Mitsubishi Lancer 2.0 DI-D Instyle (2008)

Wat een stoere bak, met die lekker brede schouders en heupen en een agressieve neus! Voorspoiler en sideskirts zijn standaard op de geteste uitvoering, net als het chromen randje om de grille. De enige dissonant is de wat iele, enkele uitlaat.

Dubbel gevoel
Aan de binnenkant krijgen we een beetje een dubbel gevoel. De Instyle-versie die we rijden, is volgeladen met opties. Leer, xenonverlichting, een navigatiesysteem, stoelverwarming, bochtverlichting en keyless go: het kan allemaal niet op. Allemaal standaard, net als het lekkere sportstuurtje! We kijken aan tegen twee kokers à la Alfa Romeo, waarin de klokken verborgen zijn: dit ziet er heel aardig uit.
Maar dan de rest. Het grootste gedeelte van het dashboard bestaat uit hard plastic, dat erg onprettig aanvoelt. Dat geldt ook voor de knoppen van onder meer de klimaatregeling, die wel van Intertoys afkomstig lijken te zijn. Een groot minpunt is dat het stuur niet axiaal verstelbaar is. Ook vinden we de zittingen iets te kort.

Gelukkig maakt de Mitsubishi een en ander goed met zijn rijgedrag. De Instyle-variant is namelijk voorzien van een sportonderstel dat zeker niet verkeerd is. Het sturen gaat vrij direct en met behoorlijk wat gevoel. Bij oplopende snelheid is de Lancer veilig onderstuurd, maar forceer je de boel om vervolgens abrupt van het gas af te gaan, dan voel je duidelijk dat de kont een stap opzij wil zetten. De wat lange wielbasis geeft je echter genoeg tijd om dit op te vangen. De remmen zijn prettig. Je kunt de zaak goed op gevoel doseren.

Alles of niets
Voor de dieselmotor is Mitsubishi gaan shoppen bij Volkswagen. De bekende 2,0-liter TDI met pompverstuivers en 140 pk heeft als motto 'alles of niets'. Volgens de fabrieksopgave heb je het maximumkoppel al bij 1.750 tpm, maar voor ons gevoel komt 't later. Eerst gebeurt er lange tijd niets en dan hakt ineens de turbo erin. Geef je flink gas in 'n bocht of op nat wegdek, dan stuiteren en bonken de wielen alle kanten op, tot de elektronica ingrijpt. Als je een beetje vlot doorschakelt – de zesbak in de Lancer heeft lekker korte slagen – kom je bovendien steeds onder de turbogrens uit, wat de auto een wat onrustig rijgedrag geeft. Het geluid van de VW-motor is bovendien wel érg aanwezig. Over het klimaatsysteem zijn we evenmin te spreken. In de automatische stand bleef het koude lucht blazen, tenzij we de temperatuur op minimaal 23 graden zetten; erg irritant.