Test: Mitsubishi Lancer Sportback (2008)

Het is lastig om Mitsubishi's nieuwe Lancer Sportback in een hokje te plaatsen. Met zijn langgerekte achtersteven is het eerder een liftback dan een hatchback zoals de Golf en Astra. Bovendien schurkt hij met zijn niet-onaanzienlijke lengte van 4,60 meter tegen het D-segment aan. Je kunt hem nog het beste vergelijken met de Skoda Octavia, en de nieuwe Lancia Delta heeft een vergelijkbare opzet. De designers van Mitsubishi zeggen zelf de karakteristieke Saab 900 Combi-Coupé uit de jaren '80 als inspiratiebron te hebben gebruikt. Oude tijden herleven!

De toevoeging 'Sportback' schept verwachtingen, die de nieuwe Lancer-telg probeert waar te maken met een werkelijk enorme achterspoiler en uit de kluiten gewassen wielen. De basismodellen krijgen 16 inch mee, maar de meeste uitvoeringen staan op 18 inch en dat is fors voor deze klasse. Het smoelt goed en dat geldt ook voor de chromen rand rond de grille, die de neus een beetje de vorm van een haaienbek geeft. Lekker agressief. Maar het échte nieuws is natuurlijk aan de achterkant te vinden: de kofferklep van de Lancer sedan ruimde het veld voor een schuin aflopende achtersteven waarvan de aanblik wordt gedomineerd door de eerdergenoemde 'taartschep', die zelfs op de basisversie met 1,5-litermotor prijkt. Echt harmonieus is het nieuw getekende achterwerk in onze ogen niet; je ziet dat eerst de sedan is ontworpen en daarna pas de vijfdeursversie. Meestal is het net andersom in het C-segment, waar liefst driekwart van de verkopen voor rekening van de hatchback komt. Mitsubishi verwacht voor Nederland een vergelijkbare verdeling bij de Lancer-afzet, waarmee meteen het enorme belang van deze variant is onderstreept.

Snufje Evo

De interieurruimte van de Sportback valt met de forse buitenmaten in het achterhoofd tegen. Achter de niet bijster ver openende achterklep (uitkijken voor je hoofd!) gaat een kofferbak met 344 liter inhoud schuil. Op dat vlak geeft de Skoda Octavia hem met liefst 560 liter uit een vergelijkbare configuratie een forse draai om de oren. Ook de ruimte op de achterbank valt wat tegen. Met de beenruimte zit het wel snor, maar personen boven de 1,80 meter zitten met hun hoofd klem tegen het dak, een gevolg van de aflopende daklijn. Voorin is er meer dan voldoende bewegingsvrijheid voor lijf en leden, alleen is het hier een zwaarwegend nadeel dat het stuur niet in lengterichting te verstellen is. Dat vergemakkelijkt het vinden van een prettige zitpositie niet. In andere opzichten hebben de Mitsubishi-ontwerpers echter goed werk verricht. Het kleine stuurtje laat zich lekker beetpakken en ook als je eenmaal onderweg bent, stellen de stuurreacties niet teleur. De Japanners geven onomwonden toe de Alfa 156 op dit vlak als voorbeeld te hebben gebruikt en daar doet de Lancer inderdaad aan denken. Hij danst lichtvoetig door de bochten en als je het gaspedaal loslaat, wil de achterkant nog wel eens meespelen. Op een vermakelijke manier welteverstaan, want het weggedrag is zondermeer foolproof. Hooguit zou het stuur rond de middenstand wat meer gevoel mogen bieden, maar verder is de Sportback gewoon een lekker dynamisch rijdende auto om mee op pad te zijn. Er schuilt duidelijk een snufje 'Evo' in zijn genen!

Brommerig

De door ons gereden versie met van Volkswagen afkomstige tweeliterdiesel is nogal brommerig bij het accelereren, maar het goede nieuws is dat Mitsubishi volgend jaar een in eigen huis ontwikkelde commonrail-dieselmotor introduceert die 1,8 liter inhoud heeft en voldoet aan de Euro 5-emmisienorm. Verder is de Mits leverbaar met een 1,5-liter benzinemotor die met 109 pk nog best aardig uit de verf komt en een 1,8-liter die goed is voor 143 paarden. Wie echt sportief wil rijden, moet nog even wachten op de Ralliart, een soort budget-Evo die met 240 pk vanaf volgend jaar de aanval opent op de GTI's van deze wereld. Komende herfst staat de Sportback in de showroom. Prijzen zijn nog niet bekend, maar zullen vermoedelijk op het niveau van de Lancer sedan liggen.