Chrysler 300C HEMI 5.7 V8 (2005)

Je kunt het moeilijk een barre tocht noemen. De vuurtoren van Marken en de Hondsbosse  zeewering liggen nog geen 70 km uit elkaar. We starten deze expeditie bij de spierwitte vuurtoren van Marken. Aanvankelijk werd het licht gemaakt met een kolenvuur, tegenwoordig brandt hij op gas. En de Chrysler 300C heeft xenonverlichting. Die lampen zitten in de imposante neus van de 300C. Zoals het een Amerikaan betaamt, is het niet alleen de muil die groot is. Alles aan de Chrysler 300C is gespierd. De wielen met een diameter van 18 inch met lekkere ballonbanden erom. Verder is 'ie lekker hoekig, staat de voorruit ver naar voren, zijn de zijruiten klein en de achterklep kort en hoog. De gitzwarte Chrysler rolt in stilte over de dijken. De achtcilinder HEMImotor (voor hemispherical, slaat op de halfbolvormige verbrandingskamers) laat zich alleen horen als je 'm aan het werk zet. In alledaags gebruik is 'ie fluisterstil.
De 300C heeft cilinderuitschakeling, zodat er vier van de acht zuigers stilgelegd worden als er niet teveel wordt gevraagd. Theoretisch levert dat brandstofbesparing op, maar in de praktijk is de Chrysler 300C een dorstige auto, een gemiddeld testverbruik van 1 op 6,5 kun je moeilijk  zuinig noemen. Van dat cilinderschakelsysteem merk je niet vreselijk veel, slechts als je na een rustige periode even op het gas gaat staan, voel je voordat de auto terugschakelt een kleine siddering.

Zwaarlijvigheid
Rijdend kun je twee dingen concluderen. Het eerste is dat dit in niets te vergelijken is met z'n voorganger, de 300M. Het andere dat je kunt concluderen, is dat je goed kunt merken dat er een Mercedes 'onder' zit. Want een paar typische Mercedes-kenmerken heeft de 300C ook.
Zoals een wat sponzig rempedaal en een wat vage besturing. Als je aan het enorme wiel draait, is niet helemaal duidelijk waar de wielen dan heen gaan. Ondanks z'n zwaarlijvigheid is de 300C goed in de hand te houden. Hij rondt de bochten zonder dramatisch onder- of overstuur en  hij helt nauwelijks over. En als je de traction control uitzet, dan wil hij best wel even z'n kont opzij zetten. Wat dacht je, 340 pk op de achterwielen? De automaat schakelt voortreffelijk, zonder schokken en op het juiste moment. Als je wilt, kun je de bak ook in een soort handschakelstand zetten. Door de pook naar links en rechts te bewegen kun je dan door de vijf verzetten gaan. Bij het uitkomen van bochten krijg je ook te maken met de geweldige elasticiteit van de V8. De tussensprintjes van 50 naar 80 en van 80 naar 120 worden afgewerkt in respectievelijk 3,6 en 5,1 seconden. De 300C is niet windgevoelig en de klimaatcontrole houdt het automatisch gewoon lekker binnen.
Hij zit verder goed in de spullen, maar maakt geen gebruik van ingewikkelde elektronische  speeltjes. Opvallend zijn de elektrisch verstelbare pedalen. Met een knopje aan de zijkant van de bestuurdersstoel komen de trappers naar je toe of gaan ze van je af. De afwerking van de auto staat op hoog niveau, alleen de keus van het grijze kunststof op het stuur vinden we wat matig. Van dichtbij is het gewoon Playmobil. Beetje een contrast met het Californisch wortelnotenhout elders op het stuur. Toch beëindigen we onze coast-to-coast- reis vergenoegd op de Hondsbosse Zeewering, waar de Noordzee heftig tegenaan beukt.