Barrelbrigade 2023 - Zelf Klussen

Huzarenstukje

We zijn vandaag te gast bij All Mobiel Cars, aan de oever van de Zaan in Wormerveer, het familiebedrijf van Bilal. Daar is Murat onze vakbekwame raadgever en bovendien staat een van de bruggen de hele dag tot onze beschikking. Aan Marco de eer om af te trappen en hij heeft zichzelf uitgedaagd met maar liefst twee opdrachten. Hoewel we midden in de langste droogteperiode ooit zitten, wil hij een setje nieuwe ruitenwisserbladen op zijn slooprijpe Focus hebben. Die heeft Murat voor hem klaargelegd en vol goede moed begint Marco aan dat huzarenstukje. Eerst moeten de oude rubbers eraf en dat klinkt eenvoudiger dan het is, voor Marco tenminste. Hij wrikt en draait aan de bevestigingspunten, maar loslaten ho maar. Ondertussen mengt fotograaf Willem zich, geheel in strijd met het reglement, in de kwestie: “Je moet een doekje op de ruit leggen. Als de arm zonder wisser plotseling terug schiet, kan dat een lelijke ster opleveren.”

Eindelijk heeft Marco het trucje ontdekt: een lipje in het scharnierende stuk in het uiteinde van de arm indrukken en je schuift het blad er zo vanaf.
Maar dan het nieuwe blad erop. Hoe zat dat ook alweer? Marco probeert het scharnierpunt op alle mogelijke manieren op te drukken … behalve op de manier hoe het moet. Gelukkig zit er een QR-code op de doos: even scannen voor een gebruiksaanwijzing. In plaats daarvan verschijnen allerlei testfilmpjes op Marco’s telefoon. Leuk hoor, al die dolgelukkige acteurs met hun hemelse Silent Wipers, maar daar schieten we geen steek mee op. Eindelijk schiet Murat te hulp en met wat kleine tips van hem weet Marco geheel eigenhandig zijn kakelverse wisserbladen op hun plek vast te zetten.
Klaar? Nee Marco, dat zou te gemakkelijk zijn. Over het luchtfilter heeft Joep niets gezegd, maar een schoon en nieuw exemplaar zou volgende week op de rollenbank wel eens net een pk-tje extra kunnen betekenen, dus doe maar. Dat klusje blijkt een stuk meer in Marco’s straatje te liggen. Met een vaardigheid alsof hij dit al zijn hele leven doet, schroeft hij de kap open, verwijdert het oude vod en monteert het nieuwe filter. Kap er weer op, schroeven erin en klaar.

Varkentje wassen

Luc is geen dure gast op het feestje vandaag. Het enige probleem aan zijn Polo dat nog enigszins eenvoudig is op te lossen, is het bizarre feit dat er verschillende bandenmaten onder zitten. Voor-achter is niet zo erg, maar twee verschillende maten op dezelfde as kan natuurlijk echt niet. De Polo heeft links tweemaal 165/70 R14 en rechts beide 175/70 R14.
Kwestie van wielen er onderuit en het een en ander wisselen dus. Dat kost wel tijd, maar geen materiaal: precies conform de levensfilosofie van de vorige eigenaar. Dat treft!
Vol goede moed laat Luc zijn Polo ten hemel stijgen. Dat varkentje zal hij wel even wassen. Driftig rukt hij de wieldoppen er een voor een af en dat valt nog niet mee. “Hoe moet dat?” Frank heeft raad: “Net als het deksel van je jampotje thuis.” En ja hoor, even later liggen alle vier de doppen op de garagevloer.

