Test: Alfa Romeo GTV 3.2 V6 24V (2003)

In 1995 werd de huidige GTV gepresenteerd. In 2003 onderging hij een nosejob met als resultaat een grotere grille die verder naar beneden doorloopt. Maar ondanks zijn 'leeftijd' oogt de auto zeker niet gedateerd, hoewel de rechte achterkant niet zo snel uit de pen van een hedendaags designbureau zou vloeien.
De Alfa oogt elegant. Twee paar dubbele koplampen, een grote stijlvolle grille en een sterk oplopende taillelijn die eindigt in een kort kontje dat met een liniaal lijkt getekend. Onder de kofferklep zit een erg diepe, flinke ruimte, maar waar we ons groen en geel aan ergeren, is dat je op een knopje in het dashboardkastje moet drukken om 'm te openen en dat kan alleen als de motor uit staat. Waardeloos!
Wat zich onder de klep aan de voorkant bevindt, is een stuk boeiender. Een motor die qua schoonheid in z'n klasse door geen enkel blok wordt overtroffen. Wat een beauty van een V6! Een prachtblok met rode letters en oogverblindende chromen uitlaatspruitstukken! De V6 meet 3,2 liter en is bekend uit de 147 en 156 GTA. Hij is in de GTV goed voor 240 pk en 289 newtonmeter. Aan deze machinerie koppelt Alfa een zesversnellingsbak en we moeten zeggen dat dit niet een van de meest exacte bakken is. Het schakelen zélf gaat wel aangenaam, maar de trefzekerheid laat te wensen over. De V6 van de Alfa heeft een geweldige sound: diep, donker en puur, zoals een V6 hoort te klinken. Daarbij vergeet hij overigens niet te presteren. Integendeel, hij gaat serieus hard vooruit en op de onbegrensde stukken Duitse snelweg kregen we de teller uiteindelijk op 263 km/h – met Euro 98 in de tank, dat wel. Volgens het boekje loopt de GTV 255 km/h, maar op Euro 95 kregen we de naald niet boven de 250. Het windgeruis langs de deuren is bij deze snelheden niet aangenaam meer.

Jaren tellen
We merken dat de lichte besturing van de GTV bij hogere snelheden niet zwaarder wordt. Met de directheid zit het wel goed, maar de GTV zou wat meer tegendruk in de besturing kunnen gebruiken voor een zekerder stuurgevoel. Op bochtige weggetjes stuurt de GTV weliswaar strak, overhellen is 'm toch niet helemaal vreemd. Bovendien is het onderstel stoterig en komt de voortrein niet oersolide over. Bij dit soort activiteiten kan de Alfa z'n leeftijd niet verbloemen. Dat je de aandrijving bij vol accelereren in het stuur voelt, is logisch, het is een voorwielaandrijver met veel vermogen. Eerlijk gezegd: 'n sportieve-coupé-met-dikke-motor hóórt achterwielaandrijving te hebben. Dan kun je er veel meer mee 'spelen' en driften.In een coupé verwacht je geen riante binnenruimte. In de GTV zit je met je kruin bijna tegen het dak en omdat de B-stijl zich praktisch naast je hoofd bevindt, bevordert dat je gevoel voor ruimte ook niet. Debet hieraan is ook de sterk oplopende taillelijn. Het past allemaal nét, wat je ook merkt als je je stoel wilt verstellen; je komt amper met je vingers tussen stoel en portier. Gelukkig is onze GTV uitgerust met bijzonder fraai lichtbruin leer, waardoor het interieur al minder als een donkere grot overkomt. Ook als je om je heen kijkt in het binnenste van de Alfa, zie je dat de jaren beginnen te tellen voor de GTV. Een karaktervol dashboard – dat absoluut – maar de plaatsing van sommige knopjes en de materialen zijn niet helemaal meer van deze tijd. Wat ze wel vandaag nog zouden kunnen aanpassen, is de dikte van het stuurwiel, dat nu wel erg dun is.