Budgetbrigade 2025 - De Monstertocht (deel 2): Stoelendans

Waterproef

Beneden in het dorp zoeken we eerst een wasstraat op, want het is tijd voor de waterproef. Nog steeds staat Michiel in de tussenstand vooraan, dankzij zijn mooie verbruik tijdens de heenreis. Frank bungelt opnieuw onderaan en maakt zich ook geen illusies: de vorige keer dat hij zijn CLK door de wasstraat liet trekken, reed hij eruit met een centimeter of twee diepgang bij het voeteneind van de bijrijder. De Oostenrijkse wasstraat blijkt een stuk zuiniger met water, waardoor de vloer ditmaal droog blijft. Maar rond het linkerportier ontstaat een waterballet, waardoor stuur en dashboard gul besproeid worden. Of was dit het Lenkradreinigungsprogramm? Eenmaal buiten ontdekken we dat het roestgat linksvoor, waar middels een tiewrap de bumper aan hangt, er ineens een broertje bij heeft. Wat waterkracht al niet vermag ...

Als Michiels XM na zijn wasbeurt wordt geïnspecteerd, meent Frank druipers op de portierbekleding te zien. Helaas voor hem, het blijkt een speling van het licht. Er zitten weliswaar wat druppels aan de binnenkant van de ruit, maar dat is niet iets om wakker van te liggen. Joy is enigszins bevreesd over de waterdichtheid van haar stoffen vouwdakje, maar dat blijkt onnodig. De Twingo verlaat de wasstraat zo droog als een spons in de Sahel. We hebben een winnaar, maar overall blijft Michiel aan kop.

Plasje

Rare jongens, die Oostenrijkers. Op een rotonde in Mittersill treffen we een eigenaardig kunstwerk. Een vent staat klaterend zijn blaas te legen, met tegenover hem een dame die voorovergebogen zijn zaakje staat te bekijken. Is wildplassen hier tot kunst verheven? Misschien, maar dan wel heel lokaal, want later die dag treffen we in Zell am See een bordje dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Wie hier wild plast, riskeert zijn carillon. Later blijkt dat het sanitaire setje op de Mittersiller rotonde het werk is van niemand minder dan Salvador Dalí. Tenminste, laten we het niet mooier maken dan het is, geïnspireerd op werk van Dalí. De Spaanse kunstenaar kwam hier graag op vakantie en daar is Mittersill blijkbaar trots op. Behalve Dalí kon je in dit dorp ooit ook Henry Ford, Bob Hope en Juliana en Bernhard een glühwein zien drinken. Zo wordt het tijd voor de het volgende onderdeel. We gaan wisselen van auto’s om elkaars aankopen door de mangel te halen.

Joy stapt met onverhulde tegenzin in de Mercedes. “Het is dat ik moet. Ik rijd overal in, behalve als het slechte remmen of banden heeft. Die van mijn auto zijn ook niet geweldig meer, maar dit is wel heel erg.” Ook de vele waarschuwingslampjes wekken twijfel bij haar. “Maar hij heeft wel veel meer pit dan de mijne, en een automaat. De stoelverstelling doet het vaak niet, dus ik durf hem niet op mijn beenlengte te stellen, want dan heeft Frank straks een probleem. Maar dat betekent dat ik het gaspedaal niet eens tot de bodem in kan trappen. En dat terwijl dit tot nu toe de duurste auto is, omdat het geld dat ik uitspaarde naar de remmen van deze auto ging.” Over de rijeigenschappen van de CLK is Joy een stuk positiever. Met haar ervaring gooit ze er tenslotte nog even een prognose tegenaan: “In deze auto moet je zeker nog vijf mille investeren om hem weer een beetje fatsoenlijk te krijgen, en dan heb ik het alleen nog maar over de techniek. Niet over het uiterlijk."

De XM maakt meer indruk op Joy: “Die luxe sfeer en het heerlijke comfort maken dat dit niet aanvoelt als een budgetauto. Ik voel me ook een stuk veiliger en anders dan in de CLK zit ik niet steeds met dat gevoel dat de auto elk moment in elkaar kan donderen. Met een nieuwe koppeling zou dit best mijn vaste auto mogen worden.”

Oase op wielen

Frank springt met een zucht van verlichting in de Twingo. “Als het maar heet genoeg is, volstaat een werkende airco om je alle mogelijke gebreken aan een auto door de vingers te laten zien. Dit is een oase op wielen.” Toch blijkt zijn roze bril al na een paar kilometer niet alleen onder een A/C-knopje vandaan te komen. “Als je me zou zeggen dat twee van de drie hier achter zullen blijven, zou ik meteen in de Twingo blijven zitten. Op een of andere manier voelt hij het minst ‘op’. Natuurlijk, het kleine motortje moet amechtig zwoegen, maar het doet ’t wel mooi, toch? Vooral aan de versnellingsbak merk je de jaren. Hij is vaag. De vijf, voor zover je die ooit nodig hebt, verstopt zich angstvallig. Het sturen is wat vaag, maar geeft wel lekker veel feedback in het midden.” Frank prijst het praktische, ruime interieur en het leuke, eenvoudige dashboard. “Zoveel luxe in zo’n klein karretje, gaaf.”

Ook van de XM wordt Frank vrolijk: “Ik wilde dit model altijd al een keer rijden. De CX is een van mijn droomauto’s en dit is tenslotte de opvolger. Gewoon een bucketlist-dingetje.” Dat maakt Frank niet blind voor de zwakke punten. “Je voelt en hoort dat deze auto een lang leven achter de rug heeft en de demping is veel te hard voor het hydropneumatische systeem. Aan de andere kant rijd je iets exclusiefs met een prachtig interieur.”

Nu is het Michiels beurt om vreemd te gaan en dat doet hij eerst met de Twingo. “Een werkende airco: alleen daarom al zou ik hem honderd punten geven. Maar ik vind het wel een wat smoezelig ding, met die vieze bontjes en die half afgepelde stickers waar je vingers aan blijven kleven.” De koppeling grijpt erg bruusk aan, oordeelt Michiel. Over de versnellingsbak is hij positiever dan Frank. “Maar de besturing centreert niet lekker. Verder is het een leuke auto, hij voelt degelijk aan, praktisch. De techniek is betrouwbaar, dus al met al een goede score.”

“De overstap is als een warm bad, maar dan op de verkeerde manier. Zelfs de ventilatie werkt niet. En de stuurverstelling die in het instructieboekje staat, heeft deze CLK niet.” Over de aandrijflijn is Michiel een stuk enthousiaster. “De automaat werkt lekker soepel. De motor heeft niet veel vermogen, maar het is dan ook de basismotor. Best netjes dit. Ondanks de brakke voorbanden stuurt hij ook nog best goed.” Al met al een karig oordeel voor de Benz en ook nadat we de scorekaarten hebben ingevuld en sterren geteld, moet de CLK genoegen nemen met de poedelprijs. Winnaar van deze ronde is opnieuw Joy. Dat is nog niet genoeg om Michiel van de eerste plaats af te gooien, maar wel om daar op zijn tenen te staan.