag zou willen ... Dan maar chic lunchen en gauw door naar Zeeland.

SCHOENEN

Onderweg wordt er uitgebreid gekwist. De mannen krijgen een aantal vragen over hun auto voor hun kiezen. Die variëren van: ‘Hoe heet de kleur van jouw Ford Thunderbird precies?’, tot ‘Wat is de geboorteplaats van Mika Häkkinen?’ voor de bestuurder van de A-klasse. Voor Jan zijn er nog de vragen die eigenlijk waren bedoeld voor hem als bestuurder van een Alfa 156: ‘Welke schoenen maakte Walter de’Silva, die ook de 156 ontwierp?’. Voor de goede antwoorden zijn er punten te verdienen. Degene met de hoogste score mag zich straks winnaar van de tocht noemen.

Maar voordat het zover is, maakt de Barrelbrigade een tussenstop bij de Brouwersdam. Die plek staat bekend om het schuin aflopende stuk asfalt. Een mooie locatie voor wat fotoen videoopnamen, maar toch een heel stuk minder geschikt voor de Ford Thunderbird. Na een paar keer schuin de ‘kombaan’ op en af te hebben gereden, lijkt het chassis hoe langer hoe meer de vorm van een ‘wokkel’ aan te nemen. Willebrands krijgt zijn deur nog wel open, maar steeds moeilijker dicht. Gauw maar weer op het vlakke asfalt gaan rijden.

Als de auto’s aan het einde van de dag het Zeeuwse Schuddebeurs bereiken, blijkt dat Michiel het beste uit de bus komt bij de puntentelling. Daar heeft hij geluk mee, want na een dag onderweg blijkt zijn auto toch wel in verregaande staat van verval te verkeren. De Mercedes blijft rustig doorrijden. En de Scénic van Jan lijkt blij dat hij in de handen van een nieuwe baas nog eens zijn kwaliteiten mag bewijzen. Die loopt als een Zwitsers uurwerk. Bij de T-bird van Willebrands komt de constructie steeds meer in het geding. Telkens is het spannend of zijn portier nog een keer dicht wil. De proeven zitten erop en als we alle punten bij elkaar optellen, is Michiel met zijn Thunderbird winnaar. Onderweg zat hij Nics Mercedes telkens op de hielen. Zijn gewaagde keuze leverde hem wel de publieksstem op, wat de doorslag gaf. Volgende week reiken we de Gouden Drijfstang plechtig uit.