Mitsubishi Lancer 1.3 GLi (1999)

Dat de Lancer zo'n onopvallend bestaan leidt heeft twee oorzaken. Om te beginnen is het een heel 'gewone' wagen, die er in de massa beslist niet uitspringt. En ten tweede zie je hem niet vaak, omdat er maar weinig van verkocht worden; net 400 in heel '98.
De Mitsubishi Lancer sedan lijkt het liefst anoniem door het leven te gaan. Een nette confectie-auto is het, zonder enige pretentie. Zelfs van modebewustheid kan hij niet beschuldigd worden, want het valt de Lancer aan te zien dat hij niet tot de jongste generatie automobielen behoort.
Naast de sedan is er overigens ook nog een Lancer stationwagon. Deze is echter weer alleen met een 1.6 verkrijgbaar.
Dat hij niet meer de jongste is zien we ook aan z'n motor. Z'n 1,3-liter vierpitter - de enige krachtbron waarmee dit model geleverd kan worden - telt geen zestien maar twaalf kleppen.

Niet de jongste

Uit een inhoud van 1298 cc haalt de krachtbron 75 pk vermogen en 108 newtonmeter koppel. Bij de maximumsnelheid die op onze snelwegen is toegestaan, produceert de Lancer 71,5 dB(A). Houd je 100 km aan, dan scoort de Japanner 69 decibel.
De acceleratie 0-100 duurt 12,9 s. De inhaaloefening (80-120) duurt in vier en vijf relatief lang: 16,0 en 22,7 tellen. Het testverbruik is ondanks de wat forsere rijstijl die wij bij het beproeven van een auto hanteren met 1:13,2 nog best netjes.
Het karakter van de Mitsubishi Lancer is neutraal. Zo stuurt hij makkelijk en vanzelfsprekend: niet licht, niet zwaar. Vering en demping doen hun werk onopvallend en weten oneffenheden in het wegdek over het algemeen aardig te verwerken. Korte oneffenheden kan het onderstel echter niet optimaal maskeren. Het bochtgedrag is prima in orde. Met het snellere bochtenwerk heeft de Japanner geen enkele moeite. Schakelen? De pook laat zich heel vlot, met korte bewegingen, verzetten.

Grijs interieur

Het interieur is in overeenstemming met z'n uiterlijk, netjes maar heel gewoon. Een instrumentenpaneel dat samengetrokken is met de middenconsole; grijze kunststof en bekleding uitgevoerd in tinten die daar nauwelijks mee contrasteren. De stoelen zijn wat vlak en zeker niet van sportieve snit, maar zorgen wel voor een goede zijdelingse steun.
Opberg/aflegruimte vind je op diverse plaatsen. Er zijn korte, smalle portiervakken. Er is ruimte onder de radio, voor de pook en achter de handrem. Links onder het stuur zit een muntenvakje. Ook rechts op het dashboard kun je nog wat kwijt, maar de spullen zullen daar snel gaan schuiven.

Onhandige beugels

Achter in de Mitsubishi Lancer houdt de beenruimte niet over. Je kunt je voeten wel onder de voorstoelen schuiven, maar je zit al gauw met je knieën tegen de rugleuningen van de voorstoelen. De hoofdruimte kan er goed mee door. Mitsubishi monteert achter wel twee in hoogte verstelbare hoofdsteunen, maar geen derde driepunts gordel.
De bagageruimte heeft een inhoud van 420 liter, wat behoorlijk is voor deze klasse. Helaas heeft het kofferdeksel nog van die onhandige, ouderwetse beugels die de bagage kunnen beschadigen. Via een in ongelijke delen neerklapbare achterbankleuning is de ruimte nog uit te breiden. Dat zorgt ook voor handige functionaliteit aangezien er zowel extra bagage als een tweede (en/of) nog een derde passagier mee kan.
Er valt op deze Japanner eigenlijk weinig aan te merken. Het is zeer beslist een brave, bescheiden kleine middenklasser en met z'n betrouwbare techniek is niets mis. De prijs van zo"n f 30.600 die de dealer ervoor vraagt hoeft ook geen reden te zijn om hem te laten staan. Misschien dat zijn leeftijd hem parten speelt?