Het circuit op - Barrelbrigade

NIC DE BOER - MERCEDES-BENZ A140 CLASSIC 1998

Grote woorden van Nic de Boer over de prestaties van Mercedes-Benz op de circuits. Zelfs Mika Häkkinen en David Coulthard worden erbij gehaald. En inderdaad: de Mercedes A-klasse heeft ooit speciale uitvoeringen gehad die een eerbetoon waren aan deze twee F1-legendes. Een beetje potsierlijk waren die auto’s wel, want een A-klasse heeft met het circuit natuurlijk niets te maken. Vraag Nic naar zijn voorspelling van de rondetijd van de Benz en hij wordt ineens een stuk realistischer: “Eigenlijk is deze auto gewoon link om over het circuit te jagen. Tel dus maar gerust een minuut op bij de ijktijd, want ik hoop vooral dat Sandor erg voorzichtig doet met dit ding.”

Als Sandor van Es eenmaal heeft plaatsgenomen achter het stuur en is gestart, blijkt echter dat ‘voorzichtig’ niet in zijn woordenboek voorkomt. “Hij voelt een beetje waggelig en geeft wat wielspin”, begint hij gematigd enthousiast. Daarna komt er echte kritiek. “Het is een beetje beangstigend, ik zie de lampjes van het ABS en het ESP branden – eens kijken of ik wel remdruk heb.” En verrek, die is er nog.

De besturing is ook zoiets: “Die is ontzettend gevoelloos. Het lijkt wel een PlayStation. Vooral rechtsaf is er een enorme vrije slag. Linksaf gaat veel beter”, zegt hij als hij met 100 km/h het Scheivlak in duikt. Het stuk over start-finish gaat met 140 km/h. Meer heeft de A140 niet te geven. Als Sandor zijn deur openzwaait wanneer hij over de streep is, siddert hij nog na. “Ik heb heel wat auto’s gereden van een veel hoger kaliber, maar zo spannend als nu is het eigenlijk nog nooit geweest. Dit ding rijdt echt heel erg eng.” En de tijd? Dat is toch nog 2.48 geworden, want ondanks het gevaarlijke karakter van de Benz is er geen haar op het hoofd van Sandor dat erover denkt om het wat rustiger aan te doen.

JAN LEMKES - RENAULT SCÉNIC 1.6 16V 2002

Jan Lemkes heeft wel een idee hoe hij van zijn brave burgermans-Scénic een circuitauto kan maken: “Ik gooi de achterste stoelen er gewoon uit. Dat is pure gewichtsbesparing. Bovendien: heb jij wel eens een raceauto met een achterbank gezien? Zo komt het kontje vast lekker los ...” Sandor van Es loopt wat onwennig om de auto heen. “Over hoeveel vermogen hebben we het hier?” Op de rollenbank was het met 110,7 pk de krachtigste van het stel. Jan: “Vooraf heb ik gezegd dat de 3.10 haalbaar moet zijn, maar als ik zie hoe snel de Benz ging, heb ik er alle vertrouwen in dat het veel sneller gaat.”

Als Sandor achter het stuur plaatsneemt, proest hij het uit: “De zitpositie lijkt als in een vrachtwagen. Ik kan beter mee gaan doen met het truckracen.” Als hij is vertrokken, valt hem vooral op hoe lawaaiig de auto is. “Bovendien trekt hij ook al naar rechts, net als het andere barrel.” Geen goddelijk afgestelde raceauto’s voor hem vandaag. “Voor de Tarzan rijd ik 120 km/h. Dat gaat in elk geval sneller dan in de Mercedes en ik moet zeggen dat het motortje niet verkeerd aanvoelt. Die moet wel op toeren worden gehouden; onder de 4.000 tpm gebeurt er niet veel.”

Intussen wringt de Scénic zich door de bochten. De MPV is hier duidelijk he-le-maal niet op zijn gemak. “Zat de spiegel daar nou aan de grond?” lacht Sandor. Als hij de Hunzerug op rijdt, moet hij zowat bijtrappen, de Scénic heeft maar weinig puf. Op het Scheivlak blijkt dat de auto een erg hoog zwaartepunt heeft. “Hij mag natuurlijk niet op zijn kant.” Uiteindelijk komt de Scénic met 120 km/h uit de bocht.

Als Sandor over de finish is, volgt er nuchter commentaar: “Ach ja, het is natuurlijk niet helemaal nieuw meer.” Uiteindelijk blijkt dat de Renault maar liefst negen seconden sneller is dan de Benz. Dat had niemand verwacht. Ook Jan Lemkes niet, maar met zijn schatting van 3:00 zat hij er wel dichterbij dan z’n medebrigadiers.

MICHIEL WILLEBRANDS - FORD THUNDERBIRD 4.6 V8 1997

Tegen beter weten in tracht Michiel zijn ‘Bird’ nog eens aan te prijzen. Met een V8 en achterwielaandrijving weet hij Sandor wel enthousiast te krijgen. Maar uiteindelijk weten we allemaal dat er hier een auto staat die nog de helft van zijn toch al niet te overvloedige vermogen levert en met de kapotte dynamo (zie AW24) is het de vraag of de indrukwekkende Amerikaan eigenlijk wel genoeg energie heeft voor een complete ronde. “Dus doe vooral niet té rustig aan, want daar nodigt de auto wel toe uit”, zegt Michiel.

Als Sandor tergend traag uit de startblokken komt, weten we wel hoe dit gaat eindigen. “Ik denk dat hij voor het donker wel weer terug is”, verzucht Michiel. Exact drie minuten en acht seconden later is Sandor weer terug. De Thunderbird rolt langzaam uit over de streep. “Hij doet het niet meer”, roept het gehelmde hoofd vanachter het stuur. De accu blijkt leeg te zijn. Daar doet de concurrentie niet moeilijk over. Michiel mag zijn reserve-accu monteren en zo kan Sandor opnieuw een rondetijd zetten. Korte tijd later gaat hij opnieuw tergend traag van start. Voor de eerste bocht ‘pakt’ de auto ineens en schiet hij ... nou ja, gaat hij iets sneller vooruit. “Tja”, zucht Sandor, “het is rustig afwachten tot de eerste bocht komt. Wat een slagschip is dit! Deze auto is niet alleen veel zwaarder dan de rest, maar heeft ook nog bedroevend weinig vermogen.” Er rest Sandor niets anders dan onderweg rustig van de omgeving te genieten. “De Zandvoortse duinen. Ook mooi ...”

Toch kan hij het niet laten om even met de ‘Bird’ te spelen. “Als ik remmend de bocht in ga, krijg ik hem wel een beetje uit balans. Maar vergeet het maar als je het gas erop zet om door te driften. Dan moet de automaat véél te lang nadenken voordat hij terugschakelt en helpt 110 pk nu ook niet echt.” De laatste bocht gaat Sandor uiteindelijk met 110 km/h in. “Veruit de langzaamste van het stel”, voorspelt hij al. En inderdaad: het machtige American Iron heeft zelfs langer nodig dan de nietige Mercedes A140.

“Onder de drie minuten! Ik vind het een topprestatie”, juicht Michiel, die vooraf 3.15 inschatte. Zijn Amerikaanse coupé is echter wel de traagste, en dat is in het gezelschap van twee praktische MPV-achtigen toch een kleine tegenvaller.