Land Rover Freelander Station Wagon Td4 S (2002)

Wij rijden een Freelander Td4, met tweeliter common rail-turbodiesel. De Land Rover heeft een automatische vijfbak (die je ook zelf kunt schakelen) maar heeft geen tussenbak met lage gearing. De Freelander die wij testen is er een in S-uitvoering.
Dan moet het maar gebeuren. En het is meteen dikke pret. Het parcours begint namelijk met het afdalen van een korte helling, die eindigt in een tot de rand toe met bagger gevulde geul. Met die honderden liters stroperige moddermassa is van schone lak geen sprake meer. Zo'n geul kruip je natuurlijk met de grootst mogelijk voorzichtigheid door, tenslotte weet je nooit wat er aan scherpe troep onder het oppervlak ligt.
Land Rover monteert onder de Freelander een modern 4WD-systeem. Hij heeft permanente vierwielaandrijving en geen lage gearing. Om problemen in moeilijke omstandigheden te voorkomen, monteert het merk traction control en een afdaling-
systeem.
In het modderbad merken we dat de Freelander wat laag bij de grond is en wat snel over zÌn buik schuift. Tegen het eind van het parcours zoeken we even de hoogte op. ZoÌn glibberige helling en afdaling zijn een uitgelezen gelegenheid om de merites van de aandrijving duidelijk te maken. De Freelander maakt bij het klimmen veel gebruik van zÌn tractiecontrole. Als een wiel grip verliest, wordt het afgeremd en worden de krachten verdeeld over de andere wielen. Wie naar een klimmende Freelander kijkt, ziet heel mooi hoe dat werkt. Het is een heel aardig alternatief voor lage gearing, maar als het oppervlak gewoon ruw is, kun je met de extra trekkracht van lage gearing tóch steiler klimmen.

King of the Hill
Aan de andere kant de heuvel weer afdalen is wederom een fluitje van een cent dankzij Hill Descent Control, op het eerste gezicht niet meer dan een geel knopje. In werkelijkheid is het een ingewikkeld systeem dat bij het afdalen zorgt dat de auto niet harder gaat dan 10 km/h en dat hij in het spoor blijft. Voor de bestuurder is het simpel: je laat de auto naar beneden rollen en in een fractie van een seconde grijpt het systeem in en het ABS doet de rest. Het enige dat je hoeft te doen is sturen.
We rijden het parcours een paar keer en dat we af en toe vast zitten heeft meer te maken met de bestuurder dan met de auto. Eén keer moesten er zelfs hulptroepen met een lier aan te pas komen toen de Freelander van een bruggetje afgleed en shocking klem zat. Maar ook dat hoort bij dat buitenleven.
Deel Twee van deze test vindt plaats op de normale weg. De common rail-diesel (van BMW) die voor in de Freelander ligt, klinkt niet storend. Hij is te horen, maar houdt zich op de achtergrond. De automaat schakelt onmerkbaar en de Steptronic-stand waarmee je zelf kunt schakelen is voor dagelijks gebruik volstrekt overbodig. Hij doet zÌn werk immers perfect. De besturing is minder direct dan je gewend zou kunnen zijn van normale personenauto's, maar dat is 'n eigenschap die hoort bij Ìn terreinauto.
Voor een lange rit op de snelweg kan de Freelander ons wel bekoren. Dat wordt om te beginnen veroorzaakt door de relatieve rust van de motor, maar ook door het feit dat hij niet supergevoelig is voor sporen in de weg en voor de wind. Bovendien is hij relatief straf geveerd en gedempt, waardoor je meer 'personenautogevoel' krijgt.
In het dagelijks gebruik loop je bij een terreinwagen tegen meer typische 4x4-onhandigheden aan. Zo heeft hij een draai-deur in plaats van een normale achterklep. Overigens een logische oplossing, want de daklijn van de gemiddelde 4x4 is zo hoog dat je de klep wel zou kunnen openen, maar dat je een echte reus moet zijn om Ìm weer dicht te trekken. Overigens kun je het achterruitje elektrisch laten zakken. Dat is trouwens ook erg lekker als je op een mooie dag tijdens het rijden een beetje frisse lucht binnen wilt hebben.
Nog zo'n onhebbelijkheidje is het enorme reservewiel achterop. 't Ziet er natuurlijk stoer uit, maar het ontneemt wel een gedeelte van het achteruitzicht in je spiegel. Daarentegen heeft zo'n hoge 4x4 ook de nodige voordelen: de buitenspiegels, je zit lekker hoog en hebt dus een goed overzicht in het verkeer.
We zijn onder de indruk van de Freelander. In het terrein staat hij zijn mannetje, maar op de weg excelleert hij in verhouding tot andere 4x4's. Het is gewoon een uitstekende allrounder. En dat is toch het prettigst op de dagen dat je even niet wilt genieten van het buitenleven.