Daihatsu Terios

De Terios die sinds 1997 onder ons is, had een enigszins tuttige uitstraling. Hij pretendeerde voorzichtig een terreinachtige te zijn, maar slaagde er met z'n uiterlijk niet in te overtuigen. Vierwielaandrijving behoorde tot de mogelijkheden, maar echt terreinwaardig werd hij er niet mee. Het 1,3-litermotortje ontbeerde de noodzakelijke kracht om de Terios door de modder te sleuren. De integrale aandrijving bewees vooral z'n nut onder gladde omstandigheden op verhard wegdek. De meeste 4x4's, ook de echt terreinwaardigen, zien echter zelden tot nooit blubber, dus vreselijk bezwaarlijk was de tekortkoming van de Terios niet. Bovendien verlieten de meeste de showroom met louter achterwielaandrijvng; Terios-rijders kozen voor de Daihatsu vanwege de hoge zit en het aparte uiterlijk.

Stoer

De nieuwe Terios zal met zijn fysiek veel meer handen op elkaar weten te krijgen. Hij heeft een vierkant, stoer front, met grote, ver de hoeken om lopende koplampen en een Mercedes M-klasse-achtige achterzijde, compleet met reservewel op het achterportier. Hij heeft een lange wielbasis en zowel voor als achter een korte overhang, wat suggereert dat hij in het onverhard z'n mannetje zal staan. Verder springen de geprononceerde wielkasten in het oog. De koets ziet er stoer uit en weet veel meer dan die van de vorige generatie Terios terreinwaardigheid uit te dragen. Een vlekje op het blazoen van deze Daihatsu is het aan de rechterzijde scharnierende achterportier; hij zwaait open naar de stoepkant, en dat is de verkeerde. Desgevraagd meldt de fabrikant dat het een naar de andere kant openzwaaiende deur voor de toekomst overweegt, maar erg overtuigend klinken de woorden van de chef-designer tijdens de introductie niet. Ga er maar van uit dat het portier altijd rechts gescharnierd zal blijven, gedurende de levenscyclus van de Terios.

Het 4x4-systeem is overgenomen van de vorige Terios. De aandrijfkrachten worden evenredig over de vóór- en achteras verdeeld. Een centrale diff-lock kan via een schakelaar op het dashboard worden geactiveerd, zodat de Terios door een adhesie verliezend wiel in het terrein niet hopeloos komt vast te staan.

Tweewielaandrijving

Het komt allemaal tamelijk serieus over. En heus, de Daihatsu kan best een geaccidenteerd zandpaadje en modderpoelen slechten, maar al te ruw moet de ondergrond ook weer niet zijn. Een korte rit naast het asfalt leert dat de Terios net een tikkie te week geveerd is om bulten en kuilen in het terrein adequaat te pareren. De Terios zal dan ook het grootste gedeelte van z'n bestaan, zo niet z'n hele bestaan op de weg slijten. Geen wonder dat de importeur op basis van z'n ervaring met de vorige Terios verwacht ook het leeuwendeel van de nieuwe met tweewielaandrijving te verkopen.

Op het asfalt toont de Daihatsu zich weer heel stevig geveerd. Korte oneffenheden, daar wil hij best overheen dansen. Het weggedrag van de Terios is een beetje bokkig, hij profileert zich op harde ondergrond dus wel enigszins als een terreinachtige die zich niet in zijn natuurlijke habitat bevindt. Tijdens een korte rit voelt alles stevig en onverschrokken aan door de veer- en dempkarakteristiek van het onderstel, maar op langere reizen zou iets meer comfort welkom zijn. Net als een wat stillere krachtbron, overigens. De 105 pk sterke 1,5-litermotor produceert voornamelijk onder vollast nogal wat lawaai. Te veel voor een moderne auto. En je wilt nog wel eens stevig op het rechter pedaal gaan staan als je fluks met het verkeer wilt meekomen; de Terios is daar weliswaar aardig toe in staat, maar moet wel nadrukkelijk aangespoord worden om de sokken erin te zetten. Ook de aircomotor laat zich niet onbetuigd, en maakt regelmatig zoemend gewag van z'n aanwezigheid; geluiden vanuit het vooronder zijn onvoldoende ingekapseld, en dat komt de rust aan boord niet ten goede.

Speels

Het interieur ziet er solide en verzorgd uit. Het instrumentarium, met een grote cilinder, geflankeerd door twee kleinere, waarin de instrumenten huizen, is speels vormgegeven. Metaallookaccenten her en der geven het dash een hightech tintje. De vormgeving van de middenconsole is clean. Er zijn weinig toeters en bellen te vinden, en dat komt de ergonomie ten goede; de diverse bedieningsorganen zijn uitermate toegankelijk; een kind kan de was doen. Ondanks dat het stuurwiel alleen in hoogte te verstellen is, kan vrijwel iedereen een goede zit op de commandopost vinden. De stoelen zijn aangenaam stevig, maar niet te hard, en verlenen voldoende steun. Opmerkelijk is de ruimte aan boord. Niet alleen de hoge zit, maar ook de bewegingsvrijheid aan boord, evenals de mogelijkheden die de kofferruimte biedt, spreken vast voor velen in het voordeel van de Terios.

De Terios staat in de showroom met een prijskaartje van € 19.999. Daarvoor geeft de dealer een achterwielaangedreven versie mee, met 1,5-litermotor. Meer smaken zijn er trouwens motorisch niet; de op andere markten leverbare 1,3 komt niet naar Nederland uit prijstechnische overwegingen. Een dieselmotor wordt voorzichtig door Daihatsu overwogen. Het instap- 4WD-pakket, Adventure, komt de koper op € 3.999 extra te staan.