Chrysler Voyager 2.8 SE CRD – 2005 – 539.853 km - Klokje Rond

“Eigenlijk zou ik inmiddels geld moeten toekrijgen van de overheid, want de verwijderingsbijdrage is hoger dan de waarde van de auto”, grapt Klaas van der Lugt. Als zelfstandig ondernemer rijdt hij de dikke diesel nog altijd zakelijk en de laatste paar jaar gaat de bijtelling over de economische waarde, aangezien het nu officieel een youngtimer is. De overstap van zijn geliefde Audi A4 naar een ‘busje’ was destijds pure noodzaak. Gezinsuitbreiding. “Ja, die Audi, dat was een heerlijke auto, daar was ik graag mee doorgereden. We hadden twee kinderen en mijn vrouw was zwanger van de derde. Althans, dat dachten we, want het waren er twee!”

Zoektocht langs alle grote MPV's, kwam uit bij Voyager

Zie dat maar eens op de achterbank van een normale auto te krijgen. Onmogelijk. Kortom, het was tijd voor de grote MPV-test Nederland. Bij zo ongeveer alle dealers kwam Klaas op bezoek en alle merken heeft hij gereden. De Renault Espace, de Ford Galaxy, de Volkswagen Sharan en zelfs een Transporter. “Die werd mij iets te groot. En dan waren er nog de eisen van mijn vrouw. Zij wilde per se aan beide kanten een schuifdeur. Dat maakte de zoektocht in zekere zin veel eenvoudiger en voerde ons naar de Chrysler Voyager bij een dealer in de buurt. Dat was in 2005. Het is nu 2023 en mijn kinderen hebben nog nooit een andere auto gezien in al die jaren, ze zijn erin opgegroeid.”

Superfijne vakantiekar

Vooral tijdens de vele vakanties bewees de Voyager goede diensten. Het gezin aan boord en aan de trekhaak een kar met de tent en alle spullen voor een paar weken kamperen. “Dat brengt heel wat herinneringen boven. Ik zie ons nog zitten, met z’n zessen aan boord. Mijn vrouw naast mij met een thermoskan kokend water en eentje met koud water. Ze kon zo door de auto heen naar achteren lopen om de kleintjes een flesje te geven.”
Zelf moest Klaas behoorlijk wennen aan het rijden met een MPV. In het begin had hij altijd de neiging om een strippenkaart te pakken bij het instappen. “Tijdens een vakantie in Italië werd de motor veel te warm, het lampje ging branden. Voor de zekerheid heb ik twee keer olie bijgevuld en later ben ik naar een kleine garage gegaan. Wat bleek? Er zat veel te veel olie in! In Frankrijk stapten we in en daarna wilde hij geen kant meer op. Ik kreeg hem niet in de versnelling.”
In zo’n geval belt Klaas zijn garage en die kwam op het idee om de zekeringen te controleren en dan vooral die van de achteruitrijlichten. “Die heb ik vervangen en daarna konden we verder.” Dat de motor het zo lang probleemloos doet, verbaast hem. “De versnellingsbak is prut. Al vrij snel ging de eerste kapot en betaalde de dealer en de importeur ieder een derde van de rekening, ik de rest. Helaas bleef het niet bij die ene keer.”

Voyager heeft bijnaam: Crissie

Dat de Chrysler een intensief bestaan achter de rug heeft, is hem aan te zien, aan de buiten- en de binnenkant. “Wanneer ben je gestopt met schoonmaken?”, merkt keurmeester Tim de Leeuw op na het instappen. Er ligt zelfs een nietmachine om de hemelbekleding vast te maken. Tijdens zijn testronde is Tim er al snel achter dat het nieuwe er wel af is, maar dat de Voyager op de snelweg nog immer heel behoorlijk rijdt. Klaas: “Dat klopt, eenmaal op snelheid is het nog altijd een fijne reisauto. Vorig jaar zijn we er mee op wintersport geweest in Oostenrijk.” Hij is stiekem best wel gehecht aan deze auto en hij is volgens Klaas ideaal om zijn surfplanken mee te transporteren. “Bankje eruit en je schuift alles zo naar binnen, dat doet geen SUV hem na. En toen mijn dochters hun rijbewijs haalden en de auto leenden, vonden ze het eerst een grafbak maar later kreeg hij zelfs liefkozend de bijnaam Crissie. Hij heeft al ontelbaar veel verhuizingen gedaan en er is altijd wel iemand die een koelkast ofzo heeft te vervoeren. Om nog maar te zwijgen van de enorme hoeveelheden tuinafval. Laatst moest ik mijn zoon ergens ophalen. Hij appte waar we bleven en stuurde een minuut later weer een bericht met de tekst: ‘laat maar, ik hoor het al’. Kortom, het valt mij nog best zwaar om afscheid te nemen, maar ik vind het niet meer verantwoord om met zo’n oude diesel te rijden. Ik ga weer terug naar Audi, maar dan wel elektrisch.”

Klaas neemt het niet nauw met onderhoud

Klaas neemt het niet zo nauw met onderhoud. Gaat er een lampje branden, dan zoekt hij de garage op. Of vult hij olie bij. De zorg is al sinds jaar en dag in handen van een lokale, universele garage en die krijgt duidelijk de opdracht om de hand op de knip te houden. De automatische versnellingsbak is al drie keer vervangen. De radiateur en de distributieriem ook al eens.

Wat mankeert eraan?

Motor dreunt hard door tijdens stationair draaien in D
Hemelbekleding is kapot en zit met nietjes vast
Stuurwiel is versleten
Binnenverlichting voor werkt niet
Automaatbak slipt en bonkt behoorlijk
Koplampen zijn erg dof/verweerd
Rammels uit de voorwielophanging bij rijden over slecht wegdek
Oliepeil staat te hoog
Koplamp linksvoor zit niet goed vast
Motor lekt wat olie op diverse plekken
Steun van de turbobuis is afgebroken
Diverse slangen en kabels zijn niet op de originele wijze bevestigd
Rechtsvoor bij de motor is een slangklem vervangen maar hier lijkt nog steeds wat koelwater te lekken
Motorsteunen zijn ingezakt en slap
Standkachel is afgekoppeld
Aandrijfassen vertonen minimale speling
Draagarm linksvoor is het rubber versleten, rechtsvoor is al een keer vervangen
Veel roest op diverse plekken. Gaten in dorpel rechtsvoor, in de achterste bumperbalk en bij het motorkapslot
Reservewiel is vergaand verroest
Remleiding linksachter is verroest
Diverse rubbers van de achterasophanging worden minder
Auto heeft rechts schade gehad, matig hersteld

De mening van Carrec Technocenter

“Hij ziet er uit alsof hij al jaren wordt verwaarloosd, maar hij rijdt boven verwachting. Op de binnenwegen is goed te merken dat het onderstel minder wordt en de automaatbak op springen staat. Onder de auto zijn weinig nieuwe onderdelen te vinden, maar wel een hoop roest. Een aantal gaten is al hersteld, maar vooral aan de achterkant begint de roest serieuze vormen aan te nemen.”