Test: Jaguar XJR575 (2017)

Het zijn snelwegen van een niveau dat je zelden ziet. Nieuw en mooi, hoog op pilaren slingerend door een heuvelachtig landschap. En ze zijn leeg, zo overweldigend leeg. Om de paar minuten kom je een verdwaalde auto tegen, maar verder niemand. En dat midden op de dag. De auto geeft geen krimp als we het volledige asfalt gebruiken om de bochten met 160 km/h aan te snijden met een cadans als een wedstrijdskiër. De motor is een 5,0-liter V8 met supercharger, die rechtstreeks uit de F-Type SVR in de limo is gelepeld. Wel is hij gemuilkorfd, zodat hij minder als een inslaand mortiersalvo klinkt, maar als een 'braaf' machinegeweer. Dan voor ons een lange brug over een breed dal, een miniatuurversie van het beroemde viaduct van Millau in hartje Frankrijk. De weg loopt flink heuvelaf en we hebben vrij zicht op kilometers compleet lege snelweg. Het gaat zonder nadenken. Vol gas.

We rijden al 180, maar de Jaguar XJR575 katapulteert zich moeiteloos voorwaarts. De 250 km/h-grens doorbreekt hij alsof het niets is en de teller schiet door. 270 … en er zijn nog kilometers rechte lege weg over. 280 ... de weg vlakt af, maar daalt nog steeds, wat net dat beetje helpt de snelheid op te voeren. Bij 290 is de auto merkbaar nog niet klaar. 295, 296, 297 km/h, een flauwe bocht komt in beeld en ik ben – ook al lijken de vijf regels hierboven het tegendeel te bewijzen – wat afkerig van risico's. Vermoedelijk eerder dan nodig rem ik daarom hard, maar niet eens vol en de XJ reageert braaf als een geleidehond. Mijn record van 301 (Nissan GT-R) blijft dus staan, maar net iets meer rechte weg en de Jag was er moeiteloos overheen gegaan, tenzij de begrenzer hard ingrijpt op de officiële top van 300.

Dit is geen beest, maar een monster. Op papier heeft deze powerlimo van Jaguar minder vermogen dan de officiële concurrentie. Dan hebben we het over de uitgaande Audi S8 plus, Porsche Panamera Turbo S, BMW M760Li en de Mercedes S63 AMG. Allemaal leveren ze meer dan 600 pk, maar wegen ze ook meer dan 2.000 kilo. Dankzij de aluminium koets blijft het gewicht van deze XJR ruim onder de 1.900 kilo en dat merk je. Niet alleen de manier waarop de auto boven de 200 km/h blijft doorhalen is indrukwekkend, maar ook zijn bochtengedrag. Hij voelt op geen enkel moment log, groot of zwaar. De kont kent geen vertraagde reactie bij insturen, maar is prima op te vangen als je (met gemak) de grip van de achterwielen verbreekt.

Alles klopt. De koets is stijf, de inmiddels elektrisch bekrachtigde stuurbekrachtiging is communicatief en de bekende achttraps automaat reageert prima op input van de flippers. De manier waarop de auto om je heen krimpt, is ongekend voor dit segment. Een Panamera kan qua rijeigenschappen de XJR moeiteloos bijbenen, maar biedt niet het pure plezier dat deze powerlimo biedt. Hij is gênant, bruut en lawaaiig. Zijn uiterlijk past daarbij. De nieuwe felblauwe lak is voorbehouden aan de 575 en alle sleuven en verbredingen op de auto kruipen naar iets wat Brabus zou doen met een Mercedes. Dit is niet meer op het randje, maar er finaal overheen, de schaamte voorbij. Nu is het design van de huidige XJ sowieso altijd wat twijfelachtig geweest, dus dat smaken verschillen, is voor deze auto niet nieuw.

VERMOGENSVRAAG

Aan de binnenkant is het niet anders. Het interieur is verouderd, en ook al is het nieuwe multimediasysteem een gigantische verbetering, vernieuwend is het niet. De carbon elementen laten zien dat dit geen normale limo is, en wie het vermogen van de auto vergeet, kan zijn passagiers wijzen op het grote 575-logo in het midden van het dashboard, op de stoelen of op de dorpels. De stoelen zien er overigens gaaf uit, met prachtig stiksel en diamantvormpjes. Bovendien bieden ze veel zijdelingse steun, en die heb je nodig. De rest van het dashboard is bekleed met leer. De vanafprijs van de auto is mede door de ouderwets hoge CO2-uitstoot van 264 gram (ter illustratie, een S 63 AMG doet 203 gram) een schrikbarende € 203.000, waarbij aangetekend dat concurrenten nog veel duurder zijn door veel (veiligheids)technologie. Deze auto komt uit een tijd toen alles nog kon en alles nog mocht. Geen downsizing, geen uitlaatgasturbo's en geen cilinderuitschakeling. En die tijd was leuk. Je weet daardoor nu al wel dat deze 575 een zeldzaamheid zal worden op de Nederlandse en wellicht zelfs Europese wegen. Verklaarbaar, maar ergens toch heel jammer.