Chevrolet HHR

Je hebt auto's en Amerikaanse auto's. Dat verschil bestaat al honderd jaar en dat zal de komende eeuw ook niet veranderen. Vandaag de dag kun je een Japanner nog wel verwarren met een Duitse auto, of iets Frans met iets Italiaans, maar Amerikanen zullen tot het einde der tijden voor leken herkenbaar zijn. De Chevrolet HHR is daar geen uitzondering op – en zelfs geen poging daartoe. Het is bepaald geen muurbloempje, dat je onopvallend kunt wegzetten als je bij Appie de weekendboodschappen gaat halen. De HHR is nogal aanwezig; net zoals je met een Chrysler 300C niet onopgemerkt door het verkeer kunt gaan. En het maakt niet uit in wat voor kleur je hem neemt; zelfs een donkerblauwe schittert je tegemoet met die giga chromen grille en dakrails.

Dat de inspiratie voor de auto eind jaren veertig is opgedaan, is wel duidelijk. Die neus met grote motorkap die toeloopt in een punt, die grote grille, de treeplanken en die uitgebouwde wielkuipen zijn natuurlijk geen nieuwe elementen, maar retro, zoals dat zo mooi heet. En de link met de Chrysler PT Cruiser is ook gemakkelijk gelegd, want die auto is uit een soortgelijke vijver gevist. Die auto is inmiddels aan het eind van z'n levenscyclus gekomen, en dus moet General Motors hebben gedacht hier nog wel een graantje te kunnen meepikken.

Aanvankelijk was de HHR alleen bedoeld voor de thuismarkt, maar om het merk Chevrolet af te helpen van het kennelijk nadelige Koreaanse imago móest dit opmerkelijke model ook in de Europese collectie worden opgenomen. Als straks over een jaar of twee de Camaro hier is gearriveerd, verwacht Chevrolet het Koreaanse helemaal te hebben afgeschud.

Mini-associaties

Vanbinnen roept de HHR heel verrassend associaties op met Mini. Bijvoorbeeld omdat de auto, ondanks heel fatsoenlijke buitenafmetingen, vanbinnen nou niet écht een reus is en omdat de voorruit laag is, ver naar voren zit en heel dikke raamstijlen heeft. Erg lastig om stoplichten te bekijken dus. Maar de Mini-vergelijking gaat door: de klokjes zijn speels vormgegeven, maar met alle geweld van de wereld kun je niet zeggen dat ze gemakkelijk af te lezen zijn. Voor de snelheidsmeter werd een nogal klein lettertype gekozen en de streepjes zitten érg dicht op elkaar.

Het dashboard oogt trouwens niet zo heel plastiekerig als in de Amerikaanse uitvoering, maar dat is voor een groot gedeelte schijn. Want raak het aan en het blijkt van dat typische cd-hoesjesplastic te zijn.

In Nederland wordt één versie geleverd, en dat is meteen een hele dikke. Met leer, klimaatregeling, audio-installatie, lichtmetaal en een boel andere extraatjes. De enige opties zijn eigenlijk een automaat of een schuifdak. De HHR kost in Nederland E 29.495.

Aardig is trouwens het slimmigheidje dat is uitgehaald met de vloer van de bagageruimte. Die kun je namelijk ook wat hoger in de auto schuiven, zodat je eigenlijk twee kofferruimtes hebt en je de ruimte wat handiger kunt benutten. Tenslotte kun je niet alles op elkaar gooien.

65 pk zoek

Onder de motorkap bevindt zich een 2,4-liter viercilinder benzinemotor met 170 pk. Indrukwekkende getallen, maar rijdend in de Chevrolet vraag je je écht af waar al dat vermogen dan is gebleven. Als er op het specificatieblad 105 pk had gestaan, had hij meer aan de verwachtingen voldaan. Bij lage toeren doet de 2.4 sowieso niet gek veel, maar pas bij hogere toeren komt er wat los.

Schakelen gaat gelukkig probleemloos, want je zult de pook veel moeten beroeren. Andere motoren zitten voorlopig niet in de planning; en daar leiden we uit af dat de sterkere HHR SS voorlopig aan de andere zijde van de Atlantische Oceaan blijft.

Het weggedrag van de auto is niet opzienbarend. De eerste indruk deden we op in Frankrijk, op heuvelachtige, bochtige wegen. Het onderstel is op comfort afgestemd, en de HHR rijdt zonder morren over slechte wegen. Alleen na een diepe kuil krijg je een flinke dreun vanachter, als het eind van de veerwegen is bereikt. Da's wat minder.

De besturing is licht en niet erg direct, maar hij stuurt niet onplezierig. Je hebt als bestuurder toch een goed idee van wat de voorwielen doen. We zijn heel benieuwd of de rijeigenschappen meer indruk maken als we binnenkort de auto op Nederlandse wegen testen.

Wat is het?

De HHR is een beetje moeilijk te plaatsen. Het is geen MPV, geen stationwagon en geen hatchback. Het hangt er nogal tussenin. Qua prijs, motorvermogen en afmetingen valt de auto in de middenklasse en zou dus een keuzemogelijkheid kunnen zijn voor iemand die in plaats van een Mondeo/Vectra/Passat/Scénic/enzovoort iets anders wil. Die moet zich realiseren dat de HHR ontegenzeggelijk veel meer uitstraling heeft dan zo'n dertien-in-een-dozijn-sedan, met bovendien een zéér riante uitrusting, maar dat die netgenoemde middenklassers toch verfijnder rijeigenschappen hebben.