Test: Morgan 4/4 (1997)
Typisch Brits
Laat iemand een Morgan 4/4 zien. Eerste reactie: typisch Brits. Zo Brits als thee met een wolkje melk. En daarom moest AutoWeek op stap om uit te vinden wát nu zo Brits is aan de handgemaakte Morgan.
Toch raar. Geen land ter wereld dat zo royaal is met slecht weer als Engeland en wat denk je: ze maken er cabrio's, sorry, convertibles bij de vleet. Bentley zet ze met de hand in elkaar, TVR zou de open auto uitgevonden kunnen hebben, Jaguar heeft ook altijd lekker meegedaan, Marcos doet bijna niets anders en MG al helemaal niet en datzelfde geldt ook voor de bouwers van onze test-roadster: de Morgan.
Intrigerende type-aanduiding dat 4/4 of niet soms? Die stamt zoals zo veel bij Morgan uit een ver verleden. De ene vier staat voor het aantal cilinders, de andere voor het aantal wielen. Vroeger had je namelijk ook driewielers van Morgan en die werden aangedreven door een tweecilinder motor. Als je met de 4/4 ergens komt voorrijden is de eerste vraag geheid: hoe oud is-ie? Nieuw dus, maar hij ziet er wel uit alsof hij uit de jaren '40 stamt. Onder de ellenlange tweedelige aluminium motorkap bevindt zich, ingepast in een stalen chassis met houten koetsdragende delen, een moderne 1,8-liter zestienklepper van Ford met een vermogen van 114 pk.
Een goeierd
Verrassing als je hem start: hij klinkt een beetje donkerbruin. Van achteren ontsnapt een gemoedelijk gebrom. Hoe gek het ook klinkt: dat uitlaatgeluid is tekenend voor het karakter van de viercilinder vierwieler. Een goeierd is het. Op de een of andere manier maakt de Morgan iets in je los. En dat is niet het beest. Als je in een Morgan stapt, krijgt je iets ontspannens over je heen. Zo van: we gaan wel, maar dan wel via de mooiste route binnendoor. Rustig aan. In een Morgan adem je de buitenlucht niet in, maar je degusteert het. In de Morgan heb je ruimschoots de tijd alle indrukken van buitenaf te verwerken. De Morgan is ook niet gebouwd op snel bochtenwerk. Aan de motor ligt het niet, die zorgt er wel voor dat de auto - ondanks bijna 900 kilo 'drooggewicht' - vlot genoeg is. Nee, het is het onderstel dat de Morgan tot een rustige gaander maakt. En heus niet alleen omdat de voorwielen al bij een beetje stuuruitslag tegen de binnenzijde van de wielkasten aanlopen waardoor je op een klaverblad verbrand rubber ruikt. En ook niet omdat de 4/4 bij het nemen van een bocht letterlijk in zijn voegen kraakt. Het concept van het onderstel dateert van eind dertiger jaren en dan heb je nu wel de beschikking over moderne schokdempers, maar haal het niet in je hoofd om te gaan gooien en smijten. Die bocht wordt heus wel gerond, dat wel, maar door alle bovengenoemde geluiden en luchtjes laat Morgan weten: zó gaan we niet met elkaar om. Overigens is er nog iets dat je er van weerhoudt om eens de beest te gaan uithangen. De besturing van deze klassieker is buitengewoon zwaar. Eigenwijs? Toch doen? Als je snel moetsturen, stoot je linker elleboog hardhandig tegen uitsteeksels als het deurslot en -frame. Inderdaad, wij zijn eigenwijs geweest, maar inmiddels gaat het wel weer.
Zwaaien
Bij de Morgan zijn binnen en buiten eigenlijk één; je hoort gewoon open te rijden. Dicht? Kan. Maar alleen als het heel erg hard regent; een licht buitje is open ook wel te doen. Gewoon doorrijden tot het regenen ophoudt. Maar goed, als we dan toch per se een interieur willen... Dat van de Morgan bevestigt alle vooroordelen over een Britse auto. In die van ons zat zeer fraai écht hout en mooie - met een groen biesje - afgewerkte zwartleren bekleding. Overigens, in deze 4/4 zijn die natuurlijke materialen niet standaard. Een bijna aandoenlijk detail: in het handschoenenkastje zit een donkergroen hoogpolig tapijtje... De Morgan doet echt je best om zijn twee inzittenden een verwend gevoel te geven. Je ziet aan alles dat de auto met zorg is gemaakt. Maar misschien is geconstrueerd in dit geval pas echt op zijn plaats. Of gecomponeerd. De Morgan is een mooie auto die positieve reacties oproept. Mensen beginnen spontaan naar je te zwaaien, voor het stoplicht gaan raampjes naast je open en krijg je complimentjes. Een Morgan kán gewoon. Sterker nog, volgens ons is hij zeer verantwoord; wie instapt neemt automatisch de belangrijkste karaktertrek van de Morgan over. Hij of zij wordt een goeierd zonder haast. Een Morgan helpt je genieten van het leven.
- +Heel erg mooi
- +Fraai afgewerkt
- +Puur rijplezier
- -Niet voor snel bochtenwerk
- -Nauwelijks vering
Signalement
Merk | Morgan |
---|---|
Model | 4/4 2-seater |
Carrosserie | 2-deurs, cabrio |
Transmissie | 5 versnellingen, handgeschakeld |
Aandrijving | achterwielaandrijving |
Nieuwprijs | € 53.725 |
Specificaties
Brandstof | benzine |
Motor | 4-cil. in lijn |
Cilinderinhoud | 1.796 cc |
Maximaal vermogen | 83 kW / 113 pk bij 5.750 tpm |
Maximaal koppel | 162 Nm bij 4.500 tpm |
Inhoud brandstoftank | 50 l |
Lengte / breedte / hoogte | 3.890 mm / 1.500 mm / 1.290 mm |
Wielbasis | 2.440 mm |
Massa leeg | 868 kg |
Laadvermogen | 212 kg |
Banden | 165SR15Prijzen |
Topsnelheid | 185 km/h |
Acceleratie 0-100 km/h | 8,1 s (fabrieksopgave: 8,7 s) |
Acceleratie 80-120 km/h in 4/5 | 8,1 s |
Brandstofverbruik | 8,5 l/100km (fabrieksopgave: 8,2 l/100km) |
CO2-uitstoot | 196 g/km |
Lees ook
Test: Morgan 4/4 2-seater (1999)
Test: Honda NSX-T - Land Rover Defender 90 - Lincoln Town Car - Mini 40th Anniversary
Test: Hyundai Ioniq 5 - Beter zonder dat je het ziet
Je ziet steeds vaker opgeruigde campers, wat kan zo'n hoogpotige 4x4?
Test: Lynk & Co 08 – Plug-in hybrid met 200 km elektrisch bereik
Lezersreacties (1) (gesloten)
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.