Test: Mazda CX-7 (2007)

Mazda heeft met de introductie van de CX-7 in Noord-Amerika tijdig ingespeeld op de ommezwaai die daar is gemaakt: automobilisten keren zich steeds meer af van de echte SUV's en kiezen voor een crossover, een SUV op basis van een personenautoplatform. In januari 2005 onthulde Mazda in Detroit de MX-Crossport en een jaar later volgde de productieversie in de vorm van de CX-7. De nieuwe auto werd speciaal ontwikkeld voor de Amerikaanse markt en is daar qua afmetingen dan ook op afgestemd. De Japanners deden destijds hun uiterste best om ons ervan te overtuigen dat de CX-7 een mix is van een sportwagen en een SUV.

Aandacht

Er is nog veel aandacht besteed aan het prepareren van de CX-7 voor onze markt. Niet alleen is de verlichting aangepast aan de Europese voorschriften, maar ook de bumpers. Door een andere vormgeving zorgt de voorbumper in combinatie met de spoilerlip bovendien voor een betere aerodynamica: de Amerikaanse versie heeft een cW-waarde van 0,36, de Europese heeft 0,34. Verdere verschillen zien we aan de anders gevormde mistlampen vóór, mistlampen achter en richtingaanwijzers in de zijspiegels.

Mazda Europe heeft de auto op de Duitse autobahn getest en is er zelfs mee naar de Nürburgring gegaan voor een sportievere afstelling van het onderstel. Voor de CX-7 gebruikt Mazda een combinatie van het onderstel van de 3 en de 5. De nieuwe Mazda is 4,68 meter lang, 1,87 meter breed en 1,65 meter hoog. De carrosserie is op punten nog verstevigd, net als de opening van de achterklep en de bevestigingspunten voor de wielophanging.

Omdat de CX-7 vooral een sportief karakter moest krijgen, is hij uitgerust met de motor uit de snelle MPS-versies van de 3 en de 6. Die 2,3-liter DISI (Direct Injection Spark Ignition) viercilinder met turbo levert 260 pk en heeft een maximum koppel van 380 Nm bij 3.000 tpm. Hij zorgt ervoor dat de CX-7 een (begrensde) topsnelheid van 210 km/h bereikt en de sprint van 0-100 aflegt in acht seconden. Daarbij moet je dan wel beseffen dat de CX-7 met 1670 kg heel wat gewicht in de schaal legt. De grote Mazda kreeg niet alleen een potente motor, maar ook permanente vierwielaandrijving met Active Torque Split, Mazda's systeem. Daarmee wordt de kracht automatisch verdeeld over de voor- en achteras. Normaal gesproken gaat honderd procent naar de vooras, maar worden de omstandigheden slecht(er), dan is de verdeling tussen voor en achter maximaal 50/50.

Late diesel

Achter het stuur van de nieuwe crossover merk je natuurlijk meteen dat je niet met een sportwagen te maken hebt. Ondanks een sportief afgestelde wegligging, die bovendien niet oncomfortabel is, blijft het een feit dat de CX-7 in bochten enigszins overhelt. Niet veel, maar het is er wel en in elke bocht. De besturing is mooi direct en precies, maar het stuur wil te snel terug naar de middenstand, neemt je als het ware al gauw het heft uit handen. De zesbak laat zich gemakkelijk bedienen, maar toch hebben we hierbij een kanttekening: bij het kiezen van het vijfde of zesde verzet moet je de pook bewust in de juiste stand duwen. Schakelen is in de CX-7 trouwens van belang, want de motor levert zijn prestaties echt pas bij hogere toerentallen. Kruis je leuk met 80 km/h in vier op een landweg en wil je vlug eens even iemand inhalen, dan moet je echt terugschakelen, want pas vanaf zo'n 2.500 tpm begint de viercilinder er echt zin in te krijgen. Maar dan gaat de CX-7 er ook beslist snel vandoor. Een diesel komt veel later: na 2008.

Plat

Mazda levert de CX-7 in twee uitvoeringen, de Touring van E 42.995 met stoffen bekleding en een standaarduitrusting die je bij een auto in deze prijsklasse mag verwachten. Daartoe behoort onder meer automatische airco, ESP, traction control, cruisecontrol met bediening op het stuur, een audio-installatie met mp3-functie en twee 12-voltaansluitingen. Verder zijn 18-inch lichtmetalen wielen standaard. De Executive is de uitvoering met leren bekleding, die voor E 47.495 in de prijslijst staat. Deze heeft ten opzichte van de Touring ook zaken als metallic lak, een Bose audiosysteem met zes-cd-wisselaar en negen speakers, een elektrisch verstelbare bestuurdersstoel, verwarmde voorstoelen, regensensor, getint glas, xenonkoplampen en mistlampen vóór.

We hebben alleen met de Executive gereden en vonden het met grote steken in contrastkleur doorgestikte leer van de stoelbekleding (met een contrastbies in slangenprint) en deurpanelen er fraai uitzien. Jammer dat het dashboard dan toch nog wat aan de gladde kant is. Verder zijn er achter geen portiervakken, terwijl je in die van de voorportieren wel een flesje kwijt kunt, maar verder niets dat dikker is dan een tijdschrift.

Op het zitcomfort valt niets aan te merken. De ideale positie achter het stuur is gemakkelijk te vinden, ondanks het feit dat het stuur niet in diepte verstelbaar is. De stoelen zitten goed en de geluiden die de cockpit binnendringen, zijn niet dominant.

Om de bagageruimte van de CX-7 te vergroten van 455 tot 1.348 liter kun je de asymmetrisch deelbare achterbank neerklappen. Dat gaat heel handig met Mazda's Karakuri-systeem, waarbij met een druk op de knop aan weerszijden van de bagageruimte de rugleuningen worden ontgrendeld en ze naar beneden 'vallen', zodat een vlakke laadvloer ontstaat. Een dubbelzijdige bodemplaat heeft aan één kant een watervast oppervlak voor het vervoeren van vuile spullen.

Mazda had tot nu toe geen vlaggenschip, maar met de komst van de CX-7 is die leegte nu opgevuld. De CX-7 staat vóór eind augustus bij het merendeel van de Mazda-dealers in de showroom. De Nederlandse importeur hoopt op jaarbasis 250 exemplaren te verkopen.