Nissan GT-R Base (2009)

Nissan wist het publiek in de aanloop naar de productieversie van de GT-R goed te bespelen en bracht rondetijden op de fameuze Nordschleife naar buiten die mensen niet voor mogelijk hielden. Het enige waar met name concurrenten wel terecht vraagtekens bij zetten, is het vermogen van de auto. Op de rollenbank bleek het maximumkoppel met 752 Nm bij 3.650 tpm toch wat hoger dan de door Nissan opgegeven 588 Nm. Het vermogen was 488 in plaats van 485 pk.

Alle acties aan boord van de GT-R gaan gepaard met een hoop mechanische geluiden. De Nissan kraakt, beweegt en klikt bij elke actie die je uitvoert, waardoor je voortdurend het idee hebt dat je in een Transformer zit die op het punt staat van gedaante te verwisselen. Het begint als je de motor start: een soort mechanisch gehuil, dat veel Aziatische sportauto's eigen is. De pk's komen niet langer uit een geblazen zes-in-lijn, zoals in de oude Skylines, maar uit een V6. Uiteraard wel met twee dikke turbo's, die elk een cilinderbank bedienen.

Via een DSG-achtige versnellingsbak met dubbele koppeling gaat al die kracht naar alle wielen. Deze bak is duidelijk niet bedoeld voor soepel rijgedrag. Je voelt én hoort elke versnelling die wordt ingelegd. Zeker bij parkeersnelheid is de auto hierdoor een beetje nukkig.

De schakelsnelheid is echter onovertroffen. Je kunt de automaat het werk laten doen of zelf met flippers aan de slag gaan. Gecombineerd met het iedere keer opkomende gefluit van de turbo's is elke sprint een feest van mechanisch rumoer, boos geblaas en uitlaatgeplof.

Hoog niveau

De GT-R heeft vierwielaandrijving van een hoog niveau. Afhankelijk van het gedrag van de auto wordt er vermogen gestuurd naar het wiel dat het op dat moment het best kan gebruiken. Als gevolg daarvan ligt de auto als een blok op de weg. Na elke bocht blijk je weer harder te hebben gekund. Geloof ons, tenzij je compleet levensmoe of professioneel rallyrijder

bent, bereik je je eigen limiet veel eerder dan die van de auto. Onvoorstelbaar hoe hard dit ding door de bocht kan! Nou ja, als het droog is. Ons testmodel stond op semi-slicks en op nevelige koude dagen met nat asfalt is dat geen ideale combinatie. Zelfs met ESP aan blijkt de GT-R dan een losse kont te hebben tijdens het uitaccelereren. Met tegensturen en voorzichtig gas erbij corrigeer je dat simpel. De GT-R is rechtuit minstens zo indrukwekkend als in de bochten. Ruim onder de vier seconden zit je op honderd, tien tellen verder passeer je de 200 km/h.

Zelfs toen we over de 300 km/h gingen, zat de Nissan duidelijk nog niet aan zijn top. Door de twee turbo's heb je, zolang je maar boven de 3.000 toeren blijft, massa's vermogen tot je beschikking. Het blijft onvoorstelbaar om bij een kruissnelheid van 250 km/h nog een duw in je rug te krijgen als je het pedaal vloert.

Daar komt het stabiele gedrag van de auto nog bij. Oké, boven de 280 km/h wordt het stuur wat lichter, maar mag het? Het vertrouwen dat de auto je geeft, is enorm, het gemak waarmee je dit soort snelheden rijdt onvoorstelbaar. Het prestatiepotentieel van de GT-R kostte tot op heden zeker het dubbele. Dat maakt hem relatief gezien een koopje.