Iveco Massif Station Wagon 3.0 HPT (2009)

De Massif lijkt niet alleen heel veel op de Defender, in zijn diepste wezen is het er ook een. Het Spaanse Santana bouwde sinds jaar en dag Land Rovers Defender in licentie. Toen Santana vervolgens in zwaar weer terecht kwam, schoot Iveco, het bedrijfsautomerk van de Fiat-groep, te hulp. Het Defender-derivaat werd wat opgeleukt en aangepast en omgedoopt tot Iveco Massif. Niemand minder dan de Italiaanse ontwerper Giugiaro maakte van de Santana, die als twee druppels water op de Defender leek, de Massif, die veel meer een eigen gezicht heeft. Nog steeds wordt de Italiaanse terreinauto in Spanje gebouwd.

Onbekenden die oog in oog met de Iveco staan, denken in eerste instantie dat ze met een Land Rover van doen hebben. Pas op het tweede gezicht ontdekken ze dat er iets vreemds mee aan de hand is. Met name de robuuste neus maakt indruk en helemaal in deze zwarte kleur heeft de mediterrane terreinauto wel iets sinisters. Hoewel hij niet de snelste is, kun je je er best mee op de linkerbaan vertonen. Als de Massif in je binnenspiegel opduikt, ga je bijna automatisch voor hem aan de kant. Op de offroadbaan wordt hij door de andere gebruikers ook met veel respect tegemoet getreden.

Bedrijfsautohart

Zoals je zou verwachten, heeft de Iveco een bedrijfsautohart. Wij kregen de Massif mee met de 176 pk sterke 3,0-liter vierpitsdiesel, die maximaal 400 Nm opwekt. Vooral dat koppel maakt indruk. Op de snelweg krijg je het idee dat de Massif wel kan doordenderen tot 150 km/h. Niet dat je daar de behoefte toe voelt, want bepaaldstil is de auto niet en het duurt even voordat je aan z'n karakter gewend bent en hogere snelheden dúrft te rijden. De terreinbanden op de testauto dragen ook niet bij aan de geruisloosheid en al helemaal niet aan een geraffineerde wegligging.

In het terrein voelt de Iveco met zijn krachtige motor vertrouwenwekkend aan. Voordat er serieus op het onverhard kan worden gereden, moet er echter eerst een ouderwets ritueel worden afgewerkt. Bij de voorwielen moeten eerst de vrijloopnaven worden ingeschakeld. Dat kan alleen door op die naven zelf een schakelaartje om te zetten. Uitstappen dus en  gegarandeerd vieze handen.  Dat kan tegenwoordig toch anders? Op het asfalt is uitsluitend achterwielaandrijving met de terreinbanden best nog een listige combinatie. Er is dan in korte bochten niet veel voor nodig om de achterzijde uit het spoor te brengen.

De Massif is voorzien van bladveren. Dat beperkt de veerwegen in het terrein, terwijl hij op verharde wegen nogal een hots-knotskarakter krijgt. De Massif is een karakterkar van de bovenste plank. Waar koop je anders voor een dergelijke som geld een auto met rubberen matten op de grond?  Lekker handig bij het schoonmaken, dat zeker. Dat rubber gaat wel in combinatie met leren bekleding. Ook in het interieur komt 't werkpaardenkarakter tevoorschijn. Toch kan dat de toets der kritiek doorstaan. Wel zitten de bedieningsknoppen van de elektrisch bedienbare ramen op een lastige plaats. Ondanks zijn luxe aankleding schemert het bedrijfsautokarakter door het leer en de vele opties op onze testauto heen.