Test: Nissan Qashqai+2 (2008)

Eén nadeel van de Nissan Qashqai gaat door de komst van de nieuwe uitvoering zeker niet minder worden: de enorm lange levertijden. Werd er bij het debuut van de auto begin 2007 nog wat sceptisch gekeken naar dit zoveelste nieuwe type auto op de markt, inmiddels is duidelijk geworden dat een grote groep mensen wel de looks van een stoere offroader wenst, maar niet op de nadelen van een zware 4x4 zit te wachten. De compacte Qashqai voldeed exact aan dat profiel en werd een kaskraker van de eerste orde. Inmiddels bedraagt de wachttijd zelfs meer dan een jaar, ondanks het feit dat de fabriekscapaciteit in het Engelse Sunderland inmiddels al fors is uitgebreid. En dat zal nodig zijn ook, als de nieuwe Qashqai +2 net zo'n succes wordt als zijn kleine broertje.

De naam geeft al aan waarin hij zich onderscheidt; dankzij een derde achterbankje kan hij twee personen meer meenemen. En daarmee wordt het een stoerder alternatief voor midi-MPV's als de Opel Zafira en de VW Touran. Hoewel de +2 er in onze ogen toch wat minder fraai uitziet dan de vijfzitter. Van de zijkant beschouwd oogt hij een tikje 'uitgerekt', wat ook niet vreemd is met de lengtetoename van liefst 21 centimeter. Overigens heeft Nissan zich er niet gemakkelijk vanaf gemaakt door simpelweg een stuk metaal aan de achterkant te lassen. Zo nam de wielbasis ook met 13,5 centimeter toe en werd de carrosserie 3,8 centimeter hoger gemaakt, om de instap naar de achterste zitrij te vergemakkelijken en daar meer hoofdruimte te creëren. Al met al staat er nu een 4,52 meter lange en 1,65 meter hoge auto langs de stoep, die door Nissan nog altijd 'crossover' wordt genoemd, maar onwillekeurig dicht tegen SUV's als de Volkswagen Tiguan en Renault Koleos aanschurkt. Wat die echter níet hebben en de Nissan uniek maakt in dit segment, is die derde zitrij.

Flexibeler

Denk overigens niet dat je nu met zeven volwassenen op pad kunt met de Qashqai,. Zitplaats nummer zes en zeven zijn uitsluitend geschikt voor kinderen, zoals dat overigens bij de eerdergenoemde Zafira en Touran welbeschouwd ook het geval is. Dat neemt niet weg dat het 't interieur van de Nissan een stuk flexibeler maakt, want het kán in ieder geval wel. En mocht je de stoeltjes even niet nodig hebben, kun je ze in een handomdraai platleggen en dan heb je een keurig vlakke laadvloer. Bovendien is de achterbank over een lengte van 24 centimeter verschuifbaar, zodat je in dat geval ook de bank een stuk naar achteren kunt verschuiven. Waarmee een ander minpunt van de gewone Qashqai, de matige beenruimte achterin opgelost is. Ook heeft de groeistuip uiteraard positieve uitwerkingen op de bagageruimte. Als de achterbank in de gewone stand staat, heb je 50 liter meer inhoud en met de bank op de voorste stand is de bagageruimte een riante 550 liter groot. Net als bij de vijfzitter is de tildrempel echter nog altijd aan de forse kant, wat het inladen van zwaar spul lastig maakt.

Daden

Van de behoorlijk gegroeide lengte en wielbasis merk je tijdens het rijden overigens niet gek veel, de Qashqai is nog steeds een lekker wendbare auto met een heerlijk directe besturing. Stuurreacties worden snel in daden omgezet en dragen bij aan een prettig rijgedrag. Uiteraard merk je dat hij behoorlijk hoog op de poten staat, hij rolt relatief veel om zijn as en bij het afremmen duikt de neus flink naar beneden. Maar dat is inherent aan het karakter van een dergelijke auto, hij nodigt ook niet uit tot een robbertje stoeien. En laten we wel wezen, bij dit soort familieauto's draait het om andere zaken. Rijcomfort is in dit segment veel belangrijker, en op dat vlak presteert de Qashqai prima. Ook hier profiteer je van de langere wielbasis, waardoor hij soepeler over wegoneffenheden glijdt. Al met al zit het met het comfort wel snor, te meer omdat de Nissan weinig rijgeluiden produceert.

Dankzij de hoge zitpositie heb je een goed zicht op de weg, maar met het zicht rondom is het minder gesteld. Vooral schuin naar achteren verstoren de brede C-stijlen en hoge raamlijn je blikveld.

Ademnood

Voorlopig is de Qashqai alleen leverbaar met tweelitermotoren, namelijk een 141 pk sterke benzine en een van zustermerk Renault afkomstige diesel die 150 pk levert. Pas halverwege volgend jaar volgen kleinere motoren, te weten een 1.6 met 115 pk en een 1.5 dCi met 105 pk. Hoewel we nog niet met deze motoriseringen konden rijden, denken we dat met name de 1.6 wel eens moeite met de zevenzitter kon hebben. Leeg weegt hij namelijk zo'n 1,5 ton, zodat de 2.0 benzine al behoorlijk aan de bak moet om de gang erin te houden. Je moet hem echt op toeren houden, onderin gebeurt er namelijk erg weinig. Dankzij de nauwkeurige en licht te bedienen versnellingspook is dat echter geen straf. Optioneel is er ook een CVT leverbaar voor deze motor, maar wij zouden prima kunnen leven met deze heerlijk schakelende handbak. Net als zijn benzinebroer komt ook de diesel moeizaam op gang, je moet echt gas geven voordat hij er zin in lijkt te krijgen. Dan beloont hij je ook met een flinke duw in de rug, maar waar is de tijd gebleven dat je een diesel puur op koppel kon laten wegrijden? Veel moderne diesels komen in ademnood bij lage toeren, en de Franse dCi is geen uitzondering. Hij moet echter ook 1.600 kilo in gang brengen, de vierwielaandrijver zet zelfs 1,7 ton op de schaal. Deze leent het 'All Mode 4x4'-systeem van grote broer X-Trail, waarbij je met een draaischakelaar op de tunnelconsole kunt kiezen of je twee of vier aangedreven wielen wenst. Zodoende is ook de 4x4-versie voor het merendeel als voorwielaandrijver onderweg. In Nederland zal het merendeel voor deze variant opteren, waarmee je twee mille in je zak houdt. Voor de derde zitrij en extra carrosserielengte moet overigens een vergelijkbaar bedrag op tafel komen (€ 1.960 om precies te zijn), wat best een forse meerprijs is. Voor mensen met een groot gezin is de +2 echter niettemin een uitkomst, zeker als je een gezinsauto met een stoere uitstraling zoekt.