Mercedes-Benz CLA Shooting Brake

Toen Mercedes-Benz op de Frankfurter beurs van 2003 de Vision CLS introduceerde en die vervolgens ook daadwerkelijk doorontwikkelden tot een productierijp model, weden ze door menig criticaster meewarig aangekeken. Inmiddels weten we dat dit onterecht was, want de CLS werd wel degelijk een succes en het concept werd al gauw door de concurrentie overgenomen. Tijd dus voor Mercedes om nog een stapje verder te gaan, wat ze deden met de CLS Shooting Brake. En omdat er inmiddels ook een kleine broer van de CLS is, had je weinig helderziendheid nodig om een kleine Shooting Brake te zien aankomen. Afgelopen winter konden we de CLA Shooting Brake tijdens een 4Matic-evenement in Oostenrijk al even kort bekijken, vandaag is het tijd om achter het stuur te kruipen. Met de gewone CLA hebben dankzij onze zilvergrijze 180 duurtester ruimschoots genoeg ervaring opgedaan, dus kiezen we voor deze introductie de meest potente exponent van het nieuwe model uit, de 45 AMG die, opmerkelijk genoeg, al meteen met de rest van het motorengamma wordt voorgesteld.

Hate it or love it

Om dan meteen maar met dat motorengamma te beginnen: de Shooting Brake krijgt bijna hetzelfde spectrum als de vierdeurs CLA en dat betekent wat betreft benzinemotoren de 180 met 122 pk, de 200 met 156 pk, de 250 met 211 pk en de 360 pk sterke AMG, alle viercilinders. Wat betreft de diesels is het aanbod bij de Shooting Brake beperkt tot twee motoren, de 200 CDI met 136 pk en de 220 CDI met 177 pk. De oplettende lezer ziet dan dat de instapdiesel, de 180 CDI, ontbreekt bij de Shooting Brake.

Maar goed, de Shooting Brake als nieuw model. De CLS is als vijfdeurs een geweldig imposante verschijning maar voor sommigen wellicht wat over de top door zijn overweldigende dimensies. De CLA Shooting Brake is wat dat betreft wat meer in verhouding, hoewel ook hier geldt dat de koets niemand onberoerd zal laten. Either you hate it or you love is, wat ook blijkt uit jullie reacties onder de rij-impressie op onze website. En dat pleit alleen maar voor de ontwerpers van Mercedes-Benz; ze tonen weer lef. Wij zijn in elk geval onder de indruk, al teken we daar wel meteen als kanttekening bij aan dat je wel moet zorgen dat je er een beetje knappe wielen en een spannende kleur bij moet nemen.

Los van de emoties en smaakkwestie heeft de Shooting Brake vooral bestaansrecht dankzij de tekortkomingen van de vierdeurs CLA: een beperkte, moeilijk toegankelijke kofferruimte en een ronduit krappe passagiersruimte achterin. De Shooting Brake maakt dat goed met 495 liter kofferruimte, die je met de rugleuning van de achterbank meer rechtop nog honderd liter groter kunt maken zonder zitplaatsen in te leveren. Door de aflopende lijn van de zijruiten is het coupé-effect in stand gehouden terwijl de daklijn een stuk hoger loopt. Resultaat: vier centimeter meer hoofdruimte en dat merk je. Je moet bij het instappen wel even je hoofd intrekken, maar daarna zul je merken dat het achterin de Shooting Brake ook voor langere mensen prima toeven is; al zal het natuurlijk nooit een echte ruimteauto worden.

Beulenkweekschool

Tot zoverre het gezonde verstand, want zoals gezegd hebben we voor de gelegenheid de allerdikste Shooting Brake uit de rij geplukt en dat is natuurlijk de 45 AMG. Nog niet zo lang geleden was het ondenkbaar dat de beulenkweekschool in Affalterbach met viercilinders in de weer zou gaan, maar tijden veranderen en AMG gaat gewoon mee. Om het tweeliter blok toch nog AMG-waardige prestaties mee te geven is er een turbo op geschroefd die uit de Hooverdam gestolen lijkt. Het enorme slakkenhuis hangt als een puist voor het blok en blaast 360 pk en 450 Nm uit de motor. Al meteen na het starten klinkt er een mooie, duistere grom uit de rechthoekige uitlaatpijpen. Ik druk de kunstig vormgegeven pook (met het logo van AMG en de naam van de geboorteplaats in het leer gestanst) een slagje naar achteren en de zeventraps automaat met dubbele koppeling zet het eerste verzet klaar. We rijden weg en de eerste indruk is dat de motor eigenlijk heel rustig aanvoelt voor zo'n potent turboblok. En dat gevoel blijft zolang de machine nog niet op temperatuur is en ik het toerental laag houdt. Pas wanneer de olie goed warm is en het gas er echt op mag, komt het ware karakter boven. De grote turbo heeft dermate veel massatraagheid dat hij onder de drieduizend toeren amper mee toetert. Dat kun je als een nadeel aanmerken, maar eigenlijk neigt het karakter daardoor wat naar een atmosferische motor en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Jammer alleen dat bij zesduizend toeren de fut er al weer uit is, waardoor je tamelijk berekenend moet schakelen (vooropgesteld dat je dat zelf doet natuurlijk). De klank van de motor is in dat toerengebied erg rauw en gemeen, een feest voor de oren. Mooi is vooral de roffel die hij ten gehore geeft wanneer de bak tegen het rode gebied aan opschakelt.

Rauw en gemeen is ook het onderstel. Je verwacht van een Mercedes, zelfs wanneer hij bij AMG langs is geweest, nog een zekere mate van comfort. Nou, dat kun je hier vergeten. Vering en demping zijn keihard, waardoor slecht wegdek al gauw een kwelling wordt. Maar daar staat tegenover dat het onderstel zich fantastisch manifesteert in snelle bochten. Rollen? Doet het niet aan. Bij een lastwissel herstelt de koets zich razendsnel, waardoor de auto precies doet wat je hem opdraagt. En ook het sturen is lekker precies, waardoor je de auto vergeeft dat de bekrachtiging vrij fanatiek meewerkt. In de basis is dit natuurlijk een voorwielaandrijver en bij rustig rijden gaat dan ook alle vermogen naar de vooras. Maar zodra de systemen ook maar enig gripverlies bespeuren, worden de achterwielen via een multiplatenkoppeling razendsnel bijgezet. We rijden over natte, kronkelige bergwegen in het Taunusgebergte en hebben ook nog eens winterbanden, dus het effect daarvan is goed te merken. Dreigend onderstuur wordt zo snel verholpen door de achterwielen, dat het al weg is voor je het goed en wel hebt opgemerkt. Daardoor kun je verbazend hard over deze bochtige stukken.

Karakter

En precies dat maakt de deze AMG zo'n karakteristieke auto. Iets wat wel erg ten nadele gaat van het comfort op slecht wegdek, maar op de gladde Duitse autobahn is het nog steeds heerlijk cruisen in deze Benz en vermoed je amper het bochtenbeest dat onder zijn redelijk ingenomen koets schuilgaat. En dat ingenomen bedoelen we ten opzichte van de gewoner gemotoriseerde Shooting Brakes. Het AMG-dna zie je er niet echt aan af.

Dat doe je uiteraard wel aan de prijs, want met € 66.595 is deze Shooting Brake niet echt een koopje, en dan moet het aanvinken van alle begeerlijke extra's nog beginnen. Maar goed, dan heb je wel een beul uit Affalterbach waarvan het motorblok traditiegetrouw is gesigneerd door de ambachtsman die het in elkaar heeft gezet.