Als een generaal die een veldslag in zijn voordeel wil beslechten, grijpt Luc naar de slagmoersleutel. Opnieuw heeft Willem goed advies: “Ik weet niet waarom je vier wieldoppen hebt verwijderd, maar je hoeft maar twee wielen te verwisselen hoor.” Frank: “Ja, kruiselings, linksvoor en rechtsachter of linksachter en rechtsvoor, dat maakt niet uit.” Marco: “Ho-ho, dat maakt zeker wel uit. Je moet wel op de draairichting letten.” Luc kijkt inmiddels alsof het in Keulen dondert. Maar Frank overbiedt: “Onzin. Als je van links naar rechts wisselt, draait de rotatierichting sowieso. Je moet je alleen afvragen wat erger is: verkeerde maat of verkeerde draairichting.” Marco vermoedt dat laatste, zegt hij: “Het profiel – voor zover het er nog op zit – is gemaakt om het water naar opzij af te voeren. Als de band verkeerdom zit, wordt het water juist naar het midden gedreven, voor nóg meer aquaplaning.” Dat zou zomaar kunnen kloppen, maar aangezien de droge zomer nog lang niet voorbij is, zet Luc zijn operatie stug door. Rechtsvoor en linksachter wisselen van plaats. Moeren weer vast met de roef-roef, even met de momentsleutel natrekken tot 90 Nm (Marco: “Voor het eerst levert een man meer koppel dan zijn auto.”) en de doppen kunnen er weer op.
Lucs tweede klus betreft de lekkende slang aan de hoofdremcilinder. Een nieuw slangetje is zo gauw niet gevonden, maar Murat weet raad. Krimpkous er omheen, verhitten en klaar. “Maar,” zo waarschuwt hij, “dit is provisorisch. Het is een veiligheidsitem, dus dat moet je uiteindelijk met een nieuwe slang oplossen.” Maar ook provisorisch wil het niet lukken, waarna een collega van Murat met een lijmtruc de boel weet te fixen.

Beter maken met iets slechts

Frank tenslotte zit ook met een lange lijst aan gebreken waarvan hij er zelf maar weinig zal kunnen oplossen. Gelukkig moet dat wel te doen zijn met de beroerde voorbanden. Joep waarschuwde hem vorige week dat hij daarmee niet meer op nat moest rijden. Uitgerekend die avond, terwijl hij naar huis reed, trok de zwaarste stortbui van het jaar over het land. Als dat geen wake up call is. Murat heeft achter de garage nog een stapel oude banden liggen en heeft een mooi setje voor Frank gevonden. Nou ja, ‘setje’: het zijn verschillende banden (een Vredestein Quatrac5 en een Continental AllSeasonContact), maar hé, allebei 195/65 R15. “Ze komen nog nét door de apk”, prijst Murat ze aan. Hoe je met iets slechts een auto toch beter maakt.

De Polo wordt de brug af gereden om plaats te maken voor de Franse limousine. Statig stijgt de Safrane richting plafondbalken. Frank verwijdert de zwarte Action-wieldoppen en in al zijn lompigheid krijgt hij het voor elkaar om er een te beschadigen. Wanneer de wielmoeren rechtsvoor alle vijf zijn verwijderd, blijkt het wiel nog steeds muurvast te zitten. Frank wrikt zich een ongeluk en pas nadat hij de binnenkant van de band als boksbal heeft gebruikt, komt het wiel los. Secondenlijm, montagekit: het is allemaal niets vergeleken bij een flinke dosis corrosie. Gelukkig komt het linker wiel een stuk gemakkelijker los en even later staat Frank bij het bandenmontage-apparaat, waar Murats vader assistentie verleent. Dat wil zeggen, hij doet al het werk, waardoor Frank er deze opdracht wel erg gemakkelijk vanaf komt. Dan zit hij nog steeds in zijn maag met een linker voorportier dat niet meer op slot wil, de bonkende motorkantelsteun (“Niet tegen Joep zeggen, maar daar prop ik thuis nog wel een stuk fietsbinnenband tussen”), het inhouden bij lage toerentallen, et cetera et cetera. Kortom, genoeg om de aanstaande monstertocht lekker spannend te maken. Maar eerst gaan we langs bij Beek Autoracing in Den Haag, om op de rollenbank te kijken hoeveel oorspronkelijke pit er nog in onze oude beestjes zit. En, niet geheel onbelangrijk, of ze die beproeving überhaupt wel overleven. Dat zie je volgende week.