Hyundai Sonata 2.0i StyleVersion (2009)

De Hyundai Sonata  is al bijna twintig jaar in Nederland verkrijgbaar. Een echte verkooptopper is het nooit geworden. Dat had ook te maken met het design, dat een beetje apart was, en zijn Amerikaanse feel. Met de huidige generatie Sonata kwam daar verandering in. Het werd een zakelijke, zelfs ietwat anonieme verschijning. Met de facelift veranderde er niet veel aan dat uiterlijk. De lampen kregen een iets gewijzigde vorm en alles werd een beetje strakker getrokken. En dus is de Sonata nog steeds een nette, misschien zelfs anonieme verschijning. Het uiterlijk mag dan nagenoeg gelijk zijn gebleven, het interieur lijkt wel van een heel nieuw model. Het doet een stuk degelijker en hoogwaardiger aan dan we gewend waren.

De Hyundai doet door het lichte interieur ruim aan. De stoelen zouden wat beter kunnen. Voor je gevoel kunnen ze niet ver genoeg naar beneden. De leren bekleding is wel fraai. Ook beschikt de Sonata over stoelverwarming. Verder valt de simpele stuurbediening in

de Sonata op. Zes knoppen om de audioinstallatie mee te bedienen, dat is het. Op de  achterbank biedt de Hyundai adequate ruimte. Wel zou je verwachten dat de Sonata met z'n rechte daklijn achterpassagiers voldoende hoofdruimte biedt, maar dat valt in de praktijk tegen. Passagiers met volwassen afmetingen zullen al gauw met hun haardos langs de hemelbekleding schuren. Met de beenruimte is het achterin wel goed gesteld.

Gericht op comfort

Tijd om te gaan rijden. Hierbij valt op dat de auto is gericht op comfort. Hyundai gebruikt bij de Sonata een traditioneel onderstel met schroefveren. De vering is soepel, waardoor de Koreaan lekker relaxed over de snelweg zoeft. Lange oneffenheden worden door het onderstel  netjes opgevangen. Met korte oneffenheden heeft de auto door de straffe demping meer moeite. Over het algemeen is het echter een aangename reisgenoot, waar je gerust lange afstanden mee kunt afleggen. Snel bochtenwerk is niet aan deze auto besteed. Ondanks de straffe demping heeft de auto dan de neiging om wat te gaan hangen in de bochten. Als je het echt te bont maakt, glijdt de Sonata over de voorwielen richting de buitenkant van de bocht. De besturing is direct genoeg, maar er zit totaal geen gevoel in.

Onder de motorkap zit een 2,0-liter viercilinder die 164 pk op de been brengt. Het duurt even voordat de vierpitter op stoom komt, maar dan ontpopt hij zich als een prettige, soepele krachtbron. Bij vollast hoor je hem uiteraard wel, maar op snelheid en bij normale acceleratie blijft het geluidsniveau van de viercilinder gewoon netjes. Het schakelen gebeurt door middel van een vijfbak die weliswaar trefzeker schakelt, maar weinig gevoel biedt. De koppeling is van hetzelfde  laken een pak. Het is een beetje gissen waar het aangrijppunt zit. Op het gebied van uitrusting is het niet bepaald behelpen. De Sonata beschikt onder meer over verwarmde en met leer beklede stoelen, lichtmetalen wielen, klimaatregeling en een audio-installatie met stuurwielbediening. Een vreemde afwezige bij ons exemplaar is een cruisecontrol. Die mag op een auto als deze eigenlijk niet ontbreken.