Alfa Romeo 159 2.2 JTS Elegante Selespeed (2008)

De 159 gold bij zijn verschijnen, drie jaar geleden alweer, als het absolute schoonheidsideaal in zijn klasse. En daar is wat ons betreft tot op de dag van vandaag niets aan veranderd. Giorgietto Giugiaro maakte er als het ware een Brera sedan van, met dat prachtige, indringend kijkende front. De driedubbele koplampen turen agressief onder de laag doorlopende motorkap door en de venusvormige grille maakt het Alfaplaatje compleet. Ook het interieur van de 159 is nog steeds helemaal bij de tijd.
Onlangs zijn er minimale veranderingen aangebracht. De meest positieve daarvan is dat die hinderlijke richel ter hoogte van je scheenbeen weg is. Wat we nog steeds missen, zijn bekerhouders. Als Alfa nog steeds plannen heeft om naar de VS te gaan, zal het daar toch iets aan moeten doen. De aluminiumkleurige kunststof op de middenconsole doet wat goedkoop aan. De hendel voor de cruisecontrol zit hinderlijk tegen je linkerknie te prikken.

Hoe goed de Italianen ook hun best hebben gedaan op het ontwerp, als het op rijden aankomt, mist de 159 toch net wat raffinement. Wat niet betekent dat de Alfa beroerd rijdt, integendeel. Misschien juist omdat hij wat minder gepolijst is, wordt de rijbeleving juist zo lekker.

Traag schakelen
De grootste hobbel is wat ons betreft de Selespeed. Simpel gezegd is dat een gerobotiseerde handbak, dus de conventionele handbediende transmissie met daarop een bedieningsmechanisme voor verzetten en koppeling. Dat heeft een aantal voordelen boven een automaat. Zo kruipt hij niet bij stationair toerental in z'n één, isie lichter en goedkoper en doordat er geen koppelomvormer, maar een gewone droge plaatkoppeling aan het vliegwiel zit, heb je geen vermogensverlies.
Het grote nadeel is er echter een van het kaliber dat je nou juist niet wilt in een auto met deze sportieve ambities. Het schakelen duurt gewoon veel te lang, waardoor je bij elke gangwissel flink terugvalt in snelheid. Zeker in bepaalde verkeerssituaties, denk aan bij druk verkeer invoegen in een klein gat net voor een veertigtonner op de snelweg, is het erg onaangenaam als je onverwacht zo terugzakt. Daarom is het met de Selespeed het prettigst rijden met handbediening. En dat gaat dan wel weer lekker met racy flippers achter het stuur. Beter voor het milieu en het verbruik ook trouwens, want de Selespeed schakelt, ook buiten de sportstand, erg laat op.
Verder alleen nog maar lof over het rijden in de 159. De 185 pk sterke viercilinder vraagt om toeren. Maar toeren wil je ook maken met deze Alfa, want hij klinkt prachtig. Het is zo'n typische Alfaronk. Ietwat kunstmatig weliswaar, maar dat is geen wonder, want dit blok is net zo Italiaans als boerenkool: het komt uit de schappen van General Motors. In de basis tenminste, want Alfa heeft er flink wat aan vertimmerd. Trek de kap maar open en je krijgt een aanzicht waar je bij een Opel echt naar kunt fluiten.
De zitpositie is wat aan de hoge kant, maar daar staat een erg lekker en direct gevoel in het stuur tegenover. Trek het lekker ver naar je toe, gas erop en boenderen maar. Je hebt ontzettend veel gevoel in het stuur, de bekrachtiging werkt maar bescheiden mee en de geringste stuurbeweging zet al een koerswisseling in gang. Dit is autorijden, heerlijk